μάλλον θα πρέπει να κάνουμε χαρές μεγάλες αν δούμε σύντομα τη νέα πτέρυγα να ανταποκρίνεται στο ρόλο της.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ξεχαστούν τα μερεμέτια στο υπόλοιπο Νοσοκομείο. Μια βόλτα από τα δωμάτια σχεδόν όλων των κλινικών αναδεικνύει πολλά, μικρά προβλήματα, που με ελάχιστα έξοδα καλύπτονται. Πόρτες που δεν κλείνουν γιατί τους λείπουν τα πόμολα, χτυπημένοι τοίχοι, ξεβαμμένες πόρτες είναι μόνο μερικά από τα μικρά αλλά σημαντικά για την εικόνα του νοσηλευτικού μας ιδρύματος.
Ο φακός του «π» μπήκε στο δωμάτιο 11 της Χειρουργικής, το πιο προβληματικό, ίσως, τουλάχιστον μεταξύ των δωματίων Παθολογικής και Χειρουργικής. Οι σχισμές των αλουμινένιων παραθύρων καλύπτονται με γάζες. «Που να βλέπατε την αγωνία μας να το κρατήσουμε κλειστό τη μέρα με τον έντονο αέρα», περιγράφουν οι ασθενείς. Εκείνοι υποδεικνύουν ψηλά στη γωνία το αποτύπωμα από τη … ζωγραφιά της υγρασίας.
Το μάτι του φακού πέφτει εν συνεχεία στις φθαρμένες πόρτες, λες κι έχουν να δεχθούν φροντίδα από τότε που τοποθετήθηκαν.
Σίγουρα οι εποχές των μεγάλων απαιτήσεων δεν ταυτίζονται με τις σημερινές που ζούμε. Ειδικότητες επισκευαστών (ελαιοχρωματιστών, υδραυλικών, ηλεκτρολόγων κ.α.), όμως, εντάσσονται στο δυναμικό του «Σκυλιτσείου».
Τόσο δύσκολο με ένα σωστό προγραμματισμό να μερεμετίσουν, όσο είναι εφικτό, μια καλύτερη εικόνα στους θαλάμους των ασθενών;
Για να μην ζητηθεί απάντηση στο αυτονόητο ερώτημα ναυτικού:
«Επιτρέπεται στα μπάνια να μην παρέχεται ζεστό νερό; Απ’ τα ταξίδια μου σε νοσοκομεία αφρικανικών χωρών τουλάχιστον αυτό υπήρχε…»
