βρήκαν την ευκαιρία να βγούν στην επιφάνεια. Κάποιοι της άλλης πλευράς ότι είναι ευκαιρία για τους επιχειρηματίες να πετύχουν χαμηλά μεροκάματα ή ώρα για ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση και ξεσκέπασμα του αναθεωρητισμού ή του ρεβιζιονισμού. Υπάρχουν όμως πολλοί που έχουν καταλάβει κι άλλοι που άρχισαν να καταλαβαίνουν σιγά-σιγά. Γιατί μνημόνιο σημαίνει να σε διώχνουν απ΄'το εργοστάσιο και να μη μπορείς να πεις λέξη, να μένεις μήνες χωρίς δουλειά και να τρέχεις με το κεφάλι κατεβασμένο στο συσσίτιο για να πάρεις πρωινό για τα παιδιά σου φιλώντας το χέρι του παπά της ενορίας, παρότι ποτέ σου δεν πήγαινες στην εκκλησία. Σημαίνει να μην έχεις ούτε για τα βασικά και να αναγκάζεσαι να μην πληρώνεις ακόμη και το εισιτήριο στο λεωφορείο, ακόμη και το ρεύμα που στο φορτώσανε και με παράνομο χαράτσι που δε σου πέρναγε από το μυαλό όταν τους ψήφιζες. Και να λες δεν μπορεί, άνθρωποι είναι κι αυτοί, δεν θα το κόψουνε χειμωνιάτικα. Και να πέφτει η μεγάλη παγωνιά, να σπάνε τα θερμόμετρα και να δείχνει -10, να είσαι στο Νομό Σερρών και ξαφνικά το μεσημέρι να πατάς το κουμπί και να μην ανάβει το φώς γιατί στο κόψανε τελικά τα καθάρματα. Και να μαθαίνεις πως το κόψανε σε 360 σπίτια γύρω...
Πως δεν ήταν άνθρωποι τελικά. Γιατί μνημόνιο σημαίνει πως έφτασε η ώρα να το δείς και να το νοιώσεις, πως αυτοί που ψήφιζες δεν ήταν ανθρωποι, πως ούτε εσύ ήσουνα ανθρωπος, αριθμός ήσουνα μόνο. Μνημόνιο σημαίνει να μην είναι πια άνθρωποι. Να μην υπάρχουν άνθρωποι κι ανθρώπινα. Μόνο μέτρα, ύφεση, έσοδα, υστέρηση, ΑΕΠ, ελλειμμα, χρέος, λογαριασμοί, σύνοδοι κορυφής, αηδιαστικά χαμόγελα του Σαρκοζύ με τα άλλα καθάρματα με τα κουστούμια και τα συνολάκια και εκατομμύρια αναλύσεις ειδικών και εσύ στη γωνία ή ...στο πουθενά,το ντεπόζιτο άδειο χωρίς πετρέλαιο...και το ρεύμα κομμένο. Και κρύο, πολύ κρύο...πολύ κρύο αδερφέ μου.
