Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να βελτιωθούν έστω και κατ' ελάχιστο οι συνθήκες διαβίωσης των φαντάρων στα στρατόπεδα της χώρας, χωρίς μέχρι τέλους μάχη όσους εφαρμόζουν, αναπαράγουν και συγκαλύπτουν τις αυθαιρεσίες, τις ελλείψεις, την βάρβαρη εκμετάλλευση και τις περικοπές στα αναγκαία, που μπορεί να οδηγούν ακόμα και σε «περικοπές» σε ανθρώπινες ζωές και συνθήκες αξιοπρέπειας.
Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να νοιαστεί η ιεραρχία για τις συνθήκες ζωής των «κατωτέρων». Ακόμα και οι ελάχιστες εξαιρέσεις, «καλών και τίμιων» αξιωματικών, υπάρχουν απλά για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα της άγριας και άμισθης εκμετάλλευσης. Και, φυσικά, ακόμα κι αυτές οι εξαιρέσεις γνωρίζουν το όριό τους, που δε μπορεί να συγκρουστεί με τους αμέσως ανώτερους στην ιεραρχία και με τις βασικές κατευθύνσεις των στρατιωτικών δογμάτων, των επιλογών του υπουργείου και του ρόλου του στρατού μέσα κι έξω από τα σύνορα.
Ειδικά ο θεσμός των Σχολείων Προκεχωρημένης Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων (ΣΠΕΝ), και πιο συγκεκριμένα στις μονάδες «πρώτης γραμμής», είναι η κατεξοχήν ευκαιρία μικρών και μεγάλων στελεχών της ιεραρχίας να δικαιολογήσουν τις βάρβαρες επιλογές τους, που στοχοποιούν τους φαντάρους και τους μετατρέπουν σε αναλώσιμο δυναμικό, να διαγωνιστούν για το ποιος προσφέρει πιο βάρβαρο έργο στη λογική του αξιόμαχου του στρατού και ποιος καταφέρνει να εκτελέσει καλύτερα τα δόγματα ολοκληρωτικής εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης των στρατευμένων, με έπαθλο την εξέλιξή τους και τη βελτίωση της καριέρας τους και με πρόσχημα τις «εθνικές ανάγκες».
Όμως, από αυτές τις μάχες που δίνονται καθημερινά στα στρατόπεδα και πετυχαίνουν μικρές και μεγάλες νίκες, η νεολαία - που βιώνει το φάσμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης μέσα κι έξω από τα συρματοπλέγματα - βγάζει τα συμπεράσματά της, παίρνει (ολοένα και περισσότερο) την υπόθεσή της ζωής της στα χέρια της.
Η δεύτερη επιστολή των φαντάρων από το 264 Μ/Κ ΤΕ Πολιχνίτου Λέσβου είναι χαρακτηριστική
Ολόκληρο το κείμενο των φαντάρων από το 264 Μ/Κ ΤΕ στο Πολιχνίτο:
«Αυτό που αναρωτιόμαστε εδώ, στο 264 Μ/Κ ΤΕ, είναι αν η προηγούμενη επιστολή απλά ξύπνησε κάποιους που είχαν ξεχάσει ότι διοικούν ανθρώπινες ψυχές και όχι άψυχα υλικά ή αν η δημοσίευση των τραγικών συνθηκών που βιώναμε καθημερινά έβαλε σε "κίνδυνο" την φήμη τους στην μικρή κοινωνία της Λέσβου. Ή μήπως μπήκε σε κίνδυνο η καριέρα τους στον ακόμα πιο μικρό στρατιωτικό κύκλο;
Όπως και να έχει, εμείς βγάλαμε τα συμπεράσματά μας. Όταν θέλουν, γιατί κινδυνεύει η εικόνα τους ή η βιτρίνα της εκμετάλλευσης (που μας μετατρέπει σε άμισθους δούλους του στρατιωτικού πατριωτικού κατεστημένου), μπορούν να κάνουν την ζωή των στρατιωτών κάπως καλύτερη και αξιοπρεπή. Μάλιστα, ο τρόπος, με τον οποίο γίνονται κάθε φορά οι παρεμβάσεις τους, δείχνει ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα διορθώσουν τα ελάχιστα αναγκαία από τα ακραία χαρακτηριστικά, συνεχίζοντας το ίδιο μοτίβο αναπαραγωγής της κατάστασης.
Το συμπέρασμά μας και λοιπόν και η προτροπή μας στους υπόλοιπους συναδέλφους, που υπηρετούν αυτήν την στιγμή, είναι να βγαίνουν μαζικά παραπονούμενοι και με καταγγελίες για κάθε τι που μας στερεί τη δυνατότητα να έχουμε ανθρώπινες συνθήκες και ανθρώπινη αντιμετώπιση.
