Κοινοποίηση:
Μέλη Περιφερειακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Στερεάς Ελλάδας.
Γραμματείς Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Στερεάς Ελλάδας.
Μέλη ΝΕ ΠΑΣΟΚ Στερεάς Ελλάδας.
Μέλη ΠΑΣΟΚ Στερεάς Ελλάδας.
Σύντροφε Γραμματέα,
Μετά από μια μακρόχρονη διαδρομή μου στο κόμμα, ήρθε η στιγμή να κλείσει για μένα ένας κύκλος κομματικής δράσης μέσα από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο καθένας από εμάς χρειάζεται να κάνει ένα απολογισμό για την προσωπική πορεία του και την υπηρέτηση των αρχών του κινήματος.
Προσωπικά, την ώρα αυτή αισθάνομαι την ανάγκη να καταθέσω ένα μικρό απολογισμό και αυτός δεν είναι άλλος από τις μνήμες, των ωραίων και νικηφόρων εικόνων που περνούν από τα μάτια μου, των ιδεολογιών της ομορφιάς και της δημιουργίας που συνδέθηκα με τις νίκες του λαού μας που τόλμησε να ονειρευτεί και να παλέψει μέσα από τις ιδέες, τους αγώνες και τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ. Και είναι βέβαιο ότι κάποια μέτρα «γης» κατακτήσαμε μαζί.
Σήμερα στις δύσκολες στιγμές που περνάμε ως χώρα, ο καθένας από εμάς κατακλύζεται από ποικίλα συναισθήματα που άλλοτε εναρμονίζονται με τον ψυχικό μας κόσμο άλλοτε έρχονται σε σύγκρουση.
Σύντροφοι,
Η χώρα μας βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση και η διαπίστωση αυτή δεν είναι μοιρολατρική αποδοχή. Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα δύο τελευταία χρόνια παραδέχτηκε και συγκατατέθηκε και εσωτερικά και ιδεολογικά αυτή την αναγκαιότητα, και ταξικά επέλεξε τον δρόμο της μοιρολατρικής αποδοχής.
Σήμερα το επιτελείο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ θυμίζει τους άρχοντες του Καβάφη, που ομολόγησαν πριν από το τέλος της μάχης ότι οι λύση για αυτούς είναι οι βάρβαροι, γι ΄ αυτό απογοητεύτηκαν όταν νίκησε ο στρατός τους, λέγοντας «Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους, είναι και αυτοί μια λύση».
Οδηγήσαμε, ως κίνημα την χώρα στο κατεστημένο και στο ανελεύθερο. Και αυτό γιατί στερήσαμε και αποποιηθήκαμε ιδεολογία και πολιτικό διάλογο. Χωρίς αυτά δεν μπορούμε να σμίξουμε με τις πλατειές φωνές του κόσμου. Νιώθουμε ως ξεκομμένα νησιά σε ωκεανούς χωρίς ακτές και έτοιμοι για την υποταγή.
Στην δύσκολη διετία που διέρχεται η χώρα, αντί το ΠΑΣΟΚ να γίνει ο στρατός που τουφεκάει, επειδή υπάρχει εχθρός, υπάρχει οργάνωση μάχης, υπάρχει σκοπός και στόχος πολέμου, αισθάνομαι ότι αφοπλίσθηκε ιδεολογικά και πολιτικά, για να μην πυροβολεί ούτε για την «τιμή των όπλων». Δυστυχώς κάποιοι ξεχώρισαν τις θέσεις από τους αγώνες του χθες, και έτσι το στερήσαμε από πολιτικές, όπως «τα ποτάμια από τις πηγές».
Σύντροφοι,
Εφαρμόσαμε κριτήρια για την αναδιανομή του πλούτου της χώρας μας, όπως της «ανταγωνιστικότητας» και των «ανταγωνισμών» και έτσι οδηγηθήκαμε σε ευδαίμονες, αλλά όχι στην ευημερία του λαού, που αυτό είναι μια από τις βασικότερες ιδεολογικές αρχές μας. Επιβάλλαμε νόμους για να λύσουμε οικονομικά προβλήματα, ξεχνώντας ότι μεταξύ νόμου και κοινωνικού προβλήματος υπάρχει «η σχέση ζωής και θανάτου».
Θέσαμε στο λαό διλλήματα «δεν παίρνει άλλο, υπάρχει άλλη λύση», αδιαφορώντας ότι δεν μπορεί να επιβιώσει, πολύ δε περισσότερο να προοδεύσει η κοινωνία-που είναι το ζητούμενο- για ένα προοδευτικό κίνημα. Δεν είδαμε ότι τα προοδευτικά σύνορα είναι πιο μπροστά!! Ανάμεσα στην δυνατότητα και την ανάγκη.
