Δεν ξέρω αν προσέξατε τις δηλώσεις του Jean-Claude Juncker τις τελευταίες ημέρες.
Βασικά είπε ότι τα κράτη - μέλη που είναι πιστωτές της Ελλάδος, θα πρέπει οικειοθελώς να μειώσουν τις απαιτήσεις που έχουν από την Ελλάδα. Με λίγα λόγια, να δεχτούν κούρεμα.
Για την ιστορία, σας έχω πει και εγώ πολλές φορές ότι αν δεν είναι αρκετό το τωρινό κούρεμα, τότε θα γίνει και δεύτερο κούρεμα και αν και αυτό δεν είναι αρκετό, τότε θα φάει κούρεμα και ο δημόσιος τομέας και οργανισμοί.
Μάλιστα, είχα κάνει αναφορά προ μηνών ότι το ΔΝΤ έχει πλέον εμπεδώσει το γεγονός ότι η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα “δαγκώσει” τον οργανισμό (είναι προετοιμασμένο δηλαδή το ΔΝΤ να δεχτεί κούρεμα).
Το γεγονός λοιπόν ότι ο Jean-Claude Juncker παραδέχτηκε δημοσίως ότι θα χρειαστεί περαιτέρω μείωση του ελληνικού χρέους και ότι, αυτή την ελάφρυνση θα πρέπει να την παρέχουν κράτη - μέλη, σημαίνει πολλά.
Κατ΄ αρχάς σημαίνει ότι είναι κάτι που έχει συζητηθεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρακαλώ λάβετε υπόψη ότι ο Jean-Claude Juncker είναι πρόεδρος του Eurogroup. Είναι δηλαδή ο προεδρεύων του συμβουλίου των υπουργών οικονομικών της Ένωσης. Είναι αδιανόητο να κάνει μια τέτοια δήλωση χωρίς να έχει πρώτα συζητήσει το θέμα σε επίπεδο υπουργών οικονομίας.
Το δεύτερο που σημαίνει, είναι ότι αναγνωρίζουν πως το τωρινό κούρεμα δεν θα είναι αρκετό. Και δεν θα είναι αρκετό, διότι διαφαίνεται πλέον ότι δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να πετύχει ένα λόγο 120% χρέος προς ΑΕΠ το 2020, ακόμα και με το τωρινό κούρεμα που προγραμματίζεται.
Το τρίτο όμως και σημαντικότερο είναι το εξής. Άσχετα του τι θα λέει η νέα δανειακή σύμβαση περί έμπρακτων διασφαλίσεων κτλ, επί της ουσίας τίποτα από όσα γράφει δεν έχουν και πολύ σημασία, από την στιγμή που οικειοθελώς (κατά τον Jean-Claude Juncker πάντα) τα κράτη - μέλη θα πρέπει να είναι έτοιμα να κουρέψουν τη συμμετοχή τους στο ελληνικό διακρατικό χρέος όταν (όχι άμα) χρειαστεί.
Κάτι βέβαια που επίσης έχω επισημάνει, λέγοντας ότι στην σημερινή εποχή, το Gun Boat Diplomacy δεν έχει πέραση και είναι αδύνατον τα όποια κράτη - μέλη, νομικά ή με όποιον άλλο τρόπο, να έχουν απαίτηση, έναντι ελληνικής γης ή άλλα περιουσιακά στοιχεία έναντι διακρατικών οφειλών.
Όχι ότι θεωρητικά δεν θα μπορούσαν να έχουν αξιώσεις, αλλά είναι πρακτικά αδύνατον, με εξαίρεση την απειλή πολέμου. Και δεν νομίζω ότι η Ευρώπη έχει συστήσει την τρόικα με σκοπό να μας αναγκάσει να πάρουμε τα διάφορα διακρατικά δάνεια για να μας ενεχυριάσει και στη συνέχεια να μας αποσπάσει περιουσιακά στοιχεία, όπως πολλοί πιστεύουν.
Η κατάληξη είναι ότι τα λόγια του Jean-Claude Juncker είναι πολύ ενθαρρυντικά, διότι δείχνει ότι οι της Ευρώπης έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης, παρ΄ όλο που, για κάποιο παράξενο λόγο (που ακόμα δεν κατανοώ), δεν τολμούν να τακτοποιήσουν το ελληνικό ζήτημα με ένα πολύ μεγαλύτερο κούρεμα σήμερα επί του ιδιωτικού ελληνικού χρέους, αντί να πάρουν χασούρα μελλοντικά οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
Όπως και να έχει όμως, το ποιος θα πάρει την χασούρα λίγο θα πρέπει να μας απασχολεί, από την στιγμή που έχει αποφασιστεί ότι κάποιο θα την πάρουν.
Μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς και να μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα σήμερα, αλλά έστω και έτσι (πάντα κατά τον Jean-Claude Juncker), προσωπικά δεν με χαλάει.
