Διαπίστωση 1η: Πρόκειται για τελεσίγραφο, στυγνό εκβιασμό και όχι για διαβούλευση.
Διαπίστωση 2η: Ακόμη κι αν οι αξιώσεις της Τρόικας τύχουν της αποδοχής των πολιτικών αρχηγών, είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν καταφέρουν ν’ αποδώσουν τα επιδιωκόμενα σε θύτες και θύματα και αυτό γιατί ιδίως μετά τις δημόσιες διαπιστώσεις των Σαμαρά και Καρατζαφέρη, στερούνται ικανοποιητικού άλλοθι… Αυτό βέβαια δεν φαίνεται ν’ απασχολεί καθόλου την Τρόικα και τους κατ’ ευφημισμόν εταίρους στην Ε.Ε. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι τα νούμερα και η διασφάλιση των χρημάτων τους. Με όποιο τίμημα, με όποιο κόστος! Κόστος μετρήσιμο από τώρα κιόλας, όπως έσπευσε να παραδεχθεί και ο Σαμαράς, μιλώντας ευθέως για περαιτέρω ύφεση, συμπαρασύροντας τον συγκάτοικο της πολυκατοικίας Καρατζαφέρη, να παρακολουθήσει τις ενστάσεις του και ν’ αναλογιστεί τις συνέπειες πιθανής συνέργειάς του με τον Παπανδρέου λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες…
Η γεύση που άφησε στο στόμα η συνάντηση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Παπαδήμο, ευτυχώς όχι και υπό τους υπαλλήλους της Τρόικας όπως αρχικώς είχε προβλεφθεί, είναι στυφή. Δεν ξέρω εάν θα μπορούσε να ‘ναι και διαφορετική, αλλά και μόνο το γεγονός ότι η γραπτή δήλωση Παπαδήμου, ακύρωνε, προσπάθησε τουλάχιστον ν’ ακυρώσει το πνεύμα των δηλώσεων των Σαμαρά και Καρατζαφέρη και λίγο αργότερα του εκπροσώπου του Παπανδρέου, είναι ενδεικτικό της απόστασης που τους χωρίζει… Το ποιος έχει δίκιο ή άδικο, κινείται με γνώμονα το εθνικό ή όχι συμφέρον, θα το κρίνει η ιστορία.
Σε ό,τι μας αφορά, θα πρέπει μέχρι τότε να πληρώσουμε τα λάθη, τις παραλείψεις, το παιγνίδι, τα παιγνίδια τους. Οποια κι αν είναι η εξέλιξη, ό,τι κι αν πιστεύει κανείς ότι τελικώς η χώρα πρέπει να κάνει. Αν και η αλήθεια είναι ότι ακριβώς επειδή πρόκειται για τελεσίγραφο δεν έχει να κάνει και πολλά. Ακριβώς επειδή αποφάσισε μετά από δυόμιση χρόνια να διαβάσει και να διαβουλευθεί, δεν υπάρχουν διέξοδοι. Και δεν φταίει η Τρόικα, οι δανειστές ή τα funds γι’ αυτό. Αυτό όπως και πολλά άλλα, το καταφέραμε μόνοι μας. Ολομόναχοι!
Το τι μέλλει γενέσθαι, φαντάζομαι θα το μάθουμε σε μερικές ώρες. Για το τι προηγήθηκε, ίσως χρειαστεί να περιμένουμε πολύ. Αν και περίπου ξέρουμε. Υποψιαζόμαστε βασίμως, από τα μισόλογα, τα χαζόγελα, τα βαρύγδουπα, τα σηκωμένα φρύδια, την μίζερη κι αδιέξοδη πραγματικότητά μας. Αυτήν που τώρα καλούμαστε να υπογράψουμε, για να γίνει το μίγμα πιο επικίνδυνο. Ποιο εκρηκτικό. Θα το κάνουμε ή όχι, μένει να διαπιστωθεί. Αν και φοβάμαι πως πλέον έχει μικρή σημασία…
