Βέβαια η πολύπλευρη ευεργετική τους δράση δεν σταματά εδώ. Επιπλέον τα «παγωμένα σωματίδια» έχουν την ιδιότητα να καθαρίζουν και την ατμόσφαιρα, καθώς αντιδρούν με τους ατμοσφαιρικούς ρύπους, όπως το διοξείδιο του θείου, αλλά και με άλλες αζωτούχες ενώσεις, τις οποίες και εξουδετερώνουν άμεσα. Τα κρυοσωματίδια αυτά ήταν πάρα πολύ δύσκολο να μελετηθούν ελεύθερα στην ατμόσφαιρα. Ετσι οι επιστήμονες έφεραν… την ατμόσφαιρα στο πειραματικό τους εργαστήριο για να εξετάσουν ενδελεχώς τι τελικά πυροδοτεί τη δημιουργία τους.
Ο ρόλος των φυτών
Διαπίστωσαν ότι τα κρυοσωματίδια δημιουργούνται μόνο στην ατμόσφαιρα της γης, και σε αυτό καθοριστικό ρόλο παίζουν τα φυτά. Ειδικότερα «γεννιούνται» από μία ιδιαίτερη χημική αντίδραση μεταξύ των αερίων του όζοντος και ορισμένων ακόρεστων υδρογονανθράκων που λέγονται αλκίνια και τα οποία προέρχονται κυρίως από τη διαπνοή των φυτών. Η διάρκεια ζωής των κρυοσωματιδίων ή αλλιώς ο χρόνος ημιζωής τους, όπως συνηθίζουν να λένε οι επιστήμονες, είναι ελάχιστος. Ομως σε αυτό το μικρό διάστημα που τους απομένει σχηματίζουν ταχύτατα στον ουρανό νέφη, δημιουργώντας έτσι ένα γιγαντιαίο λευκό πέπλο, το οποίο αντανακλά στο διάστημα τις βλαβερές ακτινοβολίες του ήλιου. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τόσα χρόνια η λύση της δημιουργίας φυσικού κλιματιστικού βρισκόταν μπροστά στα μάτια τους, όμως κανείς μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να…σκαλίσει τις επιστημονικές μελέτες ενός από τους σπουδαιότερους Γερμανούς ερευνητές στην οργανική χημεία.
Τα πειράματα του Κριγκ σκόπευαν να μελετήσουν τις πολύπλοκες χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν στην ατμόσφαιρα σε μία εποχή όπου η ανθρωπότητα δεν είχε γνωρίσει ακόμα τον εφιάλτη της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Σήμερα, όμως, η έρευνα αλλάζει κατεύθυνση. Πιάνοντας το νήμα από εκεί που το άφησε ο χημικός πριν από μισό αιώνα, οι ερευνητές έχουν εστιάσει την προσοχή τους στην αναπαραγωγή αυτών των κρυοσωματιδίων, τουλάχιστον σε εργαστηριακό επίπεδο, και στον εμπλουτισμό της ατμόσφαιρας με πιο συμπαγή και ισχυρά σωματίδια, τα οποία θα λειτουργούν περισσότερο δραστικά από ό,τι τα φυσικά.
«Είμαστε ακόμα στην αρχή», λέει επικεφαλής του προγράμματος δρ Καρλ Πέρσιβαλ. «Υπάρχει πολύς δρόμος να διανύσουμε. Η φιλόδοξη αυτή λύση δεν συνιστά σε καμία περίπτωση εφησυχασμό ούτε από τη διεθνή κοινότητα αλλά ούτε και από τα κράτη, τα οποία οφείλουν να αναλάβουν ουσιαστικές δράσεις για την υπερθέρμανση της γης», προσθέτει.
Πώς, όμως, θα μπορούσε να εκτοξευτεί το αντίδοτο στην ατμόσφαιρα; Οι ερευνητές δίνουν και πάλι τη λύση. Μελετούν τον σχεδιασμό ενός γιγαντιαίου λέιζερ, που θα λειτουργεί ως επιταχυντής και το οποίο θα μπορεί στοχοπροσηλωμένα να βομβαρδίσει περιοχές όπου βρίσκονται ανενεργά αλκίνια στην ατμόσφαιρα.
Με αυτόν τον τρόπο θα πυροδοτούνται άμεσα χημικές αντιδράσεις με το όζον, οι οποίες με τη σειρά τους θα δημιουργούν κρυοσωματίδια που θα κατασκευάζουν τη σωτήρια ασπίδα νεφών για τον πλανήτη, λειτουργώντας έτσι σαν το πιο δραστικό αντιπυρετικό της Γης.
