Γίνονται καθημερινά όλο και περισσότεροι όσοι τρέχουν στην Ελλάδα!

Η γνωστή φράση «τρέχω και δεν φτάνω» εµπεριέχει την αγωνία να προφτάσεις, δηλαδή και το άγχος. Αλλά στην Ελλάδα όπου παρατηρείται υστέρηση στην κοινωνικοποίηση της άθλησης εδώ και όχι πολλά χρόνια καταγράφεται ένα πολύ ενθαρρυντικό φαινόµενο. Πρόκειται για τη ραγδαία αύξηση του αριθµού των ανθρώπων και των δύο φύλων σε ευρύτατο ηλικιακό φάσµα

που επιδίδονται στο «τρέξιµο» όχι στη µορφή των αγώνων δρόµου – και είναι τόσο πολλοί ως επίσηµη παρουσία σε αθλητικές διοργανώσεις – αλλά ως άνευ ανταλλαγµάτων άσκηση ψυχής και σώµατος. Κάτι ας πούµε σαν «νίκη επί του εαυτού σου». Βέβαια υπάρχουν οι εντυπωσιακές προθήκες του διεθνούς Μαραθωνίου της Αθήνας ή του Σπάρταθλου. Αυτό ωστόσο που έχει σηµασία είναι η διοργάνωση αγώνων µεσαίων και µεγάλων αποστάσεων πλατιάς λαϊκής συµµετοχής, πέρα φυσικά από την επίσης αυξανόµενη ατοµική και ανεξάρτητη δροµική επίδοση.

http://www.katoci.com/