το μέρος των αστυνομικών. Μπα, έλεγα, θα τους προκάλεσαν και απάντησαν, τι να κάνουν κι αυτοί, κλπ. Χτες, κατεβαίνοντας κι εγώ στο Σύνταγμα ειρηνικά να φωνάξω ΟΧΙ στο αυτό το καραγκιοζιλίκι της Βουλής, είδα αστυνομικούς να ρίχνουν χημικά αβέρτα χωρίς καμία πρόκληση από μέρους των διαδηλωτών. Ήθελαν πάση θυσία να φύγει ο κόσμος. Έριχναν χημικά σε νέους, γέρους, μανάδες, πατεράδες, ηλικωμένους, και για κάποιον που δεν του έχουν ρίξει ποτέ, η αίσθηση είναι ότι νιώθεις ότι θα πεθάνεις από την ασφυξία και το τσούξιμο στο πρόσωπο. Ήταν βλέπετε απαγορευμένο να διαδηλώσουμε ειρηνικά. Ένιωσα απόγνωση και αηδία μπροστά στο πολιτικό καθεστώς που κυβερνά χρόνια τη χώρα, αλλά και τόσο δυνατός που έβλεπα δίπλα μου άγνωστους ανθρώπους τόσο κοντά μεταξύ τους. Κοντά γιατί όλοι είχαμε και έχουμε όνειρα. Κρίμα και ντροπή για την ΕΛ.ΑΣ. να στρέφει τόσο κόσμο εναντίον της. Έτσι γεννιούνται και μεγαλώνουν οι βάνδαλοι και οι εγκληματίες που καίνε την Αθήνα. Όχι ότι τους δικαιολογώ φυσικά, μην παρεξηγηθώ. Ντροπή και πάλι στην ΕΛ.ΑΣ. για τη χθεσινή της στάση. Μεγάλο το αίσχος σας.
Αναγνώστης
