Φτωχαινουν τους Eλληνες για να μη φτωχυνουν τους τοκογλυφους δανειστες!
κ. Κουρουμπλή, νέο μνημόνιο. Πόσα χρόνια πάει πίσω η χώρα; Τελικά ήταν καλύτερα μια χρεοκοπία ή το θεωρείται ψευτοδίλημμα ;
Εδώ και δύο χρόνια ο ελληνικός λαός βιώνει ένα ψυχολογικό και κοινωνικό μαρτύριο. Η μεσαία τάξη αργοπεθαίνει και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας βρίσκεται σε καθοδική κοινωνική κινητικότητα.
Το πολιτικό σύστημα, έρμαιο των παθογενειών του, αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ανήμπορο να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια αυτού του τόπου απέναντι στο αδηφάγο τραπεζικό σύστημα και τους υπηρέτες του.
Επί δύο χρόνια χρησιμοποιούν την τρομοκρατία εναντίον του ελληνικού λαού επιχειρώντας να τον καταστήσουν όχι απλά φοβικό, αλλά ένφοβο. Με αυτό τον τρόπο ο ωμός εκβιασμός των δανειστών βρίσκει γόνιμο έδαφος στην ευάλωτη ελληνική κοινωνία, αντί να μετατραπεί από την εγχώρια ηγεσία σε όπλο απειλής εναντίον τους.
Αποκορύφωμα αυτής της ενορχηστρωμένης προσπάθειας υπήρξε η Κυριακή 12/2, όπου τρεις θεσμικοί παράγοντες - ο Πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων - ανέπτυξαν πλούσια επιχειρηματολογία προκειμένου να περιγράψουν γλαφυρά στο φτωχευμένο, από τις δικές τους πολιτικές, λαό τι σημαίνει πτώχευση και τι αυτή συνεπάγεται.
Ωστόσο, δεν τους περίσσεψε μία λέξη για να υπενθυμίσουν στους τοκογλύφους και στους συμπαραστάτες τους ευρωπαίους εταίρους μας σε τι θα μεταφράζονταν για τα δικά τους - και όχι μόνο (π.χ. αμερικάνικες τράπεζες, CDS) – συμφέροντα, μία εντός ευρώ χρεοκοπία της Ελλάδας.
Γνωρίζοντας κανείς τους πραγματικούς οικονομικούς συσχετισμούς και τις πελώριες επιπτώσεις που θα είχε κάτι τέτοιο στο ευρωπαϊκό και στο αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα το θεωρώ ψευδοδίλλημα.
Αριστερά του 45% δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Βλέπετε πιθανότητα συνεργασιών; Ποιες οι σκέψεις της «Ενωτικής Κίνησης»;
Η Ενωτική Κίνηση είναι η συνισταμένη μίας συλλογικής προσπάθειας ανθρώπων που προέρχονται από το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ και ανένταχτων αριστερών, χωρίς προσωπικές αναφορές και χωρίς την πρόθεση δημιουργίας κόμματος.
Δεν προκρίνουμε το πολιτικό μας μέλλον από την ευθύνη που πρέπει να μας διακατέχει όλους ενόψει του γενικευμένου σοκ που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Πρώτη συντεταγμένη πρωτοβουλία μας ήταν να συναντηθούμε με όλες τις επί μέρους συλλογικότητες της ευρύτερης Αριστεράς.
Το επιχείρημά μας τεκμηριώνεται στην ευθύνη και την υποχρέωση όλων μας να προτάξουμε, όχι τα ποσοστά μας, αλλά το συμφέρον μίας κοινωνίας που γίνεται παρανάλωμα της κοινωνικής ανασφάλειας, της ανέχειας και της πείνας.
Τολμώ να πω ότι η Αριστερά ιστορικά θα χρεωθεί τις ίδιες ευθύνες με εκείνους που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή την απελπιστική κατάσταση, αν δεν αποδείξει εν τοις πράγμασι, ότι είναι σε θέση να υπερβεί τον εγωτισμό της προκειμένου να βρει ένα κοινό τόπο - όπως το έπραξαν και θα το πράξουν οι αντίπαλοι - με σκοπό τη διαμόρφωση ενός πατριωτικού, εναλλακτικού, κοινωνικού, αναπτυξιακού, κυβερνητικού προγράμματος.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από μία αξιόπιστη Αριστερά που εμπεδώνει το αίσθημα όχι της διαμαρτυρίας, αλλά της ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών. Μόνο έτσι θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ιστορικές της ευθύνες και να νικήσει το αίσθημα της ηττημένη ελπίδας που επέβαλλε στη ψυχή των ελλήνων το δίχως πνοή και κοινωνικά αντανακλαστικά πολιτικό προσωπικό.
Εκλογές άμεσα ή το 2013 ή αργότερα; Και γιατί.
Δεν χρειάζονται δημοσκοπικές μετρήσεις για να πιστοποιήσει κανείς τις κατακλυσμιαίες πολιτικές μετατοπίσεις που ουσιαστικά θέτουν σε αμφισβήτηση τη νομιμοποίηση της κυβέρνησης. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά από τι στιγμή που ενώ κάνει σημαία της τη σωτηρία της Ελλάδας, στην πράξη υπηρετεί με κάθε μέσο τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των τοκογλύφων δανειστών.
