Τα τελευταία δύο χρόνια, έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα που αναλύουν πως το πολιτικό σύστημα δυναστεύει το λαό. Τους τρόπους που χρησιμοποιεί και πως το καταφέρνει. Παρά την πληθώρα όμως των αποδείξεων, λίγοι είναι ακόμα εκείνοι που αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς, όπως τους αξίζει και δεν τους έχουν στήσει σε ένα βάθρο υψηλότερο από την κοινωνία.
Οι ΄’εκπρόσωποί μας’ έχουν καταντήσει δυνάστες μας. Το θέμα είναι γιατί τους επιτρέψαμε να έχουν αυτή την συμπεριφορά. Η αλήθεια είναι πως υπομέναμε -ως λαός- αδιαμαρτύρητα να μας αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδι, προβάλλοντας μερικές ήπιες αντιρρήσεις. Υποχωρούσαμε συνεχώς, γλείφοντας τα κόκαλα, από το φαγοπότι της εξουσίας, θεωρώντας πως δεν είναι δική μας δουλειά να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Δεν ψάξαμε για αποτελεσματικές αντεπιθέσεις στις επιθέσεις τους. Με την υποχωρητικότητά μας και την αδιαφορία μας, τους διδάξαμε ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με τους ‘υπηκόους’ τους.
Ευτυχώς όλα αυτά φαίνονται να αλλάζουν, τουλάχιστον σε μια μερίδα του λαού. Μπορεί η αντι-δραση να περιορίζεται ακόμα σε λεκτική και μόνο αντιπαράθεση μεταξύ του λαού και των ‘εκπροσώπων’ μας. Είναι σημαντικό όμως, γιατί για πρώτη φορά σε τόσο ευρεία κλίμακα, οι πολίτες αμφισβητούν αυτούς που έγιναν ένα με τις θέσεις εξουσίας. Λένε ξεκάθαρα την άποψή τους, χωρίς να επηρεάζονται από την άοκνη προσπάθεια του συστήματος και των φερεφώνων του, να μας πείσουν πως οφείλουμε στους πολιτικούς μας σεβασμό.
Βέβαια, αυτή η αντί-δραση, αν παραμείνει μόνο στα λόγια, κινδυνεύει να εκτονωθεί. Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός του συστήματος. Για αυτό και μας έχουν παραχωρήσει την ‘ελευθερία’ του λόγου. Για να μιλάμε ατέλειωτα. Να εκτονωνόμαστε και να μην πράττουμε ποτέ. Να πέσουμε στη βαθειά παγίδα των λόγων. Θέλουν να προσπαθήσουν να μας κάνουν να συζητήσουμε μαζί τους το πρόβλημα, και εκείνοι δείχνοντας ‘κατανόηση’ να μας υποσχεθούν πως από εδώ και στο εξής, άλλαξαν μυαλά και θα μας καθοδηγήσουν σε μια νέα πορεία. Συζητήσεις επι συζητήσεων, που απλά δεν οδηγούν πουθενά. Ο Καρλάιλ, το τοποθετεί ως εξής «Αν θέλεις να μην κάνει κάτι κάποιος, βάλτον να σου μιλήσει για αυτό. Όσο περισσότερο μιλά ο άνθρωπος, τόσο πιθανότερο είναι να περιοριστεί στα λόγια»
Ελάχιστοι άνθρωποι, διδάσκονται από τις συζητήσεις. Απεναντίας, όλοι οι θυματοποιοί του κόσμου, διδάσκονται από την συμπεριφορά των θυμάτων. Μόνο η συμπεριφορά και όχι οι συζητήσεις, μπορεί να σταματήσει τους πολιτικούς μας και να ακυρώσει τις πράξεις τους. Διαφορετικά δεν θα ακούνε τι λέμε, γιατί τα λόγια μας, δεν θα συνδέονται με την πραγματικότητα. Ο καιρός των αναλύσεων και της ελπίδας πως οι πολιτικοί θα άκουγαν την φωνή της κοινωνίας, έχει περάσει.
Τώρα το μόνο που μένει στην Ελληνική κοινωνία, είναι η ανάπτυξη αποτελεσματικών συμπεριφορών με τις οποίες θα επιβάλλει τις απόψεις της, και στα τοπικά φερέφωνα, τους πολιτικούς μας και στα ξένα κοράκια.
