Φιλαράκι, εγώ και πολλοί Έλληνες είμαστε μαζί σου και μπράβο σου που σκέφτεσαι έτσι. Αυτό που περιγράφεις, αυτό που αποζητάς για τη χώρα σου, τη χώρα μας, είναι μια... πραγματικότητα, που το θέλει όποιος αγαπά την Ελλάδα, αλλά ξεχνάς κάτι, ότι αυτό είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Δυστυχώς υπάρχει και η άλλη πλευρά, μία άλλη πραγματικότητα. Η πραγματικότητα της φιλαργυρίας της δοξομανίας και της εξουσίας. Από τους αρχαίους χρόνους, πριν και από τους σκοτεινούς αιώνες, οι άνθρωποι ζητούσαν την εξουσία και τη δόξα και, πίστεψε με αυτή η κατάσταση δεν έχει αλλάξει και πολύ. Τότε πάνω στα άλογα, τώρα μέσα σε θωρακισμένες κούρσες με κουστούμια. Σίγουρα, τα πράματα είναι πολύ καλύτερα από την εποχή του Ταμερλάνου και του Καρλομάγνου, που εκεί που σκάλιζες μια χαρά το σπαθί σου ερχόταν ο άλλος πάνω στο άτι, σου έπαιρνε το κεφάλι, σου έκαιγε το χωριό, έπαιρνε την οικογένεια σου για σκλάβους, και πάει λέγοντας.
Αυτά όλα τα λέω, γιατί πιστεύω ότι η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος, δεν έχει γίνει ακόμα, γιατί οι πολιτικοί είναι απλά άχρηστοι και φοβούνται, ή απλά είναι πουλημένοι. Ένα από τα δύο, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Ο πολιτικός που θα τα κάνει πραγματικότητα όλα αυτά, είτε μιλάμε για πετρέλαιο, είτε για φυσικό αέριο, η και εγώ δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να κρύβει το υπέδαφος της Ελλάδας, το λιγότερο που πρέπει να θυσιάσει είναι η πολιτική του καριέρα. Στην εποχή των διάσημων μορφονιών που ζούμε φίλε, υπάρχουν άνθρωποι που έχουνε περισσότερη εξουσία από ολόκληρα κράτη. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πλουσιότεροι κυριολεκτικά από ένα ολόκληρο κράτος, άνθρωποι που δουλεύουν υπογείως και μπορούν να ''κουμαντάρουν'' ολόκληρες κυβερνήσεις και υπουργεία. Υπάρχουν άνθρωποι που ποντάρουν στο πέσιμο σου, άνθρωποι με μισθό 1 εκατομμύρια δολάρια το μήνα, που συνεχίζουν να ζητάνε και άλλα. Αυτοί δεν νοιάζονται ούτε για σένα ούτε για εμένα ούτε για την Ελλάδα.
Φίλε μου, ζούμε σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης - δυτικοποιήση τη λέω εγώ - και οι πολιτικοί είναι ανίκανοι κυριολεκτικά και μεταφορικά να κάνουνε πολλά, και πιστεύω ότι το γνωρίζουν όλοι τους αυτό, και αυτό πιστεύω τους κάνει να κοιτάνε απλά τη πάρτη τους. Άκου τι θα πει παγκοσμιοποίηση :
Η τηλεόραση μας λέει τι να φάμε, η τηλεόραση μας λέει τι να φορέσουμε, τι να αγοράσουμε και πώς να ζούμε. Τι μουσική να ακούσουμε και τι ταινία να δούμε. Άμα αναρωτιέσαι γιατί η τηλεόραση θα σου πω, ότι άμα ζούσε ο τύπος που την ανακάλυψε θα είχε αυτοκτονήσει. Ο σκοπός της ήτανε να μεταφέρει το θέατρο στο γυαλί σε όλες τις οικογένειες. Αυτό βέβαια δεν ισχύει εδώ και χρόνια, γιατί πλέον η τηλεόραση βρίσκεται μέσα σε κάθε σπίτι και έχει αλλάξει σκοπό ύπαρξης.
Διαφημίσεις με χαμογελαστά ζευγάρια χεράκι-χεράκι στη παραλία να παίρνουνε δάνεια για τα επόμενα 40 χρόνια, πανάκριβες κινηματογραφικές παραγωγές βασισμένες σε αισχρά σενάρια, ποντάροντας μονάχα στα μπούτια της πρωταγωνίστριας και στα ψηφιακά εφέ, μουσικές παραγωγές χωρίς να σε αγγίζουν εσωτερικά μονάχα σαρκικά, υλισμός, σάρκα, λεφτά και δόξα. Γελοίες εκπομπές, γελοίες μουσικές, με αγαθούς και γελοίους καραγκιόζηδες να τις αντιπροσωπεύουν. Η παγκοσμιοποίηση μας έχει κάνει να πουλάμε τον εαυτό μας για τη δόξα, τον εαυτό μας για το χρήμα. Η παγκοσμιοποίηση μας έχει κάνει μίζερους, πνευματικά φτωχούς και ζόμπι. Οι άντρες ψάχνουνε τη γυναίκα της ζωής τους βασιζόμενοι στο ωραίο τους αμάξι, οι γυναίκες κοιτάνε το αμάξι και το status quo αυτού, οι μάνες έχουνε ξεχάσει ότι είναι μάνες και όχι 18 χρονών κοριτσάκια, και ντύνονται λες και είναι ακόμα στην εφηβεία αγνοώντας τη θέση τους στην οικογένεια. Ένα μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών είναι χρεωμένο σε τράπεζες, μαζί και τα κράτη, και η θέση σου στη κοινωνία να εξαρτάται από το μέγεθος του σπιτιού σου, το μέγεθος της τηλεόρασης σου και την χωρητικότητα του Mp3 player σου!
