Το μεγάλο πρόβλημα της εποχής είναι ότι στα πολύ σοβαρά θέματα δεν ακούμε τον συνομιλητή μας. Για την ακρίβεια θέλουμε να πούμε τα δικά μας και όχι να ακούσουμε. Προσέξτε γιατί το ίδιο κάνει και η πολιτεία. Δεν μας ακούει.
Συγχέουμε τους πολίτες στον ίδιο παρανομαστή είτε είναι φοροφυγάδες είτε οικονομικά αδύναμοι ;
Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε μια συζήτηση δοκιμάστε κυρίως να ακούσετε. Μειώστε την συμμετοχή σας στο σημείο που δεν θα διαφωνήσετε κάθετα και προπαντός δεν θα βγάλετε λόγο.
Θα έρθει η στιγμή που θα σκεφτείτε πάλι αυτή τη συζήτηση και θα προκύψουν κάποια ερωτήματα. Σας αναφέρω επιγραμματικά τα δικά μου. Ένα για τον φοροφυγά, έναν για τον οικονομικά αδύναμο και ένα ρητορικό ερώτημα:
Γιατί ο πρώτος συγκρίνει τον εαυτό του με αυτό που ονομάζει καλύτερο και καυχιέται για την δική του στάση;
Γιατί ο δεύτερος συγκρίνει τον εαυτό του με αυτό που ονομάζει χειρότερο και τελικά εφησυχάζει που υπάρχει κι αυτό;
Μήπως η λογική μας εγκλωβίστηκε στην σύγκριση; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Μήπως η λογική μας εγκλωβίστηκε στην σύγκριση; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αναγνώστης
