από τον Ελευθ. Α. Πρέσση, ε.α. στέλεχος Πολεμικής Αεροπορίας
Συσσίτια! Συσσίτια, όχι σε χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, αλλά σε ελεύθερες, δημοκρατικές, πολιτισμένες κοινωνίες. Υποτίθεται! Συσσίτια για άπορους, άστεγους, άνεργους, υπερήλικες μα...δυστυχώς και λιλιπούτειους συνανθρώπους μας, μαθητές, τα παιδιά. Για λευκούς, μαύρους, κίτρινους, πολίτες, ένστολους, μετανάστες, συνταξιούχους, κ.ά. αλλά και για π α ι δ ι ά! Για όλους αυτούς εκτός από κάποιους άλλους που τρώνε τα πάντα. Εκτός από τους προδότες φανφαροπολιτικάντηδες, τους ξεπουλημένους συνδικαλιστόλαγνους, τους αιμοδιψείς πρακτορασφαλίτες, τους πολεμοχαρείς στρατηγάστερους, τους τραπεζικούς μαυραγορίτες, τους μαφιόζους παραστρατιωτικούς, τους επίορκους παραδικαστικούς, τους ξεπεσμένους σοφακαδημαϊκούς, τους γραφικούς θρησκευτηγέτες, τους καναλάρχες παραπληροφοριοδότες, τους παπαγαλίσκους δημοσιοκάφρους, τους φασιονίστες σαρκέμπορους, τους ταχυδακτυλουργούς υπνοθεαματάρχες, τους εργατοστίφτες απατεωνεπιχειρηματίες, τους εθνευεργέτες φοροφαγάδες, τους νταβατζήδες φοροεισπράκτορες, όσα πιόνια, λοιπόν, προωθούν κι εξυπηρετούν το διεθνές διεφθαρμένο σύστημα που λατρεύει, προσκυνάει και διακινεί τα χρήματα, τα ναρκωτικά, την ανθρώπινη σάρκα, τα όπλα, το πετρέλαιο, το χρυσό, τον τρόμο κι άλλα πολλά.
Συσσίτια για ανθρώπους που η κοινωνική α-πρόνοια, αν-αισθησία κι α-δικία τους περιθωριοποιεί χρησιμοποιώντας από τα πιο αξιοθρήνητα επιχειρήματα έως και τα πιο κατάπτυστα νομοθετήματα. Μια κοινωνία που τους προσφέρει ως ανθρωποθυσία στο βωμό ενός μέλλοντος αβέβαιου όσο και σκοτεινού. Ένα μέλλον το οποίο έρχεται τόσο γρήγορα που έγινε κιόλας το σήμερα, μέσα στα πλαίσια ενός παγκόσμιου σχεδίου αφανισμού της ανθρωπότητας με τη μορφή που είχε μέχρι πριν μερικά χρόνια. Σχέδιο για μια ανθρωπότητα με μορφή την οποία δεν θέλουμε να τη δούμε στα χειρότερά της. Μια ανθρωπότητα που ίσως η Ιστορία την χαρακτηρίσει ως την πιο απάνθρωπη που υπήρξε ποτέ!
