H Ανάσταση δεν οδηγείται, βράζει στο αίμα καθενός. Χωρίς φωνές, λόγο και σκέψεις. Μόνο του πάθους ιαχές.
Χωρίς φωνές, με ησυχία, κλείνει τα μάτια μοναχή. Κι όταν τα ανοίξει πάλι μόνη μα ξάφνου έχει γιγαντωθεί. Κάτω απ' την τρίχα που σηκώνουν ιδέες που δε ξεστομίζει, χωράει όλη η Ελλάδα, μεμιάς και ότι συμβολίζει. Το ένα μέτρο που είχε πιάσει, αμήχανη μοναχική, έγινε όλη η πλατεία και ...
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
