Σχετικά με τη συζήτηση που διεξάγεται τις τελευταίες ημέρες μεταξύ της ΕΣΕΕ, των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων και στην πρόταση για τριετές πάγωμα των...
μισθών του ιδιωτικού τομέα, η διοίκηση της ΟΕΣΒΔΕΝ έχει να παρατηρήσει τα εξής:
Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δεν είναι στενό οικονομικό ζήτημα, είναι ταυτόχρονα βαθειά κοινωνικό και πολιτικό.
Αποτελούσε και αποτελεί τη βάση της εισοδηματικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι έχουμε διαρκή και όλο διογκούμενη μείωση της αγοραστικής δύναμης εργαζόμενων, μισθωτών, συνταξιούχων και μικρομεσαίων στρωμάτων;
Ποιος ωφελήθηκε από αυτή τη διαχρονική σφιχτή εισοδηματική πολιτική;
• Το κράτος, οι υποδομές του, σαφώς όχι, αφού δεν έχει καμία σχέση με τα δημοσιονομικά ελλείμματα.
• Οι μικρές επιχειρήσεις, επίσης όχι.
• Οι εργαζόμενοι, όχι.
Προκύπτει το ερώτημα «γιατί επιδιώκεται;»
Η απάντηση φαίνεται από το ποιος ζητά αυτή τη μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Τα πολυκαταστήματα, οι πολυεθνικές και οι υπεραγορές ζητούν τα τελευταία χρόνια κι εντονότερα στο όνομα της οικονομικής κρίσης, την κατάργησή της ΕΓΣΣΕ.
Πράγματι, οι μικροί έμποροι όχι μόνο αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενους, αλλά αναγκάζονται να προβούν σε απολύσεις, ακόμα και σε κλείσιμο των μαγαζιών τους.
Γιατί;
Επειδή, αφενός, υπήρξε μια γενικευμένη φορολογική επίθεση όλων των κυβερνήσεων εναντίον μας, η οποία θα κορυφωθεί μέσα στο τρέχον έτος.
Επειδή, αφετέρου, το κόστος της επιβίωσής μας αυξήθηκε δραματικά μέσα από τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας, της αύξησης των δαπανών για κοινωνικά αγαθά – π.χ. ρεύμα – της συνεχούς ανατίμησης βασικών ειδών.
Επειδή, ακόμη, μια σειρά νομοθετημάτων – ωράριο, προσφορές, ελαστική εργασία – πριμοδότησαν τις πολυεθνικές.
Εκτός αυτού, κάθε διάλογος που επιχειρείται με εκπροσώπους του «μεγαλοεμπορίου», εγχώριου και διεθνούς, συντελεί στην αποσιώπηση και άμβλυνση των τεράστιων διαφορών που υπάρχουν μεταξύ αυτού και των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων εμπόρων.
Η συμμετοχή της ΕΣΕΕ στον «διάλογο» αυτό δεν έχει καμιά σχέση και δεν εξυπηρετεί με κανέναν τρόπο τα συμφέροντα των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων μικρών εμπόρων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια βάρβαρη πολιτική που οδηγεί τους εργαζόμενους στη φτώχεια και τους αυτοαπασχολούμενους στη χρεοκοπία.
Τα συνδικαλιστικά όργανα δεν πρέπει να αλληθωρίζουν στο δέντρο και να χάνουν το δάσος.
Η αλήθεια είναι ότι:
Οι μόνοι ωφελημένοι είναι οι μεγαλοκαταστηματάρχες και οι επιχειρηματικοί όμιλοι που οι κορώνες τους για ανταγωνιστικότητα αρχίζουν και τελειώνουν με νομοθετικές παρεμβάσεις περιορισμού των εισοδημάτων των εργαζομένων, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους .
Μια εξέλιξη όμως που άμεσα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στις μικρές επιχειρήσεις που εμείς εκπροσωπούμε.
Η διάσωση του μαγαζιού μας συνδέεται με ομφάλιο λώρο με το εισόδημα των συμπολιτών μας και την δυνατότητά τους να ζουν αξιοπρεπώς και με ευχέρεια κατανάλωσης.
Στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, ως μέτρο προστασίας της εργασίας των υπαλλήλων και ως μέτρο ανακούφισης – και όχι πάγιας λύσης – είναι η μείωση των μη ανταποδοτικών – ουσιαστικά – ασφαλιστικών εισφορών προς το ΙΚΑ, μόνο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μόνο για όσους υπαλλήλους διατηρούν πλήρη εργασία. Το κόστος της απώλειας στα ταμεία να μετακυλίσει στις μεγάλες επιχειρήσεις που διατηρούν υποαπασχολούμενους εργαζόμενους.
Κομβικό επίσης ζήτημα και ερώτημα είναι αν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η συρρίκνωση του μισθού του υπαλλήλου μας δεν θα αποτρέψει το κλείσιμο του μαγαζιού μας .
Σε αυτό όμως το σημείο πρέπει να αναδειχτεί η αναγκαιότητα της κοινής διεκδίκησης και της συνεργασίας.
• Η ουσιαστική φορολόγηση των μεγαλοεπιχειρήσεων και των ομίλων,
• η μείωση της φορολογίας στις μικρές επιχειρήσεις,
• η στέρηση της δυνατότητας των πολυεθνικών να λειτουργούν όλη μέρα χρησιμοποιώντας υπαλλήλους με 2ωρα και 3ωρα,
• η κατάργηση της επιχειρηματικότητας στην υγεία, πρόνοια, παιδεία, ενδεικτικά,
δεν αποτελούν απλά κάποια σημεία που μπορούμε να συνυπάρξουμε αλλά δείχνουν το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε για να αναστρέψουμε και ανατρέψουμε μια οικονομική και κοινωνική πολιτική κατάσταση που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει τη συντριπτική πλειοψηφία αυτοαπασχολούμενων και εργαζομένων προς όφελος μιας κάστας ζάμπλουτων.
Η ΟΕΣΒΔΕΝ ΛΕΕΙ:
• ΟΧΙ στους στημενους κοινωνικους διαλογους
• ΟΧΙ στην καταργηση των συλλογικων συμβασεων
• Να φορολογηθει τωρα η μεγαλη περιουσια και η κερδοφορια των επιχειρηματικων ομιλων
Η ενιαία οργανωμένη αντίδραση των αυτοαπασχολούμενων με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και με τους αγρότες είναι ο μόνος δρόμος για την αντιμετώπιση της συντονισμένης επίθεσης που δεχόμαστε
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΛΕΙ τους ΕΜΠΟΡΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ
μισθών του ιδιωτικού τομέα, η διοίκηση της ΟΕΣΒΔΕΝ έχει να παρατηρήσει τα εξής:
Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δεν είναι στενό οικονομικό ζήτημα, είναι ταυτόχρονα βαθειά κοινωνικό και πολιτικό.
Αποτελούσε και αποτελεί τη βάση της εισοδηματικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι έχουμε διαρκή και όλο διογκούμενη μείωση της αγοραστικής δύναμης εργαζόμενων, μισθωτών, συνταξιούχων και μικρομεσαίων στρωμάτων;
Ποιος ωφελήθηκε από αυτή τη διαχρονική σφιχτή εισοδηματική πολιτική;
• Το κράτος, οι υποδομές του, σαφώς όχι, αφού δεν έχει καμία σχέση με τα δημοσιονομικά ελλείμματα.
• Οι μικρές επιχειρήσεις, επίσης όχι.
• Οι εργαζόμενοι, όχι.
Προκύπτει το ερώτημα «γιατί επιδιώκεται;»
Η απάντηση φαίνεται από το ποιος ζητά αυτή τη μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Τα πολυκαταστήματα, οι πολυεθνικές και οι υπεραγορές ζητούν τα τελευταία χρόνια κι εντονότερα στο όνομα της οικονομικής κρίσης, την κατάργησή της ΕΓΣΣΕ.
Πράγματι, οι μικροί έμποροι όχι μόνο αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενους, αλλά αναγκάζονται να προβούν σε απολύσεις, ακόμα και σε κλείσιμο των μαγαζιών τους.
Γιατί;
Επειδή, αφενός, υπήρξε μια γενικευμένη φορολογική επίθεση όλων των κυβερνήσεων εναντίον μας, η οποία θα κορυφωθεί μέσα στο τρέχον έτος.
Επειδή, αφετέρου, το κόστος της επιβίωσής μας αυξήθηκε δραματικά μέσα από τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας, της αύξησης των δαπανών για κοινωνικά αγαθά – π.χ. ρεύμα – της συνεχούς ανατίμησης βασικών ειδών.
