Πῶς μποροῦμε νά συζητᾶμε γιά κρεμάλες ὅταν αὐτοί δέν μᾶς κτυποῦν μίαν μόνον φορά;
Ὅταν καθημερινῶς σκοτώνουν λίγο λίγο;
Πῶς θά ξεχάσω τόν παπποῦ πού στίς 10 τοῦ μηνός ξέμεινε ἀπό σύνταξι;
Πῶς θά ξεχάσω τό παιδί πού λιποθύμησε ἀπό ἀσιτία;
Πῶς θά ξεχάσω τόν ἄνεργο πού αὐτοκτονεῖ;
Πῶς θά ξεχάσω τόν ἄστεγο; Τόν παγωμένο; Τόν ἀπελπισμένο;
Πῶς θά ξεχάσω ὅλον αὐτόν τόν ἀργό, καθημερινό, βασανιστικό θάνατο;
Τήν ἀγωνία;
Τόν πόνο;
Τήν παγωνιά;
Πῶς θά ξεχάσω τά ἀπελπισμένα βλέμματα; Τίς οὐρές στά συσσίτια; Τούς ξεσπιτωμένους γέρους;
Πῶς; Πῶς θά ξεχάσω τήν τρομοκρατία; Τήν καταλήστευσι;
Πῶς θά ξεχάσω τήν ἀτιμία; Τήν ἀτιμωρησία; Τήν θρασύτητα;
Δὲν μπορῶ νὰ ξεχάσω τίποτα! Εἰκόνες καθημερινῶς κατακλύζουν τὴν σκέψι μου, τὴν ἀντίληψίν μου, τὴν ἱκανότητά μου νὰ ἀντιμετωπίσω τὴν πραγματικότητα! Βλέπω ἀνθρώπους στὰ σκουπίδια νὰ ἀναζητοῦν ἀποφάγια. Τρέμω ἀπὸ θυμό!
Βλέπω στὶς λαϊκὲς ἀγορὲς τὰ παιδιὰ νὰ περιμένουν ὑπομονετικῶς ἕνα σάπιο μῆλο ἢ ἕνα παγωμένο μαρούλι. Τρέμω ἀπὸ ὀργή!
Βλέπω στὰ πολυκαταστήματα νὰ στέκονται τρομοκρατημένοι συμπολίτες μας, ἐμπρὸς στὴν ἀπόφασι τοῦ τὶ νὰ ἀφήσουν ἐκτὸς λογαριασμοῦ. Ἔχουν πέντε κι ὁ λογαριασμὸς εἶναι ἕξη εὐρόπουλα! Τρέμω ἀπὸ ὁρμή πλέον! Εἶμαι ἕτοιμη νὰ ὁρμήξω!
Ποιές κρεμάλες λοιπόν; Γιατί κρεμάλες; Γιατί νά ξεφύγουν τόσο εὔκολα;
Αὐτοὶ καταλήστευσαν τὰ πάντα. Ἀκύρωσαν τὴν σκέψιν μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, τὸ δικαίωμά μας στὴν ἐλευθερία. Καί θά τούς ἀφήσουμε τόσο εὔκολα νά ξεμπερδέψουν;
Αὐτοὶ μᾶς δολοφονοῦν ἐδῶ καὶ αἰῶνες, δίχως καμμίαν συναίσθησιν.
Μᾶς γενοκτονοῦν κάθε τρεῖς καὶ λίγο πίνοντας τὰ πανάκριβα ποτά τους!
Μᾶς ἀκυρώνουν τὴν σκέψι μὲ τὶς κάθε μορφῆς λοβοτομές τους.
Δὲν κατάλαβαν διόλου καλά! Θὰ πληρώσουν μὲ τὸ ἴδιο νόμισμα! Θὰ πληρώσουν γιὰ γενεῶν καὶ γενεῶν γενοκτονίες! Θὰ πληρώσουν ἀκόμη καὶ γιὰ ὅσα δὲν ἔκαναν οἱ ἴδιοι, διότι κάποιοι ἐπὶ τέλους πρέπει νὰ πληρώσουν!
Κρεμᾶλες; Ὄχι κρεμᾶλες λοιπόν!
Καθημερινὴ ἀπαξίωσις! Καθημερινὴ προσπάθειά τους γιὰ τὴν ἀνεύρεσι τροφῆς! Καθημερινὸς ἀγῶν γιὰ ἐπιβίωσι. Μὲ τὶς ἴδιες συνθῆκες καὶ προϋποθέσεις ποὺ σήμερα ἀντιμετωπίζουν χιλιάδες Ἕλληνες. Μὲ τὸ ἴδιο νόμισμα!
Καὶ σᾶς δίδω τὸν λόγο μου ἀδέλφια! Θὰ ἔλθουν ἀμέτρητες στιγμὲς ποὺ θὰ ἀποζητοῦν κρεμάλα ἀλλὰ κρεμάλα δὲν θὰ βρίσκουν! Διότι εἶναι ἐπίπλαστον ἀγαθὸν ἡ ἐπιβίσωσις ἐντὸς τῶν συνθηκῶν ποὺ τοὺς ἀξίζουν!
Ὄχι κρεμάλες! Ὄχι! Καθημερινός, βασανιστικός, ἀργὸς θάνατος! Ὅπως τοὺς πρέπει!
