Η καρατόμηση του κερκυραϊκού ελαιώνα

Μία εξόρμηση το απόγευμα της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου, αλλά και την Καθαρή Δευτέρα προς την περιοχή του Χαλικούνα, μας έφερε για άλλη μία φορά μάρτυρες μίας αποτρόπαιης εικόνας, αυτής της... αλόγιστης και συνεχιζόμενης κοπής των παλαιών, αλλά και των νεότερων ελαιοδέντρων στην περιοχή του πρώην Δήμου Μελιταίων. Αρκεί ένας αρμόδιος ή ένας οιοσδήποτε πολίτης να πάρει το αυτοκίνητό του και να διασχίσει το δρόμο που από την Μεσογγή οδηγεί προς τον Χαλικούνα και τη λίμνη Κορισίων για να αντιληφθεί ιδίοις όμμασι την βάρβαρη και άνευ προηγουμένου κοπή ελαιοδέντρων καθ’ όλο το μήκος αυτής της διαδρομής και μάλιστα όχι μακριά από το δρόμο, αλλά δίπλα, δεξιά και αριστερά από αυτόν. Τόσο μεγάλη θρασύτητα έχουν αυτά τα άτομα και τόσο μεγάλη είναι η σιγουριά της ατιμωρησίας. Προσωπικά είδαμε δεκάδες απ’ αυτούς να κόβουν μανιωδώς αυτά τα δένδρα. Καθημερινά άλλωστε τα τελευταία χρόνια, πολίτες και μέσα μαζικής ενημέρωσης, καταγγέλλουν και καταγράφουν το ανορθολογικό κλάδεμα του κερκυραϊκού ελαιώνα, που κάποτε μετρούσε περισσότερες από τέσσερα εκατομμύρια ρίζες ελιάς.

Κανείς δεν αμφιβάλει πως ο κερκυραϊκός ελαιώνας έχει εγκαταλειφθεί, χρόνια τώρα, στο μεγαλύτερο μέρος της κερκυραϊκής υπαίθρου. Κανείς δεν αμφιβάλει για τον καθαρισμό και την αναγκαιότητα της ανανέωσής του. Κανείς από την άλλη δεν μπορεί πια να αμφιβάλει πώς ένα δώρο της κερκυραϊκής φύσης το καταντήσαμε φθηνό βιομηχανικό προϊόν. Είναι πράγματι θλιβερό να βλέπει κανείς ένα τόσο σημαντικό τοπικό προϊόν που κάποτε, την εποχή που δεν υπήρχε η αλόγιστη τουριστική ανάπτυξη και οι… επιδοτήσεις, στήριζε την κερκυραϊκή οικονομία και έθρεφε γενιές ολόκληρες συντοπιτών μας.

Δεν αντέχουμε πλέον να βλέπουμε φορτηγά και τριαξονικά με ιταλικές, βουλγαρικές, ακόμα και ελληνικές πινακίδες γεμάτα τεμαχισμένους κορμούς υπεραιωνόβιων δένδρων. Εργάτες να τεμαχίζουν λυσσωδώς τις κερκυραϊκές ελιές που, αν μη τι άλλο, χρωματίζουν το κερκυραϊκό τοπίο. Δεν μπορούμε να τους βλέπουμε, αρμόδιους και αναρμόδιους να βαφτίζουν ως κλάδεμα την ανεξέλεγκτη κοπή. Καταλαβαίνουμε πως δεν μπορεί να υπάρχει αστυνόμευση σε κάθε χωράφι, σε κάθε πλαγιά, σε κάθε ρεματιά και πως το προσωπικό των όποιων υπηρεσιών εμπλέκονται δεν επαρκεί για τους ελέγχους που απαιτούνται. Πώς όμως αυτά τα θεόρατα φορτηγά ταξιδεύουν από το λιμάνι της Κέρκυρας; Εκεί κανείς δεν μπορεί να τα ελέγξει και να τα σταματήσει;

Πληροφορούμαστε πως ήδη από το 2005 η νομοθεσία έχει αυστηροποιηθεί και χωρίς να απαγορεύει το κατέβασμα της ελιάς, απαγορεύει το κόψιμο της σ’ ένα ύψος που θα την ξεράνει ή θα την καταστήσει μη παραγωγική για πολλά χρόνια. Απαγορεύει επίσης την εκρίζωση, την συνεχιζόμενη κοπή και την μεταφορά της ξυλείας χωρίς ειδική άδεια. Θα μας πείτε νόμοι είναι. Πρέπει και να εφαρμοστούν;

Καλή Σαρακοστή (το λάδι επιτρέπεται!)

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Τομέας Πολιτισμού και Περιβάλλοντος

http://www.corfupress.com/