θα πλησιάζουν και στη χώρα μας. Όσο ακόμη υπομένουμε τις Κυβερνήσεις των τοποτηρητών της Τρόικα και των μονοπωλίων, που μας δολοφονούν, τόσο θα γίνεται πιο πιθανό το ενδεχόμενο να πάρουμε τα όπλα.
Κι αν όντας εξαθλιωμένοι πάρουμε τα όπλα, πιο πιθανό είναι να σφαχτούμε μεταξύ μας, παρά να νικήσουμε το σύστημα.
Όσο αργεί η λύση να δοθεί απ' το λαό, τόσο η εικόνα της επίθεσης ομάδων πολιτών εναντίον άλλων ομάδων πολιτών θα γίονται παραπάνω από σίγουρο μελλοντικό κάδρο.
Όσο θα παραμένουμε στους ληστρικούς μηχανισμούς της Τρόικα με... εικαζόμενη συναίνεση, τόσο θα τυφλωνόμαστε από μίσος και μόλις βρούμε τον τρόπο θα ξεσπάσουμε όλοι εναντίον όλων.
Εσείς που φοβάστε την ανατροπή του συστήματος τώρα, ένα να ξέρετε.
Ότι το αίμα δε θα το αποφύγουμε αν αργήσουμε κι άλλο να αντισταθούμε.
Τώρα ακόμη μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή και χωρίς αίμα. Ή έστω με το λιγότερο δυνατό.
Αν τους αφήσουμε πρώτα να μας εξαθλιώσουν, τότε οι λύσεις θα είναι δύο; ή αιώνια δουλεία όπως οι Αιγύπτιοι στην εποχή των Φαραώ και των Πυραμίδων ή εξέγερση με όλους εναντίον όλων, όπως η σημερνιή Αίγυπτος, όπου σφάζεται ο λαός αναμεταξύ του και η εξουσία έχει καταληφθεί από το Στρατό.
Αυτό θέλετε;
Γιατί η εξαθλίωση φέρνει μίσος και το μίσος τυφλώνει.
Τότε δε θα είναι δυνατή ούτε η ταξική πάλη.
Γιατί το άδειο στομάχι δε δίνει αίμα στο μυαλό να σκεφτεί.
Το άδειο στομάχι ζητά κι άνθρωπο να φάει.
Τώρα, όσο ακόμη υπάρχει φαί στο στομάχι μας, καθαρό μυαλό και λίγη ψυχραιμία στο κεφάλι μας, τώρα μπορούμε να αναδείξουμε στην εξουσία δυνάμεις που θα ανατρέψουν τη Μνημονιακή βαρβαρότητα και θα αποτρέψουν το μακελειό.
Τώρα, όσο ακόμα υπάρχει λάδι στο καντήλι μας, να κάνουμε ό,τι περνά απ' το χέρι μας στους δρόμους, στις απεργίες, στους χώρους δουλειάς, στην πολιτική άρνηση πληρωμών, στις εκλογές, για να σταματήσουμε εδώ την δολοφονία του ελληνικού λαού. Τη δολοφονία μας.
Τώρα είναι η ώρα και είναι και περασμένη. Σε λίγο ίσως είναι πολύ αργά για λύσεις.
