τα όνειρα κάθε μικρού παιδιού, κάθε νέου, κάθε ηλικιωμένου, τον καθένα που λέγετε Έλληνας. Δεν υπάρχουν πλέον λόγια για χαρακτηρισμούς, στέρεψαν τα πάντα. Υπόδουλοι λοιπόν, χωρίς χρονικά όρια.
Αυτό θέλατε αυτό κατορθώσατε. Να θυμάστε όμως πώς ο Έλληνας δεν είναι ούτε Αμερικάνος ούτε Γερμανός ούτε τίποτα. Είμαστε αγριοκάτσικα και επιβιώνουμε, σε τεχνητά καλούπια δεν χωράμε, γιατί όταν εμείς χτίζαμε τον Παρθενώνα οι υπόλοιποι κοιμόντουσαν στα δέντρα.
ΥΓ. Μακάρι να σας συγχωρέσει κάποιος άλλος γιατί εμάς μόνο οργή μας έμεινε.
Αναγνώστης
