Η έκρηξη οργής όπως εκδηλώθηκε στα Γιάννενα κατά την παρέλαση της 21ης Φεβρουαρίου 2012, αντανακλά τη γενικευμένη κοινωνική αναστάτωση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, λόγω των αδιέξοδων της...
κυριαρχίας του παγκόσμιου πιστωτικού συστήματος και της καθυπόταξης όλης της ζωής στη λογική του κέρδους.
Οι θεραπείες-σοκ των νέων μνημονίων και δανειακών συμβάσεων βυθίζουν την Ελλάδα σε πιο βαθιά ύφεση και κατ’ επέκταση δημιουργούν οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, που θα εκδηλώνονται σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας ή επίσημης αργίας.
Δικαιολογημένη η αντίδραση της μαθητώσας νεολαίας, «διαβασμένη» για όλον αυτόν τον ανήκουστο Συνταγματικό εκτροχιασμό του μεταπολεμικού μας πολιτικού συστήματος, δεν συμβιβάζεται ως η γενιά των 400 ευρώ, με την κατάθλιψη της χαμένης αξιοπρέπειας. Η βιαιότητα της καταστολής δεν θα περιορίσει αυτή την κραυγή που έχει απλωθεί σ’ όλο τον κόσμο, με διαδηλώσεις συμπαράστασης στην ελληνική δοκιμασία.
Όταν ο ελληνικός πολιτισμός, η κοιτίδα της Δημοκρατίας γονιμοποίησε την αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τον οικουμενικό διαφωτισμό, τους κλασικούς του 18ου αιώνα, τις πιο λαμπερές εστίες της Ευρωπαϊκής κουλτούρας, τον Κορνήλιο Καστοριάδη,
Όταν αμφισβητούνται το Άσυλο, ο αυθορμητισμός και ο αλτρουϊσμός της νεολαίας και οι ανθρωπιστικές αξίες,
Όταν υποβαθμίζεται η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας, βλ. πρόσφατα δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα-Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση»,
Όταν ακόμη οι παρελάσεις αποτελούν την «βιτρίνα» των εξοπλιστικών μας δαπανών και τον Νο 1 ορισμό του οικονομικού χάους που τροφοδοτεί το «απεχθές χρέος»,
Όταν η χώρα μετατρέπει το εγχώριο Δίκαιο σε «αποικιοκρατικό» Βρετανικό Δίκαιο και μας καθιστά έρμαιο των δανειστών της, με υποθηκευμένες ιερές εστίες και δημόσιο πλούτο, σε ποια ανασυγκρότηση δύναται ο νέος να ελπίζει;
Όταν απαξιώνονται όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί της χώρας,
Όταν οι γονείς τους η «γενιά του Πολυτεχνείου», έχουν δεχθεί πειθήνια την τρομακτική μείωση του βιοτικού επιπέδου της και παρακολουθούν καθημερινά να αυξάνονται οι ανισότητες, η φτώχεια και οι άστεγοι,
Όταν την καταστρεπτική λαίλαπα των αγορών, συνδράμουν εγχώριοι τεχνοκράτες υπηρέτες του χρήματος, που διορίστηκαν να αντικαταστήσουν τους έκπτωτους πολιτικούς,
Όταν η εκπαίδευσή τους υποβαθμίζεται σε άκριτη ανοησία και βιβλίο τσέπης (φωτοτυπία),
Όταν το τεράστιο δημιουργικό δυναμικό θα πρέπει να μεταναστεύσει για να μην έρθει σ’ επαφή με την εφιάλτη της Τρόϊκας,
Όταν το ταλέντο φυλακιστεί σε μια μακροχρόνια ανεργία και ακαμψία,
Όταν οι τοπικοί άρχοντες έχουν σαν όραμα και πρόταση ευημερίας να μετατρέψουν την Ήπειρο σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) όπως προστάσει ο Ρέσλερ και το τέταρτο οικονομικό Ράϊχ,
Όταν εργασιακός μεσαίωνας που η επέλαση του κεφαλαίου θα επιβάλλει, μετατρέποντας τους Ηπειρώτες σαν τα νέα θύματα των δυτικών πολυεθνικών, των υδρογονανθράκων (Καλπάκι) και ποιος ξέρει τι άλλο «αλισβερίσι» στο ακριτικό Πωγώνι;
Τότε είναι που η Ηπειρωτική λεβεντιά της νέας γενιάς αντιδρά, αμείλικτη στο νέο αποικιοκρατικό καθεστώς, μετουσιώνοντας το πατριωτικό φρόνημα της παρέλασης σε βροντερό ΟΧΙ, στην εξαθλίωση και μελλοντική τους υποδούλωση.