Βασικά είπε ότι τα κράτη - μέλη που είναι πιστωτές της Ελλάδος, θα πρέπει οικειοθελώς να μειώσουν τις απαιτήσεις που έχουν από την Ελλάδα. Με λίγα λόγια, να δεχτούν κούρεμα.
Για την ιστορία, σας έχω πει και εγώ πολλές φορές ότι αν δεν είναι αρκετό το τωρινό κούρεμα, τότε θα γίνει και δεύτερο κούρεμα και αν και αυτό δεν είναι αρκετό, τότε θα φάει κούρεμα και ο δημόσιος τομέας και οργανισμοί.
Μάλιστα, είχα κάνει αναφορά προ μηνών ότι το ΔΝΤ έχει πλέον εμπεδώσει το γεγονός ότι η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα “δαγκώσει” τον οργανισμό (είναι προετοιμασμένο δηλαδή το ΔΝΤ να δεχτεί κούρεμα).
Το γεγονός λοιπόν ότι ο Jean-Claude Juncker παραδέχτηκε δημοσίως ότι θα χρειαστεί περαιτέρω μείωση του ελληνικού χρέους και ότι, αυτή την ελάφρυνση θα πρέπει να την παρέχουν κράτη - μέλη, σημαίνει πολλά.
Κατ΄ αρχάς σημαίνει ότι είναι κάτι που έχει συζητηθεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρακαλώ λάβετε υπόψη ότι ο Jean-Claude Juncker είναι πρόεδρος του Eurogroup. Είναι δηλαδή ο προεδρεύων του συμβουλίου των υπουργών οικονομικών της Ένωσης. Είναι αδιανόητο να κάνει μια τέτοια δήλωση χωρίς να έχει πρώτα συζητήσει το θέμα σε επίπεδο υπουργών οικονομίας.
Το δεύτερο που σημαίνει, είναι ότι αναγνωρίζουν πως το τωρινό κούρεμα δεν θα είναι αρκετό. Και δεν θα είναι αρκετό, διότι διαφαίνεται πλέον ότι δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα να πετύχει ένα λόγο 120% χρέος προς ΑΕΠ το 2020, ακόμα και με το τωρινό κούρεμα που προγραμματίζεται.
Το τρίτο όμως και σημαντικότερο είναι το εξής. Άσχετα του τι θα λέει η νέα δανειακή σύμβαση περί έμπρακτων διασφαλίσεων κτλ, επί της ουσίας τίποτα από όσα γράφει δεν έχουν και πολύ σημασία, από την στιγμή που οικειοθελώς (κατά τον Jean-Claude Juncker πάντα) τα κράτη - μέλη θα πρέπει να είναι έτοιμα να κουρέψουν τη συμμετοχή τους στο ελληνικό διακρατικό χρέος όταν (όχι άμα) χρειαστεί.
Κάτι βέβαια που επίσης έχω επισημάνει, λέγοντας ότι στην σημερινή εποχή, το Gun Boat Diplomacy δεν έχει πέραση και είναι αδύνατον τα όποια κράτη - μέλη, νομικά ή με όποιον άλλο τρόπο, να έχουν απαίτηση, έναντι ελληνικής γης ή άλλα περιουσιακά στοιχεία έναντι διακρατικών οφειλών.
Όχι ότι θεωρητικά δεν θα μπορούσαν να έχουν αξιώσεις, αλλά είναι πρακτικά αδύνατον, με εξαίρεση την απειλή πολέμου. Και δεν νομίζω ότι η Ευρώπη έχει συστήσει την τρόικα με σκοπό να μας αναγκάσει να πάρουμε τα διάφορα διακρατικά δάνεια για να μας ενεχυριάσει και στη συνέχεια να μας αποσπάσει περιουσιακά στοιχεία, όπως πολλοί πιστεύουν.
Η κατάληξη είναι ότι τα λόγια του Jean-Claude Juncker είναι πολύ ενθαρρυντικά, διότι δείχνει ότι οι της Ευρώπης έχουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης, παρ΄ όλο που, για κάποιο παράξενο λόγο (που ακόμα δεν κατανοώ), δεν τολμούν να τακτοποιήσουν το ελληνικό ζήτημα με ένα πολύ μεγαλύτερο κούρεμα σήμερα επί του ιδιωτικού ελληνικού χρέους, αντί να πάρουν χασούρα μελλοντικά οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι.
Όπως και να έχει όμως, το ποιος θα πάρει την χασούρα λίγο θα πρέπει να μας απασχολεί, από την στιγμή που έχει αποφασιστεί ότι κάποιο θα την πάρουν.
Μακάρι να ήταν τα πράγματα αλλιώς και να μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα σήμερα, αλλά έστω και έτσι (πάντα κατά τον Jean-Claude Juncker), προσωπικά δεν με χαλάει.
