Κατά πάσα πιθανότητα από τη Δευτέρα κλείνει οριστικά και αμετάκλητα ο φαύλος κύκλος της μεταπολίτευσης.
Η φούσκα του πολιτικού, οικονομικού μοντέλου που ακολουθήθηκε, ειδικά από τη δεκαετία του 80’ και ύστερα, οδήγησε τη χώρα σε συνολική χρεοκοπία. Ο ρόλος των ΜΜΕ όλ’ αυτά τα χρόνια υπήρξε άθλιος, καθοριστικός και επιζήμιος για την πατρίδα. Δεν είναι δυνατόν να προσπαθούν να εμφανιστούν ως τιμητές και καθοδηγητές της νέας Ελλάδας που έρχεται, όλοι εκείνοι που συνετέλεσαν καθοριστικά παρέα με το σάπιο πολιτικό σύστημα και κρατικοδίαιτο οικονομικό κατεστημένο της χώρας, στο να δημιουργηθεί το «ναυάγιο» που λέγεται Ελλάδα της μεταπολίτευσης.
Τα ΜΜΕ στη χώρα μας είναι το ίδιο και περισσότερο διεφθαρμένα με το πολιτικό σύστημα. Πνιγμένα στα χρέη και ζητώντας ανοιχτές πόρτες για νέα δάνεια ανέκαθεν τελούσαν κάτω από τον απόλυτο έλεγχο του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Όσο για τους ιδιοκτήτες τους, οι περισσότεροι βρίσκονται σε στενή εξάρτηση από την εκάστοτε κυβέρνηση για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ανάλογα με την παράλληλη επιχειρηματική δραστηριότητα του.
Δύο χρόνια μας είχαν ζαλίσει το κεφάλι, για το πόσο καλό είναι το Μνημόνιο και για την «καταλληλότητα» του Παπανδρέου ως πρωθυπουργού. Μόλις είδαν ότι το «κάρο» που λέγεται ΓΑΠ, δεν τσουλάει, τον «αποδόμησαν» εν μία νυχτί… Παλιότερα πιο «κατάλληλος» ήταν ο Καραμανλής και ακόμα πιο παλιά ο Σημίτης. Η τακτική σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ξεπατικοσούρα. Ούτε κείμενα δεν άλλαζαν… Ούτε καν δημοσκοπήσεις…Σε κάθε συμπεριφορά υπάρχει και μια αιτία, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις επαγγελματιών καθοδηγητών που είναι χρόνια στο “κουρμπέτι” των δημοσίων πραγμάτων, όπως είναι οι άνθρωποι της ενημέρωσης και οι επιχειρηματίες ιδιοκτήτες τους.
Έτσι λοιπόν κι εδώ δεν έχουμε τυχαία αυτή την μέχρι εμετού φιλομνημονιακή συμπεριφορά, που περιλαμβάνει από μανατζάρισμα βελτίωσης της εικόνας του εκάστοτε «υπηρέτη» των συμφερόντων τους, είτε λέγεται Παπανδρέου, είτε Παπαδήμος, είτε αύριο Σαμαράς, μέχρι και εργολαβικό πολιτικό “θάψιμο” των διαφόρων αντιπάλων.
Είναι γνωστό ότι υπογραφή του Μνημονίου με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ουσιαστικά ανοίγει τον δρόμο για ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες ισοδυναμούν με ξεπούλημα όσο-όσο της δημόσιας περιουσίας όπως οι ΔΕΚΟ. Επίσης έχουμε το άνοιγμα νέων δραστηριοτήτων όπως είναι η Ενέργεια και τα τυχερά παιχνίδια. Ένας άλλος παράγοντας είναι τα χρέη και τα κάθε είδους ανοίγματα των ιδιοκτητών ΜΜΕ με το Δημόσιο, ενώ ένας τρίτος παράγοντας είναι ο αμερικανικός, ο οποίος θέλει με κάθε τρόπο να ελέγχει απόλυτα την Ελλάδα. Όλ’ αυτά υπηρετούν κατά καιρούς τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και όχι την αλήθεια, γι’ αυτό και δεν πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά όσα λένε και γράφουν.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως οι πολίτες αυτής της χώρας οι οποίοι είτε γιατί δεν επιθυμούν να εμβαθύνουν -είτε γιατί δεν είναι έμφυτό τους να δουν και πίσω από τη κουρτίνα –είναι έρμαια ενός καλά στημένου συστήματος .
