Κάθε χρόνο στην Ασή Γωνιά, η γιορτή του Αη Γιώργη είναι ημέρα χαράς και πανηγυριού στο χωριό.
Κτηνοτρόφοι με εκατοντάδες πρόβατα πήγαιναν στην εκκλησία του Αη Γιώργη για να τα αρμέξουν και να αγιαστεί το γάλα και στη συνέχεια στην πλατεία και στα καφενεία του χωριού έκαναν γλέντι με παρέες που στήνανε ψησταριές.
Φέτος όμως, όλα ήταν διαφορετικά...
Ο άδικος χαμός του Γιώργου Γυπαράκη, "πάγωσε" το χωριό και το βύθισε στη σιωπή.
Το έθιμο φέτος τηρήθηκε κάτω από βαρύ κλίμα και μόνο ως προς το εκκλησιαστικό κομμάτι.
Όπως δήλωσε στο Flashnews.gr, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ασή Γωνιάς, Στέλιος Νικολακάκης:
"Το χωριό δεν έχει όρεξη. Όλοι είναι μουδιασμένοι. Κανείς δεν ήθελε να γιορτάσει. Έγινε μόνο η λειτουργία. Ήρθαν συμβολικά μόνο 4-5 κοπάδια για τη χάρη του Αγίου και από τα πρόβατα είχαν αφαιρεθεί τα κουδούνια που παλιότερα αφήναν για να γίνεται σαματάς. Ούτε σημαιάκια μπήκαν αυτή τη φορά"
Από το δήμο Ανατολικής Μάνης με τον οποίο έχει αδελφοποιηθεί το χωριό, ήρθαν φέτος για πρώτη φορά Μανιάτες οι οποίοι είχαν προσκληθεί πολύ πριν το τραγικό περιστατικό.
Ενδεικτικό του πόνου των χωριανών είναι το ακόλουθο κείμενο που γράφτηκε στο λογαριασμό του facebook, του πολιτιστικού συλλόγου Ασή Γωνιάς:
"Ένας βοσκός δεν ξύπνησε…."
Τ΄ Άη Γιωργιού ξημέρωσε στσ΄ είκοσι τρεις τ΄ Απρίλη
και οι βοσκοί τσ΄ Ασηγωνιάς πάνε στα χειμαδιά ντως
ν΄ αναμαζώξουν τα ωζά το έθιμο προστάζει
να τα γειαγύρουν στο χωριό στη χάρη του αγίου
να τα βλοήσει ο παπάς να τα καλοθυμιάσει
κι΄ απόκιας να τ΄ αρμέξουνε με τα στριφτά ντως μπράτσα
το γάλα να διαμοιραστεί εις τσι προσκυνητάδες,
έθιμο απου χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Μα οφέτος σαν οπέρυσι γη πιο παλιά δεν είναι
στα πρόσωπα ντως φαίνεται ζωγραφισμένη θλίψη,
εχάθη το χαμόγελο κι΄ ο πόνος στη γ-καρδιά ντως
εφώλιασε σαν το πουλί που τη φωλιά του χτίζει.
Οφέτος λείπει το Γιωργιό του ‘’Παπαγιώργη’’ εγγόνι
του Γιώργη απου κείτεται στον Άδη το κοπέλι.
Δεν πήγε εις το χειμαδιό να φέρει τα ωζά ντου
μαζί με τσι μπαρμπάδες του Κωστή και τον Βασίλη
κι΄ εκείνα πρέπει το΄ νιωσαν και τσι αναρωτούνε
πουν΄ το Γιωργιό τ΄ ανίψιο σας το καλοαναθρεμμένο
απου΄ χε το χαμόγελο πάντα στο πρόσωπο του
απου ΄ ταν στη Ασηγωνιάς ξαθέρι και στολίδι,
απου μας καλοταϊζε με κάψες και με χιόνια.
Μ΄αυτό στον Άδη κείτεται γιατι΄ φαε τσι μπάλες
εκειά στα Μυριοκέφαλα τση Πασχαλιάς τη μέρα
και μίσεψε ΄πο τη ζωή άδικα των αδίκω.
Στον Άδη τάβλα στρώσανε ο κύρης κι΄ οι δικοί του
για να του κάμουν τη γιορτή να τον υποδεχτούνε
κι΄ η μάνα με τ΄ αδέρφια του στα μαύρα βουτημένοι
κλαίνε με μαύρα δάκρυα γύρω από το μνήμα
που τρέχουνε και ποτίζουνε τη γη τη διψασμένη.
‘’ Στη μνήμη του οι μπαλοτές πρέπει να σταματήσουν
μανάδες φίλους και δικούς άλλους μη μαυροντύσουν ‘’
Γιώργης Σηφάκης (Σιμισακογιώργης)