Όσοι Κοινοβουλευτικοί και Αυτοδιοικητικοί εκπρόσωποι στην εξέδρα των επισήμων ένοιωσαν ταπεινωμένοι, πρέπει ν’ αναρωτηθούν οι ίδιοι μήπως η πολιτική τους συγκυρία αποτελεί κακή σύνοψη της ελληνικής ιστορίας, όχημα αλλότριων συμφερόντων, δουλείας και επικυριαρχίας. Ίσως κάποιοι να προτιμούσαν την νεολαία πρόθυμη στα κελεύσματά τους στα πρότυπα ων «Αλκίμων» μιας άλλης εποχής ή κομματικά στρατιωτάκια με πειθαρχημένο βηματισμό… Σημαιοφόροι της ελπίδας και της ανοιχτής παλάμης οι νέοι υπακούουν στα προστάγματα της κοινωνίας που ματώνει.
Χαιρετίζουμε ως Οικολόγοι Πράσινοι την αντίσταση της νέας γενιάς στην ιδεολογική τρομοκρατία των Μνημονίων και την αντίσταση στην κρατική κατασταλτική βαρβαρότητα των εργαζομένων της πιο κερδοφόρας συνεταιριστικής επιχείρησης, της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνης.
Οι αυθόρμητες αυτές εικόνες τοπικής διαμαρτυρίας έρχονται να ενδυναμώσουν εκείνες των μητροπόλεων της Ευρώπης και της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, σαν αμοιβαία υποστήριξη και σύνθημα «είμαστε όλοι Έλληνες» όπου η αγάπη βαδίζει χέρι χέρια με την οργή…
Η ανάδυση ενός διαφορετικού κόσμου είναι εφικτή και θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας και ολόκληρης της οικουμένης.
κυριαρχίας του παγκόσμιου πιστωτικού συστήματος και της καθυπόταξης όλης της ζωής στη λογική του κέρδους.
Οι θεραπείες-σοκ των νέων μνημονίων και δανειακών συμβάσεων βυθίζουν την Ελλάδα σε πιο βαθιά ύφεση και κατ’ επέκταση δημιουργούν οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, που θα εκδηλώνονται σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας ή επίσημης αργίας.
Δικαιολογημένη η αντίδραση της μαθητώσας νεολαίας, «διαβασμένη» για όλον αυτόν τον ανήκουστο Συνταγματικό εκτροχιασμό του μεταπολεμικού μας πολιτικού συστήματος, δεν συμβιβάζεται ως η γενιά των 400 ευρώ, με την κατάθλιψη της χαμένης αξιοπρέπειας. Η βιαιότητα της καταστολής δεν θα περιορίσει αυτή την κραυγή που έχει απλωθεί σ’ όλο τον κόσμο, με διαδηλώσεις συμπαράστασης στην ελληνική δοκιμασία.
