Ότι την δίνει ένας Έλληνας καταξιωμένος καθηγητής Οικονομικών που κάνει καριέρα στο εξωτερικό... (όπου υπάρχει αξιοκρατία) και μάλιστα διακρίνεται ανάμεσα στους συναδέλφους του. Οπότε και οι πληροφορίες που μας δίνει διέπονται πρώτον από την ευαισθησία που διαθέτει ένας Έλληνας για την κοινωνία που τον ανέθρεψε, και δεύτερον αποτελούν προϊόν της ιδιαίτερης κατάρτισης του στον τομέα των Οικονομικών, άρα είναι και ότι κοντινότερο στην αλήθεια που έχουμε ανάγκη για να ξέρουμε πως στο διάολο θα βγούμε σε λιμάνι από τη μέση του πελάγου που βρεθήκαμε σαν Έθνος από τη μια μέρα στην άλλη.
Σωστά;
[Όσοι δεν κάνατε παρόμοιες σκέψεις μπορείτε να μας το επισημάνετε στα σχόλια. Ξέρουμε βέβαια ότι είστε πανέξυπνοι και η κριτική σας ικανότητα τόσο αυξημένη ώστε να καταλάβετε εκ προοιμίου το αντίθετο.]
Κάνοντας λοιπόν αυτές τις σκέψεις ξεκίνησα να διαβάζω το άρθρο κρατώντας πάντα την επιφύλαξη ως προς το τεκμήριο της επιστημονικής αθωότητας που δυστυχώς έχει προ καιρού καταρρεύσει μέσα μου λόγω της γενικής απογοήτευσης από αντίστοιχες προσπάθειες.
Παρόλο το μήκος του το διάβασα πολύ προσεκτικά για να διαπιστώσω για άλλη μια φορά τα εξής:
Είναι προϊόν ενός συγκεκριμένου τρόπου σκέψης στον οποίο όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν γαλουχηθεί μέσα από τις σχολές και τα πανεπιστήμια τους και που μεταλαμπαδεύουν κι οι ίδιοι ως καθηγητές στις επόμενες γενιές.
Αποτελεί μια στείρα οικονομοτεχνική ανάλυση (;) τίγκα στην οικονομική ορολογία που για μένα, όπως και για κάθε μέσο Έλληνα, αποτελεί μεταγραφή της Κινέζικης στην Νέα Ελληνική.
Για μια ακόμα φορά η οικονομία αποσυνδέεται πλήρως από την κοινωνία και την πολιτική. Ναι! Όπως το διαβάζετε! Τι να την κάνω την κρατική ευρωστία αν ο λαός μου πεινάει; (σ.σ. από τις πιο εύρωστες οικονομίες στον κόσμο είναι η κινεζική κυρίως λόγω της τεράστιας ανταγωνιστικότητας που διαθέτει, την οποία εμείς στερούμαστε και μας ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ να αυξήσουμε, αφού το μεροκάματο είναι στο ένα δολάριο και άρα η παραγωγή εντελώς τσάμπα) Φαίνεται ότι η όποια τέτοια σύνδεση είναι γι αυτούς ήσσονος σημασίας. Αυτό που προέχει είναι να «τρέχει» σωστά η μία παγκόσμια μηχανή.
Για μια ακόμα φορά η Ελλάδα είναι το ελαττωματικό γρανάζι της μηχανής που είτε θα περάσει δια πυρός και σιδήρου για να μάθει να λειτουργεί σωστά, είτε θα αποβληθεί ως ελαττωματικό που είναι και μη αναγκαίο επίσης.
Για μια ακόμα φόρα τίθενται διλήμματα αξεπέραστα στον Ελληνικό λαό, του τύπου διάλεξε πώς γουστάρεις να παραδώσεις την ψυχή σου στον Κύριο.
ΔΕΝ μας χρειάζονται πλέον «επιστήμονες» που να μας περιγράφουν πόσο τρικυμιώδης είναι η θάλασσα στην οποία πνιγόμαστε. Γνωρίζουμε καλύτερα απ τον καθένα ότι τα κύματα είναι τεράστια.
ΔΕΝ μας χρειάζονται πλέον «επιστήμονες» που προπαγανδίζουν τον τρόπο σκέψης τους και τη μόνη «ΛΥΣΗ» (βάλε ακόμα δυο χιλιάδες εισαγωγικά να ‘σαι μέσα) μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν την ακόρεστη δίψα τους για επιβεβαίωση στο πιο «μαζικό» βαθμό επιδιώκοντας να δημιουργήσουν οπαδούς της μίας η της άλλης περί ορθού αντίληψης.
ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ αληθινά καταξιωμένοι επιστήμονες με αρκετά ολοκληρωμένη προσωπικότητα, ώστε να αποδώσουν το πρόβλημα στις αληθινές του διαστάσεις, να το καταστήσουν κατανοητό στον μέσο Έλληνα που στερείται, όπως είναι απόλυτα λογικό, των τεχνικών εκείνων γνώσεων που είναι αναγκαίες για την κατανόησή του, να μας προτείνουν λύσεις επαρκώς αιτιολογημένες οι οποίες δεν θα οδηγούν σε αδιέξοδα και θα έχουν ως μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του Ελληνικού Λαού!
Όμως πάνω απ’ όλα ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ οι πολιτικοί εκείνοι ηγέτες που θα αφήσουν τον Ελληνικό Λαό να αποφασίσει κατόπιν εκτενούς πληροφόρησης για την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΤΥΧΗ!
Οι πρώτοι σίγουρα υπάρχουν αλλά, είτε σιωπούν είτε αρνούνται να παίξουν το μιντιακό τραγελαφικό παιχνιδάκι, και χρέος μας είναι να τους εντοπίσουμε και να τους ακούσουμε προσεκτικά. Όσο για τους δεύτερους ανατρέξτε καλύτερα στο Μέγα Ευχολόγιο του Οικ. Πατριαρχείου (εκδ. 1803).
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
