«Δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος για την χρεωκοπία από αυτόν που ακολουθούμε τώρα»
κ. Τσίπρα, έρχονται οι εκλογές ή θα βρεθούν «δικαιολογίες» για να καθυστερήσουν; Μπορεί να αντέξει η κυβέρνηση Παπαδήμου μέχρι το 2013 όπως ζητούν μερικοί ;
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει μόνο 10% λαϊκής αποδοχής. Η πρόσφατη δε μεγαλειώδης διαδήλωση της Αθήνας, που επιμελώς την έκρυψαν τα ΜΜΕ, επικυρώνει το δημοσκοπικό εύρημα.
Παρ΄ όλα αυτά η κυβέρνηση αν και γνωρίζει ότι είναι πλέον μισητή από τους πολίτες, υποταγμένη πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών της και στις εντολές του σκληρού πυρήνα της ηγεσίας της ΕΕ, αρνείται να προκηρύξει εκλογές.
Σύμφωνα με το ανέκδοτο που κυκλοφορεί ευρέως φαίνεται ότι η παρούσα κυβέρνηση επιθυμεί να εξαντλήσει όλη την επταετία.
Αλλά οποιαδήποτε αναβολή των εκλογών κάτω από αυτές τις συνθήκες συνιστά δημοκρατική εκτροπή. Πρέπει να υπάρξει νέα κυβέρνηση με ισχυρή στήριξη και ξεκάθαρη λαϊκή εντολή για την πολιτική που θα ακολουθήσει.
Αν αυτό δεν αρέσει στους τραπεζίτες ή στις Βρυξέλλες, τόσο το χειρότερο γι αυτούς, αλλά η δημοκρατία δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα αντέξει αν η κοινωνία συνεχίσει να την ανέχεται. Στο σημείο αυτό να σχολιάσουμε λίγο μία εντύπωση που διακινείται ευρέως και πρεσβεύει ότι μία σύσσωμη παραίτηση των βουλευτών της αριστεράς θα προκαλέσει ανακοπή της λειτουργίας της Βουλής.
Ε λοιπόν ο νεοφιλελευθερισμός δεν πέφτει με νομικίστικα τερτίπια. Θα έπρεπε να το έχουμε συνειδητοποιήσει αυτό, μετά από όσα έχουν συμβεί στη χώρα μας. Πέφτει μόνο με σκληρούς κι επίμονους κοινωνικούς αγώνες.
ΣΥΡΙΖΑ του 15%. Είστε οπαδός της ένωσης της Αριστεράς. Η «πόρτα» του Περισσού είναι κλειστή. Μπορεί να υπάρξει συνεργασία με τα υπόλοιπα κόμματα;
Δεν είμαι μόνο εγώ οπαδός της ενότητας. Είναι η πλειοψηφία της κοινωνίας που έχει στραφεί προς την αριστερά. Όπου κι αν βρεθώ, οι πολίτες αυτό ζητούν, ενότητα.
Ξέρουμε βέβαια ότι κάποιες αριστερές ηγεσίες δεν αισθάνονται καλά με την ιδέα της ενότητας. Είτε γιατί έχουνε επιλέξει μια στρατηγική απομονωτισμού, είτε γιατί επιδιώκουν να παίξουν το παιχνίδι τους μέσα στα όρια του καταρρέοντος πολιτικού κατεστημένου.
Αλλά όπως σας ανέφερα, τα πράγματα στη βάση είναι διαφορετικά. Οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από ένταξη και προέλευση βρίσκονται μαζί στις πορείες, στους χώρους δουλειάς, στους κοινωνικούς αγώνες.
Και η ενότητα ανάμεσα σε όλες τις δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στο μνημόνιο, είναι σήμερα βασική προϋπόθεση για να σχηματιστεί ένας νέος κοινωνικός και πολιτικός συνασπισμός εξουσίας, με μια εναλλακτική στρατηγική για την έξοδο από την κρίση. Γιατί αυτό που προέχει είναι να προστατευτεί από την κρίση η κοινωνία, όχι οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι.