Πιο συγκεκριμένα, στο τάγμα μας μετά τη δημοσίευση ως δια μαγείας, τις επόμενες μέρες, κολλήθηκαν οι λαμαρίνες που έλειπαν και έμπαζαν κρύο, μπήκε αεροστόπ στα παράθυρα, έκλεισε το φυλάκιο της πύλης ως ακατάλληλο, το καλοριφέρ άναψε επιπλέον ώρες, οι τιμές στο ΚΨΜ μειώθηκαν (προσωρινά τουλάχιστον σε κάποια είδη), ενώ τι περισσότερες φορές έχουμε γάντια στις καθαριότητες και μικροποσότητες χλωρίνης. Επιπλέον στην μονάδα ήρθε και οπλίτης γιατρός και άρχισε να λειτουργεί και ιατρείο, ενώ οι έξοδοί μας είναι πλέον συχνές.
Στον καταλογισμό ευθυνών, φυσικά, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι και η διοίκηση του νησιού, 98 ΑΔΤΕ, δεν έχει δείξει ουσιαστικά ενδιαφέρον. Ο υποστράτηγος που, αν πρόκειται για εκπαίδευση, κοιτάει και την παραμικρή λεπτομέρεια έκανε μόνο τυπικές ενέργειες και καμία ουσιαστική παρέμβαση. Επίσης, για τα μάτια του κόσμου ζητήθηκαν προηγούμενες εξετάσεις καταλληλότητας νερού και μελέτη για αντικατάσταση των αλουμινίων.
Στο δια ταύτα πάντως οι συνθήκες καλυτέρεψαν μεν αλλά απέχουν πολύ από το επιθυμητό. Ειδικά τώρα που η μονάδα έχει περίπου εκατό νέους στρατιώτες. Οι υποδομές δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση τις ανάγκες μας. Είμαστε περίπου 20 άτομα ανά τουαλέτα και ντουζιέρα και οι ουρές είναι συχνό φαινόμενο. Αναρωτιόμαστε αν αυτοί που σχεδιάζουν τις εκπαιδεύσεις και τις μεταθέσεις έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους για να δουν τους χώρους που ζούμε. Αλήθεια κύριοι στρατιωτικοί, πολιτικοί, παπάδες, επιχειρηματίες, τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας και τα ανίψια σας που ακριβώς υπηρετούν;
θα τα στέλνατε ποτέ σε ένα στρατόπεδο σαν το δικό μας;
Τα χειρότερα, όμως, αφορούν στο θεσμό των ΣΠΕΝ.
Από που να αρχίσουμε. Η καθημερινή αναφορά είναι μια νέα εμπειρία, αφού ο (αξιότιμος κατά τ' άλλα) λοχαγός φροντίζει να μας ενημερώνει ότι η αναφορά είναι ιερή στιγμή, ενώ ταυτόχρονα τα μπινελίκια του δεν έχουν μέτρο. Μάλιστα, μας ξεφτιλίζει προσωπικά σε κάθε ευκαιρία.
Ο ανταγωνισμός οξύνεται καθημερινά, μεταξύ των εκπαιδευτών, για το ποιός θα βγάλει τους περισσότερους αναφερόμενους, ενώ το κοντέρ στην πρωινή αναφορά μετράει τριαντάρες και σαραντάρες φυλακές.
Μας πηγαίνουν με βήμα μέσα στα κατσάβραχα που ούτε να περπατήσεις δεν μπορείς, ενώ είναι συχνές οι βόλτες μπρός πίσω μέσα στο στρατόπεδο για να ακουστούμε μπαίνοντας και να καταλάβουν ότι μπήκαν τα ΣΠΕΝ. Αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι στρατιώτες τιμωρήθηκαν με κράτηση γιατί δεν φώναζαν δυνατά συνθήματα ενώ άλλοι πήραν τιμητική γιατί ήξεραν το "Μακεδονία ξακουστή".
Δεν θεωρούμε ότι μας έκαναν χάρη που βελτίωσαν κατ' ελάχιστο τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζούσαμε, αφήνοντας ακόμα και τώρα τεράστιες ελλείψεις.
Δεν ανταλλάσσονται τα (ελλειπή πάντως) καθαριστικά, που πριν δεν υπήρχαν, οι ελάχιστες λαμαρίνες και οι ώρες του καλοριφέρ με τις αυθαιρεσίες, τα καψόνια και τις προσβλητικές συμπεριφορές.
Απαιτούμε να βελτιωθούν συνολικά και μέχρι τέλους οι συνθήκες.»
diktiospartakos.blogspot.com
