του Δημήτρη Μαυρομματάκη, Δάσκαλος
Αγαπητέ φίλε!Ναι! Καλά άκουσες! Απευθύνομαι σε σένα με μια λέξη που κάποιοι από τους συμπολίτες μου, αν με άκουγαν σήμερα να τη...
λέω, μπορεί και να με έλεγαν «προδότη»!
Η αλήθεια είναι ότι νοιώθω «φίλος σου» γιατί αισθάνομαι και τον δικό σου πόνο. Περνάω κι εγώ σήμερα αυτά που πέρασες και συ κάποτε και που ακόμα πληρώνεις.
Κάποια στιγμή στο παρελθόν στη χώρα σου υπήρξαν άνθρωποι διεστραμμένοι, γεμάτοι με τρέλα για εξουσία, που μαζί με τους ομοίους τους που βρήκαν, ξεγέλασαν τον κόσμο και έφεραν την συμφορά στη χώρα σου και στη χώρα μου. Οι άδικοι φόνοι που έγιναν στον πόλεμο είχαν μια εξίσου άδικη συνέχεια. Η ενοχή φορτώθηκε στις πλάτες σου!
Αλλά και στη χώρα μου, στα επόμενα χρόνια, βρέθηκαν ηγέτες που όντας άπληστοι, αδίστακτοι, ψεύτες, κοίμισαν τον κόσμο και οδήγησαν την Ελλάδα σε μια νέα καταστροφή! Και έριξαν την ευθύνη τώρα στις πλάτες μου!
Κάποιοι από τους απλούς ανθρώπους, το βλέπαμε το κακό να έρχεται, αν και ήταν καλά κρυμμένο. Οι φωνές μας όμως δεν ακουγόταν. Οι δικοί μας «Γκέμπελς» είχαν φροντίσει από νωρίς να καταλάβουν την εξουσία, μέσω των εφημερίδων και της τηλεόρασης, και έκαναν ότι ήθελαν. Ακριβώς το ίδιο που γινόταν τότε και σε σας. Τα ψέματα που γλυκαίνουν τα αυτιά τα ξέρουν καλά αυτά τα υποκείμενα! Σε σένα έλεγαν για την «αρία φυλή» και σε μένα για το «μεγαλείο της φυλής μας». Στο τέλος όμως την καταστροφή και το άγος τα φόρτωσαν σε μας! Θεωρώ ότι το μόνο λάθος που έχουμε κάνει, είναι ότι όταν νιώθαμε το ψέμα, δεν φωνάζαμε όσο μπορούσαμε.
Δεν είναι μόνο η ενοχή που ρίχνουν αυτά τα καθάρματα στις πλάτες του κόσμου. Είναι και τα φρικτά τους εγκλήματα πάνω σε αθώους ανθρώπους. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να σβηστεί με τίποτα από την ιστορία ο άσκοπος βομβαρδισμός της Δρέσδης. Ήταν μια άθλια πράξη που έγινε μόνο για εκδίκηση!
Σήμερα τι γίνεται; Ξέρω ότι μπορεί να σου έχει περάσει και σένα απ’ το νου σου η εκδίκηση. Το είχα αισθανθεί κι εγώ όταν η μάνα μου μου έλεγε ιστορίες απ’ την γερμανική κατοχή. Μεγάλωσα όμως και κατάλαβα ότι κανένας λαός δεν είναι σκάρτος. Τουλάχιστον όχι όλος ο λαός. Λίγοι είναι οι πραγματικά κακοί, ενώ ίσως κάποιοι ακόμα μπορεί να παρασύρονται. Και νιώθω ότι πλησιάζει πραγματικός εφιάλτης όταν ακούω ότι είναι ένοχοι οι Έλληνες, οι Αλβανοί, οι Εβραίοι, οι Τούρκοι, οι Γερμανοί. Νομίζω τότε πως ακούω τους ήχους του πολέμου! Του πολέμου, που τον προκαλούν λίγα άθλια ανθρωπάκια κρυμμένα πίσω απ’ τα γραφεία τους, και που είναι τόσο σκληρός και άδικος για όλους τους υπόλοιπους.
Είμαι ένας δάσκαλος που πάλεψα 28 χρόνια ως τώρα για να περάσω αυτές τις αλήθειες στα παιδιά που μου εμπιστεύτηκε η κοινωνία.
Φίλε μου, σε καλώ να μην αφήσουμε άλλη μια φορά να γίνει κάτι για το οποίο θα ντρεπόμαστε. Δεν θα ήθελα να σε γνωρίσω μέσα από το σκόπευτρο ενός όπλου! Φαντάζομαι το ίδιο δεν θα το ήθελες και συ!
Υ. Γ. Μην αφήνεις τους δικούς σου να δώσουν άλλα χρήματα στους πολιτικούς της χώρας μου που με έφεραν σ’ αυτό το χάλι. Δυσκολεύεις την ανατροπή τους. Έτσι κι αλλιώς τα χρήματα δεν φτάνουν σε μένα. Σε μένα μόνο χρεώνονται!
