«Ο λαός θα επανανοηματοδοτήσει τον όρο «ιστορική σημασία» με ένα επαναστατικό...
απελευθερωτικό, δημιουργικό και οραματικό περιεχόμενο».
Ο πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος εξέφρασε ένα απόλυτα ορθό χαρακτηρισμό της συμφωνίας για τη νέα δανειακή σύμβαση. Την ονόμασε «ιστορική». Και είναι.
Είναι ιστορική, γιατί σε αυτό τον τόπο και διατυπωμένη στην ελληνική γλώσσα με τη λέξη «σεισάχθεια» για πρώτη φορά ενσωματώθηκε από τον Σόλωνα στον δημοκρατικό πολιτισμό και το παγκόσμιο δίκαιο η προτεραιότητα των δικαιωμάτων στη ζωή των οφειλετών απέναντι στις αξιώσεις των δανειστών. Δυόμιση χιλιετίες μετά, στον λαό που ζει στον ίδιο τόπο και μιλάει την ίδια γλώσσα, ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός θεσμοποιεί την ανατροπή αυτής της αρχής με τις αγγλικές λέξεις «priority is granted to debt servicing payments». Την προτεραιότητα των αξιώσεων των τοκογλύφων απέναντι στα δικαιώματα παιδιών, γυναικών, ανδρών, ηλικιωμένων.
Είναι ιστορική γιατί στην Ελλάδα εγκαθίσταται πάνω από το Κοινοβούλιο, πάνω από την Κυβέρνηση, πάνω από κάθε δημοκρατικό θεσμό η Task Force, η ξένη δύναμη οικονομικής και κοινωνικής διακυβέρνησης που ακολουθεί το παράδειγμα άλλων σκοτεινών στιγμών στην ιστορία μας, όπως ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος το 1897, η γερμανική Commandatur το 1941, η Ομάδα Πιουριφόι στην αμερικανική πρεσβεία το 1950.
Είναι ιστορική γιατί μετά το 1967, με την επιβολή της χούντας, γίνεται η πιο βίαιη ακύρωση της λαϊκής κυριαρχίας, (άρθρο 1 του Συντάγματος «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό») με την επιβολή μεταρρύθμισης στο Σύνταγμα της Ελλάδας υπέρ των δανειστών σε ανακοινωθέν διατυπωμένο στα αγγλικά από τις Δυνάμεις της Ευρωζώνης.
Είναι ιστορική, γιατί πια συγκροτείται αυτό που οι ξένοι αναλυτές χαρακτήρισαν «η πρώτη αποικία της Ευρωζώνης σε ευρωπαϊκό έδαφος».
Είναι τέλος ιστορική γιατί για πρώτη φορά εφαρμόζεται σε σχετικά αναπτυγμένη χώρα, σε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, μια τόσο διεστραμμένη οικονομική συνταγή. Καταστροφική για τον κόσμο της εργασίας με την κατακρήμνιση όλων των κατακτήσεών τους. Αυτοκαταστροφική για τους ίδιους τους στόχους της δανειακής σύμβασης(«self- defeating» όπως γράφει το ντοκουμέντο τεκμηρίωση της Ευρωζώνης που διέρρευσε) αφού καθιστά απολύτως αδύνατη την δημοσιονομική της αποκατάσταση.
Σε εποχές βαθιάς παρακμής οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους. Ή ακόμα χειρότερο, παίρνουν την αντίθετη τους. Μιλούν για «ιστορική σημασία» και πίσω της κρύβεται η διάλυση και η δολοφονία ενός λαού.
Τις εποχές όμως που η σημασία χάνεται από τις λέξεις, ο μόνος δρόμος για να ξαναβρεθεί είναι η πράξη.
Ο λαός μας βρίσκεται προ των δικών του ευθυνών. Όχι μόνο για να απαντήσει. Αλλά για να δράσει. Για να ανταποκριθεί στο άρθρο 120 του Συντάγματος.
Στις πλατείες, στους δρόμους, στους κατειλημμένους τόπους εργασίας ο λαός του «αδύναμου κρίκου» έχει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να επιβάλλει μια πολιτική σωτηρίας: Παύση πληρωμών. Ελλάδα χωρίς τις δεσμεύσεις της Ευρωζώνης. Δημόσιες Τράπεζες. Ανασυγκρότηση. Απασχόληση. Δημοκρατία.
Κι έχει το χρέος να το κάνει χωρίς καθυστέρηση.
Ο λαός θα επανανοηματοδοτήσει έτσι τον όρο «ιστορική σημασία» με ένα επαναστατικό, απελευθερωτικό, δημιουργικό και οραματικό περιεχόμενο».
akep.blogspot.com