Όταν ο ελληνικός πολιτισμός, η κοιτίδα της Δημοκρατίας γονιμοποίησε την αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τον οικουμενικό διαφωτισμό, τους κλασικούς του 18ου αιώνα, τις πιο λαμπερές εστίες της Ευρωπαϊκής κουλτούρας, τον Κορνήλιο Καστοριάδη,
Όταν αμφισβητούνται το Άσυλο, ο αυθορμητισμός και ο αλτρουϊσμός της νεολαίας και οι ανθρωπιστικές αξίες,
Όταν υποβαθμίζεται η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας, βλ. πρόσφατα δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα-Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση»,
Όταν ακόμη οι παρελάσεις αποτελούν την «βιτρίνα» των εξοπλιστικών μας δαπανών και τον Νο 1 ορισμό του οικονομικού χάους που τροφοδοτεί το «απεχθές χρέος»,
Όταν η χώρα μετατρέπει το εγχώριο Δίκαιο σε «αποικιοκρατικό» Βρετανικό Δίκαιο και μας καθιστά έρμαιο των δανειστών της, με υποθηκευμένες ιερές εστίες και δημόσιο πλούτο, σε ποια ανασυγκρότηση δύναται ο νέος να ελπίζει;
Όταν απαξιώνονται όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί της χώρας,
Όταν οι γονείς τους η «γενιά του Πολυτεχνείου», έχουν δεχθεί πειθήνια την τρομακτική μείωση του βιοτικού επιπέδου της και παρακολουθούν καθημερινά να αυξάνονται οι ανισότητες, η φτώχεια και οι άστεγοι,
Όταν την καταστρεπτική λαίλαπα των αγορών, συνδράμουν εγχώριοι τεχνοκράτες υπηρέτες του χρήματος, που διορίστηκαν να αντικαταστήσουν τους έκπτωτους πολιτικούς,
Όταν η εκπαίδευσή τους υποβαθμίζεται σε άκριτη ανοησία και βιβλίο τσέπης (φωτοτυπία),
Όταν το τεράστιο δημιουργικό δυναμικό θα πρέπει να μεταναστεύσει για να μην έρθει σ’ επαφή με την εφιάλτη της Τρόϊκας,
Όταν το ταλέντο φυλακιστεί σε μια μακροχρόνια ανεργία και ακαμψία,
Όταν οι τοπικοί άρχοντες έχουν σαν όραμα και πρόταση ευημερίας να μετατρέψουν την Ήπειρο σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) όπως προστάσει ο Ρέσλερ και το τέταρτο οικονομικό Ράϊχ,
Όταν εργασιακός μεσαίωνας που η επέλαση του κεφαλαίου θα επιβάλλει, μετατρέποντας τους Ηπειρώτες σαν τα νέα θύματα των δυτικών πολυεθνικών, των υδρογονανθράκων (Καλπάκι) και ποιος ξέρει τι άλλο «αλισβερίσι» στο ακριτικό Πωγώνι;
Τότε είναι που η Ηπειρωτική λεβεντιά της νέας γενιάς αντιδρά, αμείλικτη στο νέο αποικιοκρατικό καθεστώς, μετουσιώνοντας το πατριωτικό φρόνημα της παρέλασης σε βροντερό ΟΧΙ, στην εξαθλίωση και μελλοντική τους υποδούλωση.
Όσοι Κοινοβουλευτικοί και Αυτοδιοικητικοί εκπρόσωποι στην εξέδρα των επισήμων ένοιωσαν ταπεινωμένοι, πρέπει ν’ αναρωτηθούν οι ίδιοι μήπως η πολιτική τους συγκυρία αποτελεί κακή σύνοψη της ελληνικής ιστορίας, όχημα αλλότριων συμφερόντων, δουλείας και επικυριαρχίας. Ίσως κάποιοι να προτιμούσαν την νεολαία πρόθυμη στα κελεύσματά τους στα πρότυπα ων «Αλκίμων» μιας άλλης εποχής ή κομματικά στρατιωτάκια με πειθαρχημένο βηματισμό… Σημαιοφόροι της ελπίδας και της ανοιχτής παλάμης οι νέοι υπακούουν στα προστάγματα της κοινωνίας που ματώνει.
Χαιρετίζουμε ως Οικολόγοι Πράσινοι την αντίσταση της νέας γενιάς στην ιδεολογική τρομοκρατία των Μνημονίων και την αντίσταση στην κρατική κατασταλτική βαρβαρότητα των εργαζομένων της πιο κερδοφόρας συνεταιριστικής επιχείρησης, της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνης.
Οι αυθόρμητες αυτές εικόνες τοπικής διαμαρτυρίας έρχονται να ενδυναμώσουν εκείνες των μητροπόλεων της Ευρώπης και της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, σαν αμοιβαία υποστήριξη και σύνθημα «είμαστε όλοι Έλληνες» όπου η αγάπη βαδίζει χέρι χέρια με την οργή…
Η ανάδυση ενός διαφορετικού κόσμου είναι εφικτή και θα καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας και ολόκληρης της οικουμένης.
