Τέτοια επεισόδια έχουμε ξαναζήσει. Τέτοιο εθνικό δίλημμα όχι. Επειδή ποτέ στο παρελθόν, δεν ακυρώθηκε τότε δραματικά και εκκωφαντικά μια ολόκληρη γενιά, και το αποτύπωμα της δράσης της στον εθνικό ιστό. Η Γενιά του Πολυτεχνείου ολοκλήρωσε τον κύκλο της, με τα δυο Μνημόνια, που το ένα προκάλεσε το δεύτερο, με κοινή συνισταμένη την εμβάθυνση της κρίσης και την καταδίκη της ελληνικής κοινωνίας σε παρατεταμένη μελαγχολία και απόγνωση. Σε «εφεδρεία» από τη δρώσα πραγματικότητα.
Πρόκειται φυσικά για τη Γενιά που σταμάτησε την πρόοδο στην Ελλάδα. Και πλέον, υπάρχει και το σχετικό… πιστοποιητικό που αποδεικνύει του λόγου το αληθές, ώστε να μην κουραστεί ιδιαίτερα ο ιστορικός του μέλλοντος να ψάχνει.
Μετά τη χθεσινή ψηφοφορία, και την αποφυγή της χρεοκοπίας, η Ελλάδα χρειάζεται να κάνει… restart. Και αυτή η επανεκκίνηση μπορεί να προκύψει μονάχα από εκλογές, στις οποίες θα αποτυπωθεί στην κάλπη η συνειδησιακή ετυμηγορία μιας κοινωνίας η οποία δεν αντέχει άλλο να εμπαίζεται.
Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας «έκρυψαν» την αυθόρμητη έκρηξη αγανάκτησης δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, που περικύκλωσαν τη Βουλή με στόχο να διαδηλώσουν ειρηνικά. Το γεγονός ότι αυτό το δικαίωμα τους αφαιρέθηκε, εντείνει την οργή τους. Για να εκτονωθεί λοιπόν η κοινωνία, επιβάλλεται η δρομολόγηση της μόνης δημοκρατικά ανεκτής διεξόδου: Των εκλογών. Χωρίς υποσημειώσεις, καθυστερήσεις και προφάσεις.
Μια κοινωνία στα πρόθυρα της έκρηξης, δεν ξεγελιέται από όμορφα και στρογγυλεμένα λόγια. Απαιτεί να εκφραστεί. Όχι δι’ αντιπροσώπων. Απευθείας. Απεχθάνεται τον… καθωσπρεπισμό. Διψά να δώσει την απάντηση σε όσους διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας τα τελευταία δυο χρόνια. Και «κατάφερναν» κάθε φορά να μας ζητούν οι άλλοτε εταίροι και νυν δανειστές, περισσότερα από όσα μπορούσαμε να δώσουμε.
Οι ίδιοι άλλωστε, δεν έχασαν μέχρι σήμερα πολλά. Η Ελλάδα όμως στερείται το δικαίωμά της στο μέλλον. Και επειδή μιλάμε για τη χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία, είναι εξοργιστικό να συνεχίζουν ορισμένοι να ακρωτηριάζουν την κοινή λογική.