Συσσίτια που δε διαφέρουν από εκείνα που ακολούθησαν τον ξεριζωμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού ή, ακόμη πιο πρόσφατα, εκείνα της εποχής της γερμανικής στρατιωτικής κατοχής! Και δε διαφέρουν, αφού και τώρα κατοχή έχουμε και μάλιστα χειρότερη. Και τούτο, γιατί δεν είναι μόνο γερμανική ή γαλλική κτλ, ούτε είναι πολεμική κατοχή. Φαινομενικά είναι οικονομική, αλλά το πραγματικό της πρόσωπο έχει τον απεχθέστερο χαρακτήρα χειραγώγησης κάθε σκεπτόμενου νου, χειραφέτησης κάθε προσωπικής επιδίωξης, καταστολής κάθε αντίδρασης, (εκ)βιασμού κάθε προσωπικότητας και εξαπάτησης γενικότερα κάθε ανθρώπου με εργαλεία την απόκρυψη της αλήθειας και την θρασύτατη προπαγάνδα και την προβολή ψεμάτων, τη λογοκρισία και τη φίμωση κάθε ελεύθερης φωνής, την πρόκληση της ανασφάλειας και του φόβου και του τρόμου, την αλλοίωση της γλώσσας και της παράδοσης και της ιστορίας των λαών, την εκπόρνευση των ηθών και των αξιών και των ίδιων των ανθρώπων, την διαπόμπευση κάθε προσπάθειας για διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ισότητας των λαών και της παγκόσμιας ειρήνης, τον εξαναγκασμό στην πείνα και την εξαθλίωση και την επαιτεία για επιβίωση, την τρομοκρατία των ψευδοεπιλογών και την επιβολή των σχεδίων τους μέσω του αφανισμού ολόκληρων κοινωνικών τάξεων, μέσω της καταπάτησης δικαιωμάτων, μέσω βίαιων κοινωνικών αναταραχών αλλά ακόμη ακόμη μέσω ένοπλων συρράξεων!
Βέβαια, εμείς που είμαστε νεώτεροι σε ηλικία δεν ζήσαμε τα κατοχικά συσσίτια του πολέμου, αλλά τα ακούγαμε από γονείς και παππούδες. Στο άκουσμά τους, φανταζόμασταν πως ήταν ιστορίες τόσο παλιές και μακρινές που πιστεύαμε πως είχαν θαφτεί σε κάποιο χρονοντούλαπο. Να, όμως, τώρα που ξεπήδησαν μέσα από τη σκόνη της Λήθης σαν μουδιασμένα φαντάσματα έφιππα στα ανήμερα άλογα που σέρνουν το άρμα του Χρόνου. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας ζητώντας εκδίκηση, επειδή δεν σεβαστήκαμε την βαρύτητα της σημασία τους και ξεχάσαμε σαν άνθρωποι το μάθημα που θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί. Μας εκδικούνται, γιατί δώσαμε πρόσφορο έδαφος στις σκοτεινές απανταχού δυνάμεις των ανθρωποειδών και τους επιτρέψαμε να μας καταδικάσουν να ζούμε έτσι όπως τώρα, αλλά και με τα χειρότερα που έχουν σχεδιάσει για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μας τιμωρούν, λοιπόν, τα φαντάσματα του παρελθόντος να ξανα-πάθουμε μήπως και μάθουμε.
Όταν κάποιος πράττει ένα λάθος είναι (ίσως) αποδεκτό μέσα σε κάποια όρια, αλλά μόνο την πρώτη φορά. Όταν, όμως, υπάρξει κι επόμενη φορά, τότε το επαναλαμβάνει ουσιαστικά από επιλογή. Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας κι ας δραστηριοποιηθούμε όσο ακόμα υπάρχει χρόνος, χρησιμοποιώντας ό,τι πιο ισχυρό διαθέτουμε ακόμα: την ψυχή που μπορεί να υψώσει την φωνή, να ορθώσει τον άνθρωπο ξανά, με το βλέμμα του ψηλά και τη γροθιά του σφιγμένη δυνατά. Να αντιμετωπίσουμε και να εμποδίσουμε όλους αυτούς να ολοκληρώσουν τα υποχθόνια σχέδιά τους. Να καταπολεμήσουμε και να εξαφανίσουμε όλα τα μέσα που έχουν επιστρατεύσει για το σκοπό αυτό. Κάποτε εμείς και τα παιδιά μας θα τα διηγούμαστε στα εγγόνια μας! Αρκεί να εξασφαλίσουμε για τα παιδιά μας τις προϋποθέσεις που θα τους δώσουν την ευκαιρία ώστε να μας προσφέρουν εγγόνια! Φτάνει να αφυπνιστούμε και να αντισταθούμε, να δώσουμε κι εμείς μάχες αντάξιες με εκείνες των παππούδων μας…
