Όπως ανέβαινα την Ερμού και περπαντώντας στο Σύνταγμα, αντίκρυσα εικόνες που μου φάνηκαν αντιφατικές...
Από τη μια, πορεία αναρχικών και αντιεξουσιαστών και τα ΜΑΤ σε απόσταση αναπνοής να παρακολουθούν. Aπό την άλλη το γνωστό εμπορικό κέντρο, μαγαζιά και καφετέριες γεμάτες κόσμο που συνέχιζαν ακάθεκτοι. Από τη μια των σήμα των αναρχικών στις σημαίες και από την άλλη το σήμα γνωστών εταιριών στα καταστήματα.
Σαν να ήταν δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι!
Όσο ήσουν στο δρόμο άκουγες συνθήματα, έβλεπες τους διαδηλωτές και τα ΜΑΤ σε εγρήγορση και μέσα στα μαγαζιά να ψωνίζουν, να διασκεδάζουν, να πίνουν καφέ σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Τόσο πολύ συνηθίστηκε στο κέντρο της Αθήνας να γίνονται διαδηλώσεις και να τρέχουν πάνω-κάτω οι Ματατζήδες; Τόσο πολύ που κάποιος μπορεί να πίνει καφέ ατάραχος και έξω να βρίσκονται αστυνομικοί έτοιμοι να επέμβουν;
Η βόλτα μου στο κέντρο της Αθήνας μου άφησε μια αίσθηση περίεργη, που προσπαθώ να επεξεργαστώ...
Αυτή η αντίφαση και η εξοικείωση με τις ταραχές στο κέντρο της πόλης τι μπορεί να σημαίνει και να συνεπάγεται;
Είναι λοιπόν η Αθήνα των δύο κόσμων, η Αθήνα των αντιφάσεων...;
http://keratsinivoice.blogspot.com