Η Ελλάδα είναι ίσως η πρώτη δημοκρατική χώρα στην οποία επιχειρεί η χρηματοοικονομική παγκοσμιοποίηση να επιβάλει όλους τους αντιλαϊκούς όρους που κατεδαφίζουν τα κατεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα. Αποτόλμησε ακόμα και το αδιανόητο. Να ορίσει το στοιχειώδες δικαίωμα του ελληνικού λαού ως προς το πότε και το ποιος θα είναι αυτός που θέλει να τον κυβερνήσει. Πρόκειται για μία λογική αποικιοκρατών προς αποικιοκρατούμενους.
Το όραμα της δημοκρατικής Ευρώπης αρχίζει να φαντάζει παρελθόν από τη στιγμή που οι δημοκρατικοί θεσμοί της γίνονται μάταιη θυσία στο βωμό των άπληστων θεών της αγοράς. Θέλω να θυμίσω τη ρήση του αείμνηστου αμερικάνου Προέδρου Ρούσβελτ: ‘Το οργανωμένο χρήμα είναι εξίσου επικίνδυνο με το οργανωμένο έγκλημα’.
Το πολιτικό προσωπικό που τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια του δικομματισμού διαχειρίζεται την εξουσία παρουσιάζει το φαινόμενο της αρνησιδικίας. Αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του ως προς το πώς έφτασε η χώρα στη σημερινή κατάσταση και ως εκ τούτου καθίσταται αναξιόπιστο να πείσει ότι πραγματικά πιστεύει στη σωτηρία του τόπου. Όταν η δυσπιστία υποκαθιστά τη σχέση εμπιστοσύνης πολίτη και πολιτικού τότε μόνο η ανατροπή και η ανάδειξη στην εξουσία, μέσα από εκλογές, νέων δυνάμεων θα μπορέσει να συνεγείρει την κοινωνία προς μία νέα, πατριωτική και αναπτυξιακή, κοινωνική πρόταση.
Προέρχεστε από το ΠΑΣΟΚ άρα γνωρίζετε πολύ καλά από την ανθρωπογεωγραφία του. Ποιον βλέπετε για αρχηγό; Υπάρχει πιθανότητα διάσπασης ;
Από τη στιγμή που ένας πολιτικός σχηματισμός έχει αποκοπεί από τις ρίζες του και έχει χάσει τη ψυχική του σχέση με τους παραδοσιακούς κοινωνικούς του συμμάχους, μεταλλάσσεται σε ένα αποστεωμένο μηχανισμό πολιτικής επιβίωσης ομάδας προσώπων. Συμβιβασμοί, ίντριγκες, μαχαιρώματα διαρροές, μια ‘καμαρίλα’ θυσιών στο βωμό της εξουσίας. Με αυτά τα δεδομένα τα παραπάνω ερωτήματα καθίστανται αδιάφορα για την κοινωνία.
Τέλος, κ. Κουρουμπλή, υπάρχει πιθανότητα επιστροφής σας στο κίνημα ; και αν ναι, υπό ποιες συνθήκες ;
Η επιστροφή έχει νόημα όταν οι αιτίες που σε έσπρωξαν να φύγεις από ένα πολιτικό χώρο έχουν πάψει να ισχύουν. Οι λόγοι για τους οποίους βρίσκομαι εκτός του κόμματος με το οποίο υπήρξα πολιτικά ερωτευμένος από τα μαθητικά μου χρόνια, σήμερα όχι μόνο δεν έπαψαν αλλά έχουν ενταθεί. Την ίδια στιγμή η πεποίθηση μου ότι θα μπορούσαν οι κοινωνικές επιπτώσεις να είναι πολύ πιο περιορισμένες αν υπήρχε η πολιτική βούληση σύγκρουσης με τη διαπλοκή, έχει ενταθεί. Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορώ παρά να βρίσκομαι σε απόσταση.
Ενδεικτικά στα παραπάνω θα ήθελα να καταθέσω το εξής παράδειγμα. Σήμερα, για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια που παλεύω με ένταση και επιμονή το θέμα της εξίσωσης της τιμής του ασφαλιστικού με το νοσοκομειακό φάρμακο, ήρθε στη Βουλή σχετική προτεινόμενη διάταξη από εισαγόμενο νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας. Από την προκλητική παραμονή της μη εξίσωσης το κράτος έχανε ετησίως 500 εκ ευρώ. Δηλαδή τα τελευταία 10 χρόνια τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 5 δις μόνο από αυτή την ανοχή. Ποιος κέρδιζε από αυτή και ποιους εξυπηρετούσε; Σημειώστε δε ότι οι «φτωχές» πολυεθνικές του φαρμάκου παρουσίασαν πέρσι ζημιές στους ισολογισμούς τους.
Λαμβάνοντας υπόψη τέτοιες περιπτώσεις διαπλοκής γιατί να γυρίσω σε ένα κόμμα που πρόδωσε τα όνειρα εκατομμυρίων μελλών του; Σε ένα κόμμα που συμβάλει σήμερα στη διαμόρφωση των συνθηκών μιας νέας γενοκτονίας εφόσον τα νέα μορφωμένα παιδιά της χώρας αναγκάζονται να αδειάσουν τη ψυχή τους και να ξενιτευτούν. Γενοκτονία δεν συνιστά μόνο το να σκοτώνεις κάποιον σωματικά, αλλά και ψυχικά.