Θα θέλατε στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, να συμμετέχουν προσωπικότητες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης ή ο Γιάννης Δημαράς ;
Δεν έχουμε μπει σε συζητήσεις για εκλογικές θέσεις, ούτε με πρόσωπα ούτε με πολιτικά σχήματα.
Αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να ακουστεί δυνατά η φωνή της κοινωνίας για αποδέσμευση από την πολιτική των Μνημονίων, για υπεράσπιση του δικαιώματος στην αξιοπρέπεια και για στροφή σε μια ανάπτυξη με κριτήριο τις κοινωνικές και τις ανθρώπινες ανάγκες.
Θέλουμε να σχηματιστεί ένα όσο το δυνατόν ευρύτερο μέτωπο κατά του Μνημονίου, συσπειρωμένο γύρω από ένα κοινό εναλλακτικό πρόγραμμα άμεσης διεξόδου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκφραστεί μια τέτοια προσπάθεια, και βέβαια βασική προϋπόθεση είναι η κοινή αντίληψη για την ανάγκη της ενότητας.
Ψευτοδίλημμα τα περί χρεοκοπίας ή μια «απειλή» που χτυπάει την πόρτα της Ελλάδας ; Είμαστε έρμαιο των κερδοσκόπων ;
Αν κάποιος είναι έρμαιο των κερδοσκόπων, είναι σίγουρα η κυβέρνηση Παπαδήμου, προηγουμένως η κυβέρνηση Παπανδρέου και βεβαίως τα δύο κόμματα του παραδοσιακού δικομματικού σκηνικού. Και αυτό γιατί θεωρούν ότι έχοντας την εμπιστοσύνη των τοκογλύφων και των τραπεζιτών, διατηρούνται σε επαφή με της εξουσία.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν υπήρξε διάσωση της Ελλάδας. Υπήρξε μια τεράστια επιχείρηση κοινωνικής καταστροφής και λεηλασίας, και παράλληλα η διασφάλιση ότι θα συνεχίσουμε να καταβάλλουμε κανονικά τους τόκους.
Αλλά με την ύφεση που προκαλείται από τα μέτρα, κάθε τέτοιου είδους σχέδιο είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, και η χρεωκοπία πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος για την χρεωκοπία από αυτόν που ακολουθούμε τώρα, μέσα από το πρώτο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και τώρα το δεύτερο Μνημόνιο.
Όσο για την κινδυνολογία, ας μην της δίνουμε τόση σημασία. Η αποβολή μιας χώρας από το ευρώ είναι τόσο επικίνδυνη για τους υπόλοιπους της Ευρωζώνης όσο και για την χώρα που φεύγει.
Και οι αγορές είναι πρόθυμες να διαπραγματευτούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, προκειμένου να σώσουν έστω και ένα ευρώ από τα κέρδη τους.
Ποιος είναι ο δρόμος που προτείνετε για την χώρα; Υπάρχει συνταγή για την Ελλάδα εκτός των αγορών ;
Εκτός των αγορών είμαστε τώρα, διότι οι αγορές δεν πρόκειται να δανείσουν μια οικονομία καταδικασμένη σε αιώνια ύφεση. Το βέβαιο είναι πάντως ότι υπάρχει προοπτική ανάπτυξης, αποδεσμευμένης από τους τοκογλύφους.
Αυτό που χρειάζεται είναι η επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους . Η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του και η αλλαγή των όρων πληρωμής για το υπόλοιπο. Χρειάζονται επίσης μέτρα αναδιανομής, με φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου και του κεφαλαίου, και βέβαια δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα, το οποίο το έχουμε χρυσοπληρώσει σε εποχές κρίσης με δισεκατομμύρια δημόσιο χρήμα.
Με τις δυνατότητες που μας δίνουν αυτά τα άμεσα μέτρα μπορούμε να εκκινήσουμε ένα σχέδιο εξόδου από την ύφεση και την κοινωνική κρίση, βασισμένο στην στήριξη της πραγματικής οικονομίας, στην παραγωγική ανασυγκρότηση, και στην ενίσχυση των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.
Δεν είναι εναλλακτικός δρόμος. Είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε για να αποτρέψουμε την χρεωκοπία σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
