Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική καθώς οι κρατικές υπηρεσίες που διαχειρίζονται την ακίνητη περιουσία της χώρας ζημιώνουν με τη λειτουργία τους το Δημόσιο αφού κάποιες από αυτές δεν μπορούν να αποφέρουν ούτε 5.000 ευρώ τον χρόνο.
Χάνονται έσοδα
Οι υπηρεσίες αυτές, που εδρεύουν μία σε κάθε νομό της χώρας, έχουν στη δικαιοδοσία τους όλη την κρατική ακίνητη περιουσία, όπως κτήρια, αγροτικές εκτάσεις, παραλίες, ποτάμια, λίμνες και δάση, αλλά δεν συνεισφέρουν έσοδα στο κράτος, παρά τον πλούτο που διαχειρίζονται.
Την ίδια στιγμή, λόγω της απραξίας τους το Δημόσιο κινδυνεύει να χάσει μέρος της ακίνητης περιουσίας του από καταπατήσεις που κάνουν διάφοροι επιτήδειοι. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ελέγχου που έγινε στην Κτηματική Υπηρεσία Γρεβενών, όπου το πόρισμα αναφέρει: «Επισημαίνομε ότι τα Δημόσια και τα Ανταλλάξιμα Κτήματα που υπάγονται στην αρμοδιότητα της Κτηματικής Υπηρεσίας Γρεβενών είναι αρκετά, σημαντικής έκτασης και ως επί το πλείστον κατέχονται αυθαίρετα και τα ελεύθερα κινδυνεύουν να καταπατηθούν χωρίς δυνατότητα προστασίας τους, λόγω και του ορεινού και άγονου της περιοχής».
Η ίδια κατάσταση επικρατεί σχεδόν σε όλες τις Κτηματικές Υπηρεσίες του Δημοσίου, οι υπάλληλοι των οποίων, είτε λόγω αδυναμίας τους είτε λόγω της γενικής απαξίωσης της υπηρεσίας τους (να σημειωθεί ότι οι συγκεκριμένες υπηρεσίες θεωρούνται κατά κάποιον τρόπο ως οι «αποθήκες» των ανεπιθύμητων υπαλλήλων) είτε για κάποιους άλλους λόγους, δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα έσοδα στο κράτος. Τραγικό παράδειγμα είναι οι στόχοι των εσόδων της τάξεως των 20.000 ευρώ ετησίως που έβαζε σε κάθε υπηρεσία το υπουργείο Οικονομικών και αυτές που έχουν τόσο πλούτο στη διάθεσή τους να διαχειριστούν δεν κατορθώνουν να «πιάσουν» ούτε τις 5.000 ευρώ.
Ανησυχία για τα έσοδα
Η κατάσταση αυτή έχει θορυβήσει τον γενικό επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρο Ρακιντζή, ο οποίος έχει πλέον στοχοποιήσει τις Κτηματικές Υπηρεσίες του Δημοσίου και τους ζητά στοιχεία πεπραγμένων με βάση την περιουσία που διαχειρίζονται προκειμένου να αποδώσει ευθύνες σχετικά με την αποδοτικότητά τους και την προστασία που παρέχουν στην κρατική περιουσία. Για του λόγου το αληθές, στην Κτηματική Υπηρεσία Μαγνησίας, έπειτα από έλεγχο που έγινε τον Οκτώβριο του 2011 από επιθεωρητή του υπουργείου Οικονομικών σχετικά με τις παραλίες που εκμεταλλεύονται δήμοι, διαπιστώθηκε ότι ο Δήμος Σκιάθου χρωστά στο κράτος από το 1999 ώς το 2009 σχεδόν 445.000 ευρώ, τα οποία ουδέποτε ζητήθηκαν ή καλύτερα ουδέποτε καταγράφηκαν ως έσοδα του κράτους.
«Τέτοιες περιπτώσεις δείχνουν την αδιαφορία του δημοσίου υπαλλήλου απέναντι στα καθήκοντα που του έχουν αναθέσει» δηλώνει στο «Π» ο Λ. Ρακιντζής, επισημαίνοντας όμως ότι τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να κρύβουν και περιπτώσεις διαφθοράς, όπως είχε συμβεί στη Μύκονο που κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι δεν εισέπρατταν το τέλος παρεπιδημούντων από κάποια ξενοδοχεία για δικό τους… όφελος. Να σημειωθεί ότι ειδικά για την περίπτωση της Μαγνησίας γίνεται έρευνα καθώς υπάρχει καταγγελία για διαφθορά στην υπηρεσία.
Δίνουν και άδειες για θησαυρούς!
Πάντως μέσα από τις Κτηματικές Υπηρεσίες του Δημοσίου βγαίνουν και κάποια συμπεράσματα σε ό,τι αφορά τους τρόπους που αναζητά ο Έλληνας προκειμένου να πλουτίσει εύκολα. Οι συγκεκριμένες υπηρεσίες είναι αυτές που αδειοδοτούν την αναζήτηση θησαυρών προκειμένου να γίνουν νόμιμες οι εκσκαφές. Σύμφωνα με τα στοιχεία των απολογισμών τους, ειδικά σε Κοζάνη, Άρτα και Γρεβενά δίδονται κατά μέσο όρο πέντε άδειες τον χρόνο σε πολίτες που πιστεύουν ότι ξέρουν πού έκρυψε τον θησαυρό του ο Αλή Πασάς, πού βρίσκονται οι τενεκέδες με τις λίρες που πέταγαν από τα αεροπλάνα οι σύμμαχοι στους αντάρτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και βέβαια πού έχουν κρύψει Βυζαντινοί και Εβραίοι τα σεντούκια με τους θησαυρούς τους. Τέλος, σύμφωνα πάντα με τα ίδια στοιχεία, οι σύγχρονοι κυνηγοί θησαυρών, παρά τους χάρτες, τα… σημάδια και τα μηχανήματα που έχουν στη διάθεσή τους, δεν έχουν βρει τίποτα μέχρι σήμερα, αν και σκάβουν πολλά χρόνια. Κρίμα το σκάψιμο και τα έξοδα του όλου εγχειρήματος.
