Είναι προφανές ότι αυτό το καλλιεργούμενο σενάριο εκπορεύεται από τα ίδια κέντρα που επιθυμούν την «ιταλοποίηση» του ελληνικού πολιτικού τοπίου.
Το «πατρονάρισμα» αυτού του σεναρίου έχουν αναλάβει συγκεκριμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί και εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία , ως γνωστόν, δεν επιθυμούν αυτοδύναμες κυβερνήσεις, αλλά κυβερνητικούς συνασπισμούς, προκειμένου να έχουν ρόλο, παρέμβαση και επιρροή σ’ ένα ασταθές πολιτικό τοπίο.
Προσπαθούν λοιπόν να παρουσιάσουν τη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά ως «Μια από τα ίδια» απέναντι στην κοινωνία και μελλοντικούς συγκυβερνήτες με το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη πλευρά είναι επίσης προφανές ότι οι δηλώσεις Λοβέρδου περί μετεκλογικής συγκυβέρνησης με αποδοχή από το ΠΑΣΟΚ του Αντώνη Σαμαρά ως πρωθυπουργού, έγιναν υπό την έγκριση του Ευαγ. Βενιζέλου και αποσκοπούσε στο να φανεί το ΠΑΣΟΚ ως διεκδικητής της νομής της εξουσίας, στο μερίδιο που το αναλογεί, άρα να συσπειρώσει ως πόλος ισχύος ομάδες αναποφάσιστων ή να επαναφέρει τις φυγόκεντρες δυνάμεις πολιτικής πελατείας .
Είναι πασιφανές ότι Κυβερνήσεις συνεργασίας, οι οποίες επιβάλλονται για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.
Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός, ώριμος με την εμπειρία των όσων υφίσταται τα τελευταία δύο χρόνια από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ,αλλά έχοντας συνειδητοποιήσει και τις δικές του ευθύνες, οι οποίες του αναλογούν για την λανθασμένη πολιτική και εκλογική του εκτίμηση στο παρελθόν , έχει καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
Αυτοδύναμη και ισχυρή κυβέρνηση είναι ΑΝΑΓΚΑΙΑ και ασφαλής προϋπόθεση για την έξοδο από τη δεινή κρίση.
Μόνο μια ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ και ΙΣΧΥΡΗ κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει στρατηγική για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας.
Συγχρόνως οι Ελληνες πολίτες έχουν κατανοήσει πλήρως ότι οφείλουν να συμπράξουν και μετά τις εκλογές με τη νέα κυβέρνηση , προκειμένου να αποκρούσουν τις συντεχνιακές λογικές, τις ακραίες πρακτικές, τις οποίες καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα της αντιπολίτευσης.
Είναι πλέον δεδομένο ότι συμπόρευση αυτοδύναμης και ισχυρής κυβέρνησης και πολιτών είναι η επιβεβλημένη συνθήκη για να αλλάξουν τα πράγματα.