Επειδή, ακόμη, μια σειρά νομοθετημάτων – ωράριο, προσφορές, ελαστική εργασία – πριμοδότησαν τις πολυεθνικές.
Εκτός αυτού, κάθε διάλογος που επιχειρείται με εκπροσώπους του «μεγαλοεμπορίου», εγχώριου και διεθνούς, συντελεί στην αποσιώπηση και άμβλυνση των τεράστιων διαφορών που υπάρχουν μεταξύ αυτού και των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων εμπόρων.
Η συμμετοχή της ΕΣΕΕ στον «διάλογο» αυτό δεν έχει καμιά σχέση και δεν εξυπηρετεί με κανέναν τρόπο τα συμφέροντα των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων μικρών εμπόρων που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια βάρβαρη πολιτική που οδηγεί τους εργαζόμενους στη φτώχεια και τους αυτοαπασχολούμενους στη χρεοκοπία.
Τα συνδικαλιστικά όργανα δεν πρέπει να αλληθωρίζουν στο δέντρο και να χάνουν το δάσος.
Η αλήθεια είναι ότι:
Οι μόνοι ωφελημένοι είναι οι μεγαλοκαταστηματάρχες και οι επιχειρηματικοί όμιλοι που οι κορώνες τους για ανταγωνιστικότητα αρχίζουν και τελειώνουν με νομοθετικές παρεμβάσεις περιορισμού των εισοδημάτων των εργαζομένων, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους .
Μια εξέλιξη όμως που άμεσα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στις μικρές επιχειρήσεις που εμείς εκπροσωπούμε.
Η διάσωση του μαγαζιού μας συνδέεται με ομφάλιο λώρο με το εισόδημα των συμπολιτών μας και την δυνατότητά τους να ζουν αξιοπρεπώς και με ευχέρεια κατανάλωσης.
Στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, ως μέτρο προστασίας της εργασίας των υπαλλήλων και ως μέτρο ανακούφισης – και όχι πάγιας λύσης – είναι η μείωση των μη ανταποδοτικών – ουσιαστικά – ασφαλιστικών εισφορών προς το ΙΚΑ, μόνο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μόνο για όσους υπαλλήλους διατηρούν πλήρη εργασία. Το κόστος της απώλειας στα ταμεία να μετακυλίσει στις μεγάλες επιχειρήσεις που διατηρούν υποαπασχολούμενους εργαζόμενους.
Κομβικό επίσης ζήτημα και ερώτημα είναι αν μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η συρρίκνωση του μισθού του υπαλλήλου μας δεν θα αποτρέψει το κλείσιμο του μαγαζιού μας .
Σε αυτό όμως το σημείο πρέπει να αναδειχτεί η αναγκαιότητα της κοινής διεκδίκησης και της συνεργασίας.
• Η ουσιαστική φορολόγηση των μεγαλοεπιχειρήσεων και των ομίλων,
• η μείωση της φορολογίας στις μικρές επιχειρήσεις,
• η στέρηση της δυνατότητας των πολυεθνικών να λειτουργούν όλη μέρα χρησιμοποιώντας υπαλλήλους με 2ωρα και 3ωρα,
• η κατάργηση της επιχειρηματικότητας στην υγεία, πρόνοια, παιδεία, ενδεικτικά,
δεν αποτελούν απλά κάποια σημεία που μπορούμε να συνυπάρξουμε αλλά δείχνουν το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε για να αναστρέψουμε και ανατρέψουμε μια οικονομική και κοινωνική πολιτική κατάσταση που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει τη συντριπτική πλειοψηφία αυτοαπασχολούμενων και εργαζομένων προς όφελος μιας κάστας ζάμπλουτων.
Η ΟΕΣΒΔΕΝ ΛΕΕΙ:
• ΟΧΙ στους στημενους κοινωνικους διαλογους
• ΟΧΙ στην καταργηση των συλλογικων συμβασεων
• Να φορολογηθει τωρα η μεγαλη περιουσια και η κερδοφορια των επιχειρηματικων ομιλων
Η ενιαία οργανωμένη αντίδραση των αυτοαπασχολούμενων με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και με τους αγρότες είναι ο μόνος δρόμος για την αντιμετώπιση της συντονισμένης επίθεσης που δεχόμαστε
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΛΕΙ τους ΕΜΠΟΡΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ
