και άλλα τέτοια ελπιδοφόρα. Θεωρεί ότι το κράτος έχει κάνει συμβόλαια με τράπεζες, οργανισμούς και πετρελαιάδες, άρα δεν υπάρχει ελπίς. Παρεπιπτόντως η φίλη, είχε οργώσει τις κλαδικές επί Ανδρέα και επί Σημίτη. Οταν είπε ο Γ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα, πήγε στην τράπεζα και σήκωσε λεφτά. Όταν ξεκίνησε η κολοκυθιά ποιος θα τον διαδεχτεί, αυτός, όχι αυτός, αυτός, και γιατί αυτός και όχι ο άλλος, και μέχρι να εμφανισθεί ο Παπαδήμος είχε τραβήξει τα 2/3 των χρημάτων της. Τα έκρυψε στο σπίτι. Ενα βράδυ, μπήκαν κλέφτες. Η μητέρα ξεσήκωσε την πολυκατοικία με τις τσιρίδες, φοβήθηκαν οι κλέφτες, κάτι ασημένια τασάκια πρόλαβαν να πάρουν και μια τούμπα στις σκάλες. Ο ένας πρέπει να έφυγε με κατάγματα. Από τότε, έχει δυο βάρδιες να φυλάνε τη μητέρα. Η μια δεν ξέρει καθόλου ελληνικά αλά το τι κουβέντα τής πιάνει η γριά, άλλο πράμα. Η φίλη, από κείνη την ημέρα, άρχισε να επισκέπτεται ένα μικρό κτήμα που έχει με ένα παλιό σπιτάκι μέσα, κάπου στην Αττική. Το Σάββατο ήθελα κάτι να την ρωτήσω. "Έλα μαζί μου μέχρι το χωριό, μου είπε, και τα συζητάμε στο πήγαιν’ έλα". Πήγα. Φτάσαμε, άνοιξε το πορτ μπαγκάζ, Έβγαλε σκαπτικά μηχανήματα "Θα φυτέψεις"; Γέλασε. Την είδα να μετρά βήματα. "Πέντε βήματα αριστερά, πέτρα, τρία βήματα δεξιά δένδρο, δύο αριστερά άλλη πέτρα, εδώ". Θάβει τα χρήματά της. Φοβάται. Δεν εμπιστεύεται κανένα. "Αν δεν μου τα πάρει ο κλέφτης, θα μου τα πάρει η τράπεζα", αναφέρει..."!
katoci.com
