Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, για τις προοπτικές της επαγγελματικής ασφάλισης στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργος Κουτρουμάνης.
=== Ο υπουργός Εργασίας αναγνώρισε ότι «η μέχρι σήμερα δομή του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος δεν ευνοούσε την ανάπτυξη συμπληρωματικών συστημάτων» και απέδωσε τις αιτίες στην διαφορετική μεταχείριση και στο ξεχωριστό καθεστώς, που μπορούσαν να εξασφαλίσουν ισχυρές ομάδες μέσα στο ίδιο το δημόσιο σύστημα, πολλές φορές με ανορθόδοξο τρόπο και σε βάρος λιγότερο οργανωμένων ομάδων και κατά κανόνα αδύναμων. (τώρα το σάπισε και οι σάπιες συνθήκες ευνοούν)
=== Στη συνέχεια ο κ. Κουτρουμάνης, εξέφρασε την υποστήριξή του στην ανάγκη των ιδιωτικών επαγγελματικών ομάδων να αναζητήσουν τρόπους για να καλύψουν ανάγκες δαπανών υγείας ή συνταξιοδοτικές, που δεν μπορεί να καλύψει το ασφαλιστικό σύστημα.
=== Αναγνώρισε επίσης την ανάγκη παρεμβάσεων στο ισχύον σύστημα με τη δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου, παρ’ ότι όπως τόνισε η συζήτηση γίνεται σε μία περίοδο που υπάρχει ένα αρνητικό δεδομένο και αυτό είναι το μικρό διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων και των επιχειρήσεων.
=== Το νέο αυτό θεσμικό πλαίσιο, σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, θα πρέπει να περιλαμβάνει:
=== Τον σαφή προσδιορισμό, το ρόλο της ιδιωτικής επαγγελματικής ασφάλισης και των καλύψεων που μπορεί να προσφέρει, χωρίς να υποκαθιστά τη δημόσια ασφάλιση και το χαρακτήρα τους.
Τη διαμόρφωση κανόνων για τη λειτουργία της ιδιωτικής ασφάλισης, με αποτελεσματική εποπτεία και ενίσχυση της φερεγγυότητας τους.
Την ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο συγκεκριμένο επίπεδο, έτσι ώστε να δημιουργούνται συμφωνίες μεταξύ φορέων εργαζομένων και εργοδοτών για συμμετοχή στην χρηματοδότηση των επαγγελματικών ταμείων.
Τη θεσμοθέτηση κανόνων που δεν εμποδίζουν την κινητικότητα στην αγορά εργασίας, με την μεταφορά δικαιωμάτων με την μορφή διαδοχικής ασφάλισης (στη ποδιά της ιδιωτικής ασφάλισης).
Στην ομιλία του ο κ. Κουτρουμάνης, αναφέρθηκε στις αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα ασφαλιστικά συστήματα παγκοσμίως, με βασικότερη τη γήρανση των πληθυσμών, ειδικά στις Ευρωπαϊκές χώρες και την ανατροπή της σχέσης ασφαλισμένων – συνταξιούχων.
Στην Ελλάδα, είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός Εργασίας, η αναλογία συνταξιούχων εργαζομένων είναι περίπου 1 προς 1,65 και σημειώνοντας, ότι σε 2.762.000 συνταξιούχους, αναλογούν 2.732.000 ασφαλισμένοι (μήπως πρέπει να ξαναδεί τα νούμερα ο κοπρίτης???).
Ο κ. Κουτρουμάνης, τόνισε ότι το πρόβλημα αυτό αλλά και η απροθυμία μεγάλου μέρους ασφαλισμένων και επιχειρήσεων να καταβάλουν τις εισφορές τους, οδήγησε τα δύο τελευταία χρόνια στη μείωση των συντάξεων στην Ελλάδα κατά 10% περίπου, μεσοσταθμικά. (Ποια απροθυμία ασφαλισμένων ρε κοπρίτη, αφού εννοείς τους μισθωτούς, των οποίων τις ασφαλιστικές εισφορές κλέβουν οι εργοδότες????)
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις σημαντικές δομικές, όπως τις χαρακτήρισε, διαρθρωτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, που όπως είπε, ήταν αναγκαίες ακόμη και χωρίς τα φαινόμενα της κρίσης.«Δημιουργήσαμε» τόνισε ο κ. Κουτρουμάνης «με το νέο ασφαλιστικό νόμο, τις βάσεις ενός ενιαίου, κοινωνικά δίκαιου και οικονομικά βιώσιμου συστήματος. Προχωρήσαμε στην ενοποίηση των κλάδων Υγείας των μεγάλων ταμείων και τη σύσταση του ΕΟΠΥΥ για ενιαία Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ο οποίος θα καλύπτει το 95% των ασφαλισμένων. Με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, με την μείωση των τιμών του φαρμάκου, με την μείωση των τιμών για διάφορες υπηρεσίες και θεραπευτικά μέσα, μειώσαμε μέσα σε δύο χρόνια τις δαπάνες αυτής της κατηγορίας κατά 2,6 δισ ευρώ, από 10,6 δισ ευρώ το 2009 στα 8 δισ ευρώ το 2011….. «Τώρα προχωρούμε» συνέχισε, «στον εξορθολογισμό των επικουρικών συντάξεων, την επικαιροποίηση της λίστας των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, την αντικειμενικοποίηση και ενιαιοποίηση των κριτηρίων για τις αναπηρικές συντάξεις».
Ο υπουργός Εργασίας κατέληξε λέγοντας, ότι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων μπορεί να ενισχυθεί από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που σήμερα φαίνεται ανέφικτη αλλά μπορεί να γίνει εφικτή, με συνεπή καταβολή των εισφορών και αναζήτηση νέων πηγών χρηματοδότησης του συστήματος.
