Το σημερινό μου άρθρο υπάρχει στα περιεχόμενα του γνωστού «best-seller» βιβλίου μου με τίτλο «Ένας Ψυχολόγος στο γήπεδο» που είχαν δημοσιεύσει τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ το 1994…
Κάποιες στιγμές καθώς η κωμωδία προκαλεί σπαραξικάρδιο γέλιο, ενώ σε άλλες στιγμές το δράμα φέρνει αταμάτητο κλάμα αποφάσισα να το δημοσιεύσω στα αγαπημένα μου blogs…
Στο ποδόσφαιρο, όπως και σε άλλα ομαδικά σπορ, είναι υποχρεωτική για μια τουλάχιστον νύχτα η…συγκατοίκηση παικτών στο δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου…
Κάποιοι Έλληνες διαπιστώνουν καθώς περνούν οι εβδομάδες ότι ίσως ΤΕΛΙΚΑ να μην είναι «εκούσια» αλλά μάλλον ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ η «συμβίωση» των κκ Παπανδρέου, Σαμαρά, Καρατζαφέρη με τον διορισμένο στη Θέση του Πρωθυπουργού Dr Λουκά Παπαδήμο…
Στον κόσμο των σπορ την «συγκατοίκηση» την καθιστά υποχρεωτική ο προπονητής και τα συμβόλαια που υπέγραψα οι παίκτες με την ομάδα τους…
Στην τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα ποιος είναι ο «προπονητής» και πόσο δεσμευτικά είναι τα συμβόλαια που υπέγραψαν 253 Βουλευτές αλλά ΟΧΙ ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ;
Κυριακή ή Τετάρτη απόγευμα στο κατάμεστο γήπεδο. Η κερκίδα πάλλεται από ενθουσιασμό, ο χαρτοπόλεμος μαζί οι ιαχές και οι ύμνοι, τα λάβαρα και τα πανώ δίνουν στην ατμόσφαιρα ήχο, φώς και χρώμα, εξωτερικεύοντας σε συμβολική προβολή τα υποκειμενικά αισθήματα των φιλάθλων: προσμονή, συγκίνηση, ελπίδες, φόβο, η συναρπαστικότητα μιάς ακόμη αγωνιστικής αντιμετώπισης δύο ομάδων ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλλεϋ..
Μέσα στο γήπεδο οι παίκτες των δύο αντίπαλων ομάδων ζεσταίνονται με ασκήσεις, τρέξιμο, πάσσες, βολές, τούμπες. Κοντά τους και οι τεχνικοί και οι παράγοντες βολτάρουν, συζητούν, δίνουν τις τελευταίες εντολές.
Στα θεωρεία οι δημοσιογράφοι ετοιμάζουν τα μπλοκάκια , τις κάμερες, τα μικρόφωνα, ενώ οι πιτσιρικάδες του κυλικείου πηγαινοέρχονται διαλαλώντας τις επιθυμητές ποιότητες της "πραμάτειας" τους.
Μέσα στον αγωνιστικό χώρο μπαίνουν ξαφνικά οι άρχοντες του γηπέδου και αποχωρούν όλοι εκτός από τοιυς παίκτες που θα αγωνισθούν και εκείνους που θα στολίζουν τους πάγκους και μαζί τους η καθιερωμένη αστυνομική φρουρά. Στο έπακρο η προσμονή, έντονη η συγκίνηση, ουρανομήκεις οι ιαχές της κερκίδας...
Κορώνα-γράμματα, αντιπαράθεση στη σέντρα, το σφύριγμα και η αυλαία ανοίγει...
Τι προηγήθηκε;
Με το τελικό σφύριγμα της προηγούμενης Κυριακής ή Τετάρτης ήλθε ίσως η πίκρα της ήττας, η πικρόγλυκη γεύση της ισοπαλίας, η αποθέωση της νίκης...
Από τη Δευτέρα ή την Πέμπτη αρχίζει και πάλι η δουλειά. Σάουνα, μασσάζ, προπονήσεις, ξανά προπονήσεις, τεχνική ενημέρωση, προβολή και μελέτη των βίντεο, αναλύσεις, συστάσεις. Και λογικά, για τους παντρεμένους παίκτες ενασχόληση με τα οικογενειακά τους θέματα και για τους αδέσμευτους η επίδοση στο κλασικό "κυνηγητό της φούστας" και για όλους η προσήλωση στα εξω-αθλητικά επαγγελματικά καθήκοντα.
