Θέλω από την πρώτη γραμμή να σας εξομογηθώ ότι δεν διαθέτω κληρονομικό χάρισμα να προβλέπω τα μελλούμενα. Θέλω επίσης να σας διαβεβαιώσω ότι το κείμενο που ακολουθεί, το έγραψα και δημοσιεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 2010.
Διαβάζοντάς το, θα διαπιστώσετε ότι όχι μόνο περιέγραφε τα όσα συνέβαιναν πριν δεκατέσσερις μήνες, αλλά προϊδέαζε για τα όσα θα ζούσαμε σήμερα.
Έγραφα λοιπόν στις 28 Νοεμβρίου 2010 : «Η τρόϊκα ήλθε, είδε, διέταξε και απήλθε. Η κυβέρνηση, παρά τον εμμετικό λιβανωτό πολλών ΜΜΕ για σθεναρή αντίσταση, σκληρές διαπραγματεύσεις, κόκκινες γραμμές και πράσινα άλογα, παρακολουθεί τις εξελίξεις ανήμπορη και ανίκανη να αντιδράσει.
Ο νέος δεκάλογος της τρόϊκα επιβάλλει νέες άμεσες ἤ έμμεσες περικοπές μισθών, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, απεμπόληση εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και νέες αυξήσεις στους φόρους.
.....Πριν δύο εβδομάδες έγραφα για την τρίτη δόση του δανείου, που κουτσά-στραβά θα μας δοθεί, αλλά επεσήμανα πως τον Μάρτιο του 2011, οι οικονομικοί δείκτες δεν θα επιτρέψουν στην τρόϊκα να δώσει πράσινο φως για την εκταμίευση της τέταρτης δόσης. Η επιβεβαίωση ήρθε από τους εκπροσώπους της τρόϊκα, στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν την περασμένη Τρίτη, όπου είπαν ορθά κοφτά, πως η ισχύς του μνημονίου μπορεί να επεκταθεί μέχρι το 2015, αλλά και ότι ίσως χρειαστούμε και νέο δάνειο.
Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά για τον τόπο μας γεγονότα, ακούστηκε πάλι, μόλις την περασμένη Τετάρτη, η φωνή του αντιπροέδρου κ. Παγκάλου να λέει πως το μνημόνιο είναι όχι μόνον ευκαιρία αλλά και «ευτυχία για τον τόπο».
Πελάγη ευτυχίας
Μέσα λοιπόν στο πέλαγος της ανείπωτης κατά τον κ. Πάγκαλο ευτυχίας που πλέει η Ελλάς, με κατεύθυνση την χρεωκοπία, συνεχίζεται η καθημερινή συστηματική αφαίμαξη των πολιτών, με στόχο την απέλπιδα προσπάθεια εξεύρεσης πόρων. Ατυχώς για όλους μας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει αντιληφθεί ἤ στην χειρότερη περίπτωση δεν θέλει να το αντιληφθεί, πως η πολιτική της οδηγεί σε αδιέξοδο αλλά και σε ευτυχισμένη χρεωκοπία.»
Το φως στην άκρη του τούνελ
Εδώ και δύο χρόνια, οικονομία της χώρας μας βρίσκεται σε κάποιο τούνελ, και στην άκρη του εμφανίζεται περιοδικά κάποιο φώς. Το μυστικό όμως είναι, ότι το φώς αυτό ανάλογα με τις περιστάσεις και τις συγκυρίες το αναβοσβήνουν οι τραπεζίτες, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και όποιος άλλος έχει πρόσβαση στον διακόπτη, που δεν είναι άλλος από την διαρκώς επαπειλούμενη χρεωκοπία.
Όμως, αν η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που είχε οικονομικά προβλήματα, θα μπορούσα να δεχθώ ότι για όλα φταίμε εμείς οι τεμπέληδες, οι άχρηστοι, οι αντιπαραγωγικοί και ότι άλλο κακό μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινους νους και μας αξίζει να χρεωκοπήσουμε.
Όμως η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα. Η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία διέρχονται μεγάλη οικονομική κρίση. Κατά συνέπεια η κρίση δεν είναι ελληνική. Η κρίση είναι γενικευμένη και όλα τα άλλα είναι φαιδρές δικαιολογίες εκείνων που προσπαθούν να επιβάλλουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, την κυριαρχία τους στην ευρωζώνη.
