στο πλαίσιο ερευνητικής προσπάθειας της NASA για επιβατικά αεροπλάνα που καταναλώνουν λιγότερα καύσιμα και περιορίζουν την ηχορύπανση.
Συγκεκριμένα οι εταιρείες που συμμετείχαν στην πρωτοβουλία ERA (Περιβαλλοντικά Υπεύθυνη Αερoπλοΐα) της NASA κλήθηκαν να πετύχουν τρεις φιλόδοξους στόχους: πρώτον, μείωση της κατανάλωσης καυσίμου κατά 50% σε σχέση με τα επιβατικά αεροσκάφη που παρουσιάστηκαν το 1998, το οποίο ορίστηκε ως έτος αναφοράς.
Δεύτερον, μείωση της εκπομπής ρύπων κατά επίσης 50%, και τρίτον μείωση των γεωγραφικών περιοχών που επηρεάζονται από το θόρυβο των αεροπλάνων κατά 83%.
Τα σχέδια των τριών εταιρειών φαίνεται να προσεγγίζουν τους δύο πρώτους στόχους, απέχουν όμως λίγο από τον τρίτο.
Η πρόταση της Boeing στηρίζεται στο σχέδιο ενοποιημένης ατράκτου και πτερύγων που δοκιμάστηκε στο πειραματικό, μη επανδρωμένο αεροσκάφος Χ-48. Οι δύο κινητήρες τούρμπουφαν βρίσκονται στο πάνω μέρος του πίσω τμήματος, ανάμεσα σε δύο κάθετα πτερύγια που εμποδίζουν τα ηχητικά κύματα να φτάσουν στο έδαφος (NASA/Boeing).
Η πρόταση της Lockheed Martin βασίζεται στο σχεδιασμό ενός συμβατικού αεροπλάνου, με την προσθήκη όμως ενός επιπλέον φτερού, το οποίο στηρίζεται πάνω στα κανονικά φτερά περίπου όπως μια αεροτομή. Η εταιρεία περίμενε 30 χρόνια μέχρι να αναπτυχθούν τα ελαφρά σύνθετα υλικά που επιτρέπουν την υλοποίηση αυτής της λογικής (NASA/Lockheed Martin).
Η Northrop Grumman, γνωστή για τα οπλικά της συστήματα, προτίμησε τη σχεδιαστική λογική του ιπτάμενου φτερού, η οποία παραπέμπει στο βομβαρδιστικό stealth Β-2. Τέσσερις κινητήρες τούρμποφαν έχουν ενοποιηθεί με το πάνω μέρος της ατράκτου ώστε να περιορίζουν τα ηχητικά κύματα που κινούνται προς το έδαφος (NASA/Northrop Grumman)Τα τρία σχέδια θα μπορούσαν πάντως να βελτιωθούν περαιτέρω στα τρία ακόμα χρόνια που θα διαρκέσει το πρόγραμμα ERA της NASA.