Βαρύ το πρόγραμμα; Υπέρμετρη φορολόγηση σωματικών, διανοητικών, ψυχολογικών και κοινωνικών αποθεμάτων ενέργειας του κάθε παίκτη, του κάθε επαγγελματία; Αγχογενή, πραγματικά, πλαίσια αναφοράς;
Αναμφίβολα, ναί!
Σαν τον καθένα μας ο παίκτης έχει τα προσωπικά, τα οικογενειακά, τα επαγγελματικά, τα κοινωνικά του και. αλοίμονο, μολονότι έχουμε σπόρ με κάποιους υψηλά, φοβερά προκλητικά, αμειβόμενους παίκτες δυστυχώς για τους πολλούς παραμένουν έντονα και τα οικονομικά προβλήματα.
Τα σωματικά προβλήματα, τραυματισμοί, θλάσεις, «πιασίματα», διαστρέματα, γίνονται αντιληπτά από τους τεχνικούς στη διάρκεια των προπονήσεων από Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή. Τα ψυχολογικά όμως προβλήματα δεν είναι ευδικάκριτα (έστω και άν όλοι σχεδόν οι προπονητές στην Ελλάδα "πιστεύουν" ότι είναι και -...ψυχολόγοι, και έτσι, εμπειρικά, κάνουν τις διαγνώσεις τους και παίρνουν αποφάσεις θεραπείας).
Στο τέλος της τελευταίας προπόνησης της εβδομάδας οι αποφάσεις για τη σύνθεση της αποστολής της 16αδας στο ποδόσφαιρο της δεκάδας στο μπάσκετ έχουν ληφθεί...Η ομάδα θα αποσυρθεί σε δωμάτια του επιλεγμένου ξενοδοχείου της.
Γιατί γίνεται αυτό;
Στο ξενοδοχείο οι παίκτες, με τη σχολαστική επιτήρηση των στελεχών της τεχνικής τους ηγεσίας θα φάνε καλά και σωστά, θα κοιμηθούνε ή έστω θα ξαπλώσουν τις καθορισμένες ώρες, θα "ντοπαρισθούν" ψυχολογικά ή από επαγγελματία ψυχολόγο, «ειδικό» που δεν διαθέτουν οι ελληνικές ΠΑΕ, ή από κάποιον ερασιτέχνη, συχνά τον προπονητή (άς σημειωθεί ότι για τέτοιο «ντοπάρισμα» δεν υπάρχουν απαγορευτικες διατάξεις και δεν προβλέπονται ποινές) θα ήρεμήσουν ψυχικά και σωματικά, θα δεθούν περισσότερο σαν συνάδελφοι, σαν συμπαίκτες, συναγωνιστές και συνάνθρωποι. Θα εκτονώσουν με χωρατά, καλαμπούρια, καζούρες και ανέκδοτα την ένταση που δημιουργούν οι ώρες της προσμονής, θα αποβάλουν το άγχος της καθημερινής προσωπικής τους ζωής.
Σε αυτά περίπου τα θεωρητικά πλαίσια αναφοράς θεμελιώνεται η καθιερω
μένη σε όλο τον κόσμο συνήθεια των ομάδων να αποσύρονται για σχεδόν 48ωρη υποχρεωτική συγκατοίκηση σε κάποιο ξενοδοχείο είτε παίζουν εκτος είτε εντός έδρας.
Σε κάποιες άλλες εποχές οι παίκτες ξεκινούσαν για τα αποδυτήρια του γηπέδου ερχόμενοι κατ ευθείαν από τη δουλειά, το χωράφι, το εργοστάσιο, το σπίτι τους...Καί παίζανε με πόθο και πάθος, με ορμή και αγωνιστικότητα, με όρεξη και αντοχή. Οι άνθρωποι εκείνοι παίζανε, τα δίνανε όλα για...τη φανέλλα!
Με τη ίδια σιγουριά, όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά από χθες. Οι σύγχρονες γνώσεις μας για σωστή διατροφή, για ορθή τεχνική προετοιμασία, για τις ανάγκες τους σώματος και της προσωπικότητας του ατόμου και της ομάδας είναι και σημαντικές και καθοριστικές.
Πολλοί παίκτες είναι αντίθετοι με τούτη τη φιλοσοφία και πραξη της υποχρεωτικής συμβίωσης στο ξενοδοχείο. Διατείνονται και πιστεύουν ότι ο εγκλεισμός τους στο ξενοδοχείο έχει περισσότερες αρνητικές απ΄ότι θετικές επιπτώσεις ότι τους δημιουργεί αντί να τους αφαιρεί άγχος που επιτείνεται από τον αποχωρισμό τους από οικογένεια και φιλους.
Ισως η αυτή η διάσταση απόψεων χρειάζεται περισσότερη μελέτη και ανάλυση.
