Το άλλο θύμα είναι η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, η «σιδηρά κυρία» η οποία τον είχε επιλέξει ως υποψήφιο και τον είχε υποστηρίξει σθεναρά όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις σε βάρος του.
Ο κ. Βουλφ είναι ο δεύτερος Πρόεδρος που παραιτείται στην διάρκεια κυβερνητικής θητείας της κυρίας Μέρκελ. Το 2010, ο Χορστ Κέλερ είχε αποφασίσει να τερματίσει πρόωρα την δεύτερη θητεία του, όταν ο Τύπος καυτηρίασε μια δήλωσή του και τον έχρισε «εθνικό γκαφατζή».
Ο τεχνοκράτης Κέλερ -πρώην Πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου- είχε πει ότι η Γερμανία συμμετέχει στον πόλεμο του Αφγανιστάν εν μέρει και για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά της συμφέροντα. Μπορεί όμως να είναι τόσο κυνικός ο Πρόεδρος;
Σήμερα αυτοί οι λόγοι παραίτησης μοιάζουν παιδαριώδεις. Ο Κρίστιαν Βουλφ, ο νεότερος Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας, όταν ανέλαβε στα 51 του χρόνια, κλήθηκε να «πουλήσει» το νέο πρόσωπο της χώρας: ένα πρόσωπο σύγχρονο, ανοιχτό, μοντέρνο, μακριά από το αυστηρό, παραδοσιακό στερεότυπο.
Ρόλο σε αυτή την αποστολή είχε και η ευπαρουσίαστη και δημοφιλής σύζυγός του, «η Γερμανίδα Μισέλ Ομπάμα», όπως τη χαρακτήριζαν οι ταμπλόιντ εφημερίδες.
Αντ’ αυτού όμως, οι αποκαλύψεις για δωρεάν εξωτικές διακοπές σε βίλες επιχειρηματιών, τα στεγαστικά δάνεια με προνομιακούς όρους, οι διάφορες «εξυπηρετήσεις» και βεβαίως τα ψέματα και οι δικαιολογίες που ακολούθησαν, κόστισαν στον θεσμό, στην Γερμανία και στην καγκελάριο Μέρκελ πολλά περισσότερα από όσα προσέφερε το φωτογενές ζευγάρι.
Η καγκελάριος είχε περιφρονήσει τις εκκλήσεις των Σοσιαλδημοκρατών για την εκλογή ενός Προέδρου κοινής αποδοχής, προκειμένου, μετά την παραίτηση του κ. Κέλερ να αποφευχθεί ο διχασμός των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Προώθησε, αντιθέτως, τον πρώην Πρωθυπουργό της Κάτω Σαξονίας, ο οποίος πάντως κατάφερε να εκλεγεί μόνο στην τρίτη ψηφοφορία, με μόλις 625 από τις 1.242 ψήφους.
Για μία ακόμη φορά είχε περάσει το δικό της. Ο 70χρονος υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων, «ο Γερμανός Μαντέλα» Γιοαχίμ Γκάουκ, δεν είχε καμία τύχη.
Η Καγκελάριος επέβαλε τη θέλησή της, βέβαιη ότι ο νέος Πρόεδρος κατ' αρχήν δεν επρόκειτο να της ασκήσει κριτική, όπως είχε κάνει στο παρελθόν ο Κέλερ. Επιπλέον, θεωρούσε την απήχηση που είχε το προεδρικό ζευγάρι στα ταμπλόιντ ως πλεονέκτημα για την εικόνα της Γερμανίας. Άλλωστε, αφού είχε καταφέρει να ξεφορτωθεί τους Σοσιαλδημοκράτες με τους οποίους συγκυβέρνησε στην προηγούμενη θητεία της, γιατί να τους κάνει τώρα το χατίρι;
Είναι η πρώτη σοβαρή ήττα της κ. Μέρκελ και μάλιστα σε μια εποχή δημοσκοπικής ευφορίας. Σήμερα, μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Κρίστιαν Βουλφ, κλήθηκε κι εκείνη να απευθυνθεί στους Γερμανούς και να τους πείσει ότι διατηρεί τον έλεγχο.
Πήρε λοιπόν η ίδια την «πρωτοβουλία» να αναζητήσει κοινό υποψήφιο με όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Ως επικρατέστεροι εμφανίζονται ο χριστιανοδημοκράτης υπουργός Άμυνας Τόμας ντε Μεζιέρ και ο σοσιαλδημοκράτης πρώην υπουργός Εξωτερικών της κυρίας Μέρκελ, Φρανκ-Βάλτερ Στάινμαγιερ.
Ίσως όμως τη λύση να δώσει τελικά ο χαμένος του 2010. Ο πρώην πάστορας, ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα Γιοαχίμ Γκάουκ φαίνεται ασφαλής και ακίνδυνη επιλογή. Κι αυτό είναι πλέον το σημαντικότερο.
