Η νέα αυτή απεικόνιση, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα από την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), αναμένεται ότι θα προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την καλύτερη κατανόηση του Γαλαξία.
Σπάνια εξωτερική «ματιά»
Αν και ζούμε μέσα σε αυτόν ο Γαλαξίας κρατάει πολλά μυστικά. Ενας λόγος είναι το γεγονός ότι στις περισσότερες παρατηρήσεις τους οι αστροφυσικοί μπορούν να τον δουν περιορισμένα, και πάντα μόνο «από μέσα». Η εικόνα που συνέλαβε το Hubble θεωρείται σημαντική γιατί προσφέρει μια σπάνια εξωτερική ματιά σε ένα «δίδυμό» του.
Ο NGC 1073 που απεικονίζεται στη φωτογραφία βρίσκεται στον αστερισμό του Κήτους και απέχει 55 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Είναι ένας ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας σαν τον δικό μας – κάτι το οποίο σημαίνει ότι στο κέντρο του μπορεί να διακρίνει κανείς χαρακτηριστικές γραμμές σαν ραβδώσεις.
Οι ραβδώσεις αυτές σχηματίζονται από πυκνότερες σειρές αστεριών και, όπως σημειώνουν οι ερευνητές του Hubble στη σχετική ανακοίνωση, πιστεύεται ότι δημιουργούνται καθώς η βαρύτητα ωθεί αέρια προς το κέντρο του γαλαξία, παρέχοντας υλικό για τη γέννηση νέων άστρων. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι ραβδωτοί σπειροειδείς γαλαξίες – οι οποίοι αφθονούν στο Σύμπαν – είναι νεότεροι από τους σπειροειδείς γαλαξίες που δεν διαθέτουν ραβδώσεις.
Μαύρες τρύπες και κβάζαρ
Όπως φαίνεται στην εικόνα, γύρω από τον NGC 1073 υπάρχει επίσης ένας παράξενος σχηματισμός σε σχήμα δακτυλίου ο οποίος πιστεύεται ότι έχει δημιουργηθεί από την πρόσφατη γέννηση νέων άστρων.
Μέσα στον δακτύλιο διακρίνεται μια φωτεινή πηγή ακτίνων Χ, γνωστή ως IXO 5, η οποία σύμφωνα με τους αστροφυσικούς είναι μάλλον ένα δυαδικό σύστημα που αποτελείται από ένα άστρο και μια μαύρη τρύπα που βρίσκονται σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο.
Στο επάνω μέρος της εικόνας υπάρχουν πολλά αντικείμενα με κοκκινωπή λάμψη: πρόκειται για άλλους γαλαξίες, που βρίσκονται ακόμη πιο μακριά από τον NGC 1073. Τα τρία πολύ φωτεινά αντικείμενα που διακρίνονται επίσης είναι, όπως τονίζεται στην ανακοίνωση, «κβάζαρ που δημιουργούνται από ύλη που θερμαίνεται και πέφτει μέσα σε υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες σε γαλαξίες που βρίσκονται κυριολεκτικά δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά».
