Οι Έλληνες τα έχουν μπερδέψει λιγάκι αυτά τα δύο. Όταν στης εκκλησίας την πόρτα ακούν το «δοξασμένο το όνομά σου.», νομίζουν ότι ο Παπά-Λάμπρος αναφέρεται στο όνομα της τσάντας, του παπουτσιού ή του μανικετόκουμπου τους! Γιατί άλλος ο...
Gucci, άλλος ο Pucci (Emilio) και άλλος ο Lucci (Berto). Στην Ελλάδα ζούμε κάτω από τον αστερισμό του «φαίνεσθαι» και όχι του «είναι». Γιατί όταν κρατάς ένα τοσοδούλικο Louis Vuitton πορτοφολάκι των 200 ευρώ για τα ψιλά σου «φαίνεται» ότι είσαι πλούσιος αλλά στην πραγματικότητα μέσα έχεις μονάχα ένα εισιτήριο του μετρό και φυσικά μόνο πλούσιος ΔΕΝ «είσαι». Και γιατί να φαίνεσαι κάτι που δεν είσαι; Κι αν κάποτε το να φαινόσουνgrande ήταν το μέλι που τραβούσε τις μέλισσες τώρα είναι το κόκκινο πανί που τραβάει τον ταύρο.
Τα παράδοξα.. Είσαι νέος και επιτυχημένος, Σπουδασμένος στα εξωτερικά, στα καλύτερα πανεπιστήμια. Επιστρέφεις στα πάτρια εδάφη.Με το ζόρι και την πλάτη του μπαμπά καταφέρνεις να βρεις μια δουλίτσα με ένα μισθό της τάξεων των 1000 ευρώ το μήνα. Την πρώτη μέρα στη δουλεία σκάς μύτη με τσαντούλα Louis Vuitton πάνω από 1000 ευρώ και ρολογάκι σένιο. Κι ενώ διατυμπανίζεις στους συναδέλφους τα εστιατόρια που επισκέπτεσαι συχνά πυκνά και που χτυπάνε τουλάχιστον 100 ευρώ το κεφάλι (χωρίς κρασί), την ώρα του μεσημεριανού στη δουλειά βγάζεις δειλά δειλά από το αλουμινόχαρτο του το τοστάκι της μαμάς επικαλούμενος την υγιεινή διατροφή. Κι επειδή είσαι της υγιεινής ζωής πηγαίνεις και γράφεσαι στο πιο ακριβό γυμναστήριο της περιοχής σου (γιατί θέλεις οποσδήποτε να έχει εσωτερική πισίνα) αλλά κατά τα άλλα στη δουλεία πηγαίνεις με το μετρό για να γλυτώνεις τις βενζίνες. Θα ήθελα να ήξερα γιατί δουλεύεις; Δουλεύεις για το «φαίνεσθαι» ή για το «είναι»; Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι «φαίνεται» ότι δουλεύεις αλλά στην πραγματικότητα ΜΑΣ δουλεύεις!
Gucci, άλλος ο Pucci (Emilio) και άλλος ο Lucci (Berto). Στην Ελλάδα ζούμε κάτω από τον αστερισμό του «φαίνεσθαι» και όχι του «είναι». Γιατί όταν κρατάς ένα τοσοδούλικο Louis Vuitton πορτοφολάκι των 200 ευρώ για τα ψιλά σου «φαίνεται» ότι είσαι πλούσιος αλλά στην πραγματικότητα μέσα έχεις μονάχα ένα εισιτήριο του μετρό και φυσικά μόνο πλούσιος ΔΕΝ «είσαι». Και γιατί να φαίνεσαι κάτι που δεν είσαι; Κι αν κάποτε το να φαινόσουνgrande ήταν το μέλι που τραβούσε τις μέλισσες τώρα είναι το κόκκινο πανί που τραβάει τον ταύρο.
Τα παράδοξα.. Είσαι νέος και επιτυχημένος, Σπουδασμένος στα εξωτερικά, στα καλύτερα πανεπιστήμια. Επιστρέφεις στα πάτρια εδάφη.Με το ζόρι και την πλάτη του μπαμπά καταφέρνεις να βρεις μια δουλίτσα με ένα μισθό της τάξεων των 1000 ευρώ το μήνα. Την πρώτη μέρα στη δουλεία σκάς μύτη με τσαντούλα Louis Vuitton πάνω από 1000 ευρώ και ρολογάκι σένιο. Κι ενώ διατυμπανίζεις στους συναδέλφους τα εστιατόρια που επισκέπτεσαι συχνά πυκνά και που χτυπάνε τουλάχιστον 100 ευρώ το κεφάλι (χωρίς κρασί), την ώρα του μεσημεριανού στη δουλειά βγάζεις δειλά δειλά από το αλουμινόχαρτο του το τοστάκι της μαμάς επικαλούμενος την υγιεινή διατροφή. Κι επειδή είσαι της υγιεινής ζωής πηγαίνεις και γράφεσαι στο πιο ακριβό γυμναστήριο της περιοχής σου (γιατί θέλεις οποσδήποτε να έχει εσωτερική πισίνα) αλλά κατά τα άλλα στη δουλεία πηγαίνεις με το μετρό για να γλυτώνεις τις βενζίνες. Θα ήθελα να ήξερα γιατί δουλεύεις; Δουλεύεις για το «φαίνεσθαι» ή για το «είναι»; Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι «φαίνεται» ότι δουλεύεις αλλά στην πραγματικότητα ΜΑΣ δουλεύεις!
Αναγνώστρια