Βέβαια έχοντας ζήσει στο εξωτερικό θα σου πω ότι η Ελλάδα είναι ακόμα σε καλή μοίρα, δηλαδή, υπάρχει ακόμα λίγη ελπίδα, φιλία, οικογένεια, και φιλότιμο. Οι πονηρές διαφημίσεις, ξέρεις αυτές που απευθύνονται σε εγκεφαλικά νεκρούς ανθρώπους, πχ επειδή ο τάδε διάσημος - που κανείς δεν ξέρει για ποιο λόγο είναι διάσημος - διαφημίζει κάτι εγώ πρέπει να πάω να το πάρω - δεν πολύ-πιάνουν στο κοινό, σε σχέση με άλλες χώρες, αλλά βέβαια, γι' αυτό και συνεχίζουν όλοι αυτοί οι παραγωγοί της τηλεόρασης να κάνουν αυτό που κάνουν, που θα πάει, κάποια στιγμή θα το χάψουνε. Δεν είναι κουτοί, ξέρουν την λειτουργία της ανθρώπινης ψυχής και του εγκεφάλου. Βέβαια και αυτοί είναι μέρος της παγκοσμιοποίησης ξέρεις, αυτοί με τα master τους στην Αμερική και στην Αγγλία, και τις λοιπές σαχλαμάρες, με τα ακουστικά/μικρόφωνα στο κεφάλι, που νομίζουν ότι κάνουνε, κάτι σπουδαίο. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ολίγον υπερβολικά, αλλά, άμα κοιτάξεις γύρω σου θα δεις ότι δεν είναι ουτοπία, είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος η άλλη πραγματικότητα που σου έλεγα.
Τελειώνοντας φίλε μου θα σου πω, ότι εγώ προσωπικά στα 33 μου χρόνια είμαι πλέον έτοιμος για όλα. Έχω απογοητευτεί τόσο πολύ με τη κατάσταση, τόσο πολύ με αυτό το έσχατο κατάντημα του τόπου, που ο,τι και να ακούσω πλέον δεν θα μου φανεί ψέμα. Τα Σκόπια κάνουμε πάρτι κλέβοντας μας την ιστορία, και στην Ελλάδα ασχολούμαστε με τον Ολυμπιακό, τη θα δούμε απόψε στο Master chef, και πώς έβαψε το μαλλί της η τάδε παρουσιάστρια. Να μην μιλήσω βέβαια για τον Έβρο, για τους αλλοδαπούς, που έρχονται και έρχονται αυτοί οι καψεροί, λες και κάποιος τους σπρώχνει προς τα εδώ, βέβαια, αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα, αλλά, στο όνομα της φιλανθρωπίας, κάποιοι κάνουνε κάτι παραπάνω από το έργο της φιλανθρωπίας. Ξένοι με χαρτοφύλακα μπαινοβγαίνουν εδώ και χρόνια και μας λένε τι σύνταξη και τι μισθό θα πάρουμε ,και κανείς δεν κάνει τίποτα. Είμαστε πολίτες-τιμωροί του πληκτρολογίου φίλε, γι' αυτό, χρεωμένοι στις τράπεζες για τα επόμενα 30 χρόνια, εμείς προσωπικά και άλλα τόσα το κράτος μας, με παπούτσια Nike και γυαλιά ηλίου Prada.
Έχω φτάσει σε σημείο να πιστεύω ότι κανένας Ρώσος και κανένας Κινέζος δεν μπορεί να τα βάλει με τα όρνεα της παγκοσμιοποίησης. Άμα η Ελλάδα μας έχει τόσο μεγάλο, ισχυρό, και σημαντικό ορυκτό πλούτο -κάποιοι το ξέρουνε πολύ πριν το μάθεις εσύ και εγώ- πιστεύεις, ότι θα περάσει απαρατήρητο από τους ισχυρούς του κόσμου ;
Τελειώνοντας φίλε μου, και λυπάμαι πολύ γι' αυτό που θα πω, και εύχομαι να βγω ψεύτης, φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα παρακαλάμε να μην είχαμε κανέναν ορυκτό πλούτο, γιατί φίλε μου ,πάσχουμε από ανθρώπους, από αυτό πάσχει η Ελλάδα μας, από ανθρώπους, από έναν ηγέτη, έχουμε γεμίσει με υπερφίαλους λιμοκοντόρους, στους δρόμους, στην τηλεόραση και στη πολιτική. Όταν βρεθεί αυτός ο ένας, τότε η Ελλάδα ίσως περάσει από την αρρώστια στην ευρωστία. Ο Διογένης πάντως ακόμα τον ψάχνει. Να είσαι καλά.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