Διαβάζοντάς το, θα διαπιστώσετε ότι όχι μόνο περιέγραφε τα όσα συνέβαιναν πριν δεκατέσσερις μήνες, αλλά προϊδέαζε για τα όσα θα ζούσαμε σήμερα.
Έγραφα λοιπόν στις 28 Νοεμβρίου 2010 : «Η τρόϊκα ήλθε, είδε, διέταξε και απήλθε. Η κυβέρνηση, παρά τον εμμετικό λιβανωτό πολλών ΜΜΕ για σθεναρή αντίσταση, σκληρές διαπραγματεύσεις, κόκκινες γραμμές και πράσινα άλογα, παρακολουθεί τις εξελίξεις ανήμπορη και ανίκανη να αντιδράσει.
Ο νέος δεκάλογος της τρόϊκα επιβάλλει νέες άμεσες ἤ έμμεσες περικοπές μισθών, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, απεμπόληση εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και νέες αυξήσεις στους φόρους.
.....Πριν δύο εβδομάδες έγραφα για την τρίτη δόση του δανείου, που κουτσά-στραβά θα μας δοθεί, αλλά επεσήμανα πως τον Μάρτιο του 2011, οι οικονομικοί δείκτες δεν θα επιτρέψουν στην τρόϊκα να δώσει πράσινο φως για την εκταμίευση της τέταρτης δόσης. Η επιβεβαίωση ήρθε από τους εκπροσώπους της τρόϊκα, στην συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν την περασμένη Τρίτη, όπου είπαν ορθά κοφτά, πως η ισχύς του μνημονίου μπορεί να επεκταθεί μέχρι το 2015, αλλά και ότι ίσως χρειαστούμε και νέο δάνειο.
Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά για τον τόπο μας γεγονότα, ακούστηκε πάλι, μόλις την περασμένη Τετάρτη, η φωνή του αντιπροέδρου κ. Παγκάλου να λέει πως το μνημόνιο είναι όχι μόνον ευκαιρία αλλά και «ευτυχία για τον τόπο».
Πελάγη ευτυχίας
Μέσα λοιπόν στο πέλαγος της ανείπωτης κατά τον κ. Πάγκαλο ευτυχίας που πλέει η Ελλάς, με κατεύθυνση την χρεωκοπία, συνεχίζεται η καθημερινή συστηματική αφαίμαξη των πολιτών, με στόχο την απέλπιδα προσπάθεια εξεύρεσης πόρων. Ατυχώς για όλους μας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει αντιληφθεί ἤ στην χειρότερη περίπτωση δεν θέλει να το αντιληφθεί, πως η πολιτική της οδηγεί σε αδιέξοδο αλλά και σε ευτυχισμένη χρεωκοπία.»
Το φως στην άκρη του τούνελ
Εδώ και δύο χρόνια, οικονομία της χώρας μας βρίσκεται σε κάποιο τούνελ, και στην άκρη του εμφανίζεται περιοδικά κάποιο φώς. Το μυστικό όμως είναι, ότι το φώς αυτό ανάλογα με τις περιστάσεις και τις συγκυρίες το αναβοσβήνουν οι τραπεζίτες, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και όποιος άλλος έχει πρόσβαση στον διακόπτη, που δεν είναι άλλος από την διαρκώς επαπειλούμενη χρεωκοπία.
Όμως, αν η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που είχε οικονομικά προβλήματα, θα μπορούσα να δεχθώ ότι για όλα φταίμε εμείς οι τεμπέληδες, οι άχρηστοι, οι αντιπαραγωγικοί και ότι άλλο κακό μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινους νους και μας αξίζει να χρεωκοπήσουμε.
Όμως η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα. Η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ιταλία διέρχονται μεγάλη οικονομική κρίση. Κατά συνέπεια η κρίση δεν είναι ελληνική. Η κρίση είναι γενικευμένη και όλα τα άλλα είναι φαιδρές δικαιολογίες εκείνων που προσπαθούν να επιβάλλουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, την κυριαρχία τους στην ευρωζώνη.
