και επομένως νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μόλις τον δεύτερο Σοσιαλιστή μετά τον εμβληματικό Φρανσουά Μιτεράν, που θα έχει κατοικήσει ως οικοδεσπότης στο Ελιζέ, τα βλέμματα όλων θα στραφούν στους ηττημένους.
Ο Νικολά Σαρκοζί έχει ξεκαθαρίσει ότι αν η ετυμηγορία του γαλλικού λαού… δεν τον ευνοήσει, δεν σκοπεύει να κάνει υπομονή, αναζητώντας τη ρεβάνς μετά από πέντε χρόνια. Θα επιστρέψει στη δικηγορία, και προφανώς θα αφοσιωθεί με μεγαλύτερη θέρμη και ελεύθερο χρόνο στην οικογένειά του.
Ήδη λοιπόν, στο UMP αλλά και ευρύτερα στη γαλλική Κεντροδεξιά, ακονίζουν τα μαχαίρια τους όσοι θεωρούν εαυτούς δελφίνους. Όπως για παράδειγμα ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν και ο Ζαν-Λουί Μπορλό, που έχουν το εύγλωττο μειονέκτημα της «αποστασίας», καθώς ακολούθησαν το δικό τους, αυτόνομο βήμα. Ή, η Ρασιντά Ντατί, προστατευόμενη του Νικολά Σαρκοζί στο ξεκίνημα της προεδρίας του, και σήμερα… εξορισμένη στις Βρυξέλλες.
Στην πραγματικότητα, τα δυο στελέχη που συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες να διεκδικήσουν την ηγεσία της γαλλικής Κεντροδεξιάς, μετά από μια… αναγκαστική απόσυρση του Νικολά Σαρκοζί, είναι ο Φρανσουά Φιγιόν και ο Ζαν Φρανσουά Κοπέ. Πρωθυπουργός ο πρώτος, Γενικός Γραμματέας του UMP ο δεύτερος.
Ο Φιγιόν απολαμβάνει προχωρημένης δημοφιλίας στη γαλλική κοινή γνώμη, καθώς θεωρείται εκ πεποιθήσεως μεταρρυθμιστής. Γι’ αυτό και το τελευταίο διάστημα φροντίζει να διατηρεί διακριτικές αποστάσεις από την πολιτική του Νικολά Σαρκοζί, προκειμένου να μην σπαταλήσει πρόωρα το προσωπικό συσσωρευμένο κεφάλαιό του.
Ο Κοπέ απ’ την άλλη, θεωρείται επίσης μεταρρυθμιστής, και ως Γενικός Γραμματέας του UMP έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα της απευθείας επαφής με την κοινωνική βάση του κόμματος. Στο παρελθόν υπηρέτησε από σημαντικά πόστα στις κυβερνήσεις του Ζαν-Πιέρ Ραφαρέν και του Ντομινίκ ντε Βιλπέν, κάτι που σημαίνει ότι τυγχάνει ευρείας αποδοχής.
Η γαλλική Κεντροδεξιά λοιπόν βαδίζει στα χνάρια του… ΠΑΣΟΚ, με «φονικές» δελφινομαχίες, έστω και πριν από την ώρα τους. Εκεί όμως σταματούν και οι όποιες ομοιότητες με τους επιγόνους του ελληνικού σοσιαλισμού. Ο Σαρκοζί δεν είναι… Γιώργος. Οι δε δελφίνοι, δεν μοιάζουν με τους διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα τους ακούσετε ποτέ, ούτε να… αυτοχειροκροτούνται, ούτε να υπερασπίζονται την ελλειμματική ικανότητά τους στην ανάγνωση.
statesmen.gr