Γκρεμίσαμε τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς. Μεγάλο μέρος των πολιτών μετατρέπονται σε πένητες. Η ανεργία καταγράφει μεταπολεμικό ρεκόρ, ενώ χιλιάδες νέοι αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Περπατώντας στην πόλη ζούμε την αδιαφορία για τον πόνο και την ερημιά του λαού μας.
Επιβάλαμε μια πολιτική που μόνο στόχο έχει να ισοπεδώσει την κοινωνία, να καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό της χώρας και προτάξαμε ότι έχει αξία να πουληθεί στους «άπληστους» πιστωτές μας.
Θεοποιήσαμε την δύναμη και την αλαζονεία. Υποκαταστήσαμε την δικαιοσύνη με την θέληση των ισχυρών.
Αλωθήκαμε στο κόμμα από μια πολιτική και πολιτιστική «κρούστα» «στελεχών της εποχής», που διακηρύσσει όσο καμιά άλλη το σεβασμό στον άνθρωπο και την ίδια ώρα στήνουν Χιροσίμες στον Ελληνικό Λαό.
Ζούμε το θεσμό του ελεήμονα, αντί για την πολιτειακή υποχρέωση, ξεχνάμε ότι υπηρετούμε τον λαό όχι «κατά χάριν» αλλά κατά την κοινωνική απαίτηση. Στην θέση της παραχώρησης έχουμε το κατοχυρωμένο δικαίωμα της προστασίας των αδυνάτων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Ζούμε την ποιο φασιστική επίθεση που μπορούσε να γίνει σε επαγγελματικές ομάδες, και μαζικούς φορείς. Στο όνομα της αστικής αφέλειας, πως μας «κάνει νωθρούς η σιγουριά», υιοθετήσαμε την επίθεση στους εργαζόμενους, αγνοώντας ότι η ανασφάλεια, μας κάνει νωθρούς. Οδηγήσαμε την ελληνική κοινωνία στην ανέχεια σε ιδεολογήματα του παρελθόντος ότι το « αγώι ξυπνά τον αγωγιάτη».
Επιλέξαμε να παρέχουμε μια νέα παιδεία που θα γεννά κοιμισμένα παιδιά, που θα τα οδηγεί στην αμάθεια και στην αγωνία για επιβίωση, μακριά από την δημιουργικότητα, συντροφευμένα από τον φόβο της ανατροπής και της ανασφάλειας, αγκιστρωμένα σε δημιουργίες που δεν υπηρετούν τον άνθρωπο, αλλά εξασφαλίζουν την επιβολή.
Επικοινωνούμε μια πρωτοφανή γλωσσική απρέπεια, όπου η κυβέρνηση ονομάζει μεταρρύθμιση τη νεοφιλελεύθερη επίθεση στα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα.
Επιτρέψαμε ως ΠΑΣΟΚ, να φυτρώσει η δημαγωγία και το χειρότερο πορευτήκαμε μαζί της. Εγκαταλείψαμε τον Λαό και τον οδηγήσαμε σε επικίνδυνη πορεία αγανακτισμένο και με πεσμένο το ηθικό του. Έτσι με την πολιτική μας καταντήσαμε τον λαό ανίκανο να παρέμβει δημιουργικά στην έξοδο από την κρίση. Τον οδηγήσαμε στο ακρότερο όριο, φτωχύναμε τα πιο δημιουργικά τμήματά του. Σε αυτή την δύσκολη και ακαθοδήγητη μα και ανυποχώρητη ώρα του, αφήσαμε την δημαγωγία να γίνει ο φάρος που φωτίζει τις κουρασμένες ελπίδες του!! Για πού; Για οπουδήποτε που να μοιάζει με ικανοποίηση, με δικαίωση με διέξοδο. Άλλωστε εμείς γίναμε συνοδοιπόροι της, και την επικαλούμαστε ακόμη και σήμερα ως λύση για το αύριο!!
Δεν μπορεί αυτή η πολιτική να αποτελέσει αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης. Αυτή η πολιτική μόνον ανατρέπεται. Και θα ανατραπεί από τον ελληνικό λαό, απ’ όλους εκείνους που είδαν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται, την αξιοπρέπειά τους να ποδοπατείται, την απελπισία να τους γίνεται μόνιμη σύντροφος, τη ζωή να τους γυρνάει την πλάτη.
Σήμερα, και αφού έγκαιρα και δημόσια τον Νοέμβριο, μαζί με δύο άλλους συντρόφους, είχαμε εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή μας σ΄ αυτή την πολιτική, καταθέτω την παραίτησή μου από τη θέση του γραμματέα της Περιφερειακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Στερεάς Ελλάδας.
Ταυτόχρονα δηλώνω και την αποχώρησή μου από το ΠΑΣΟΚ αφού αυτό με την πολιτική «έκοψε τις πηγές από το ποτάμι» που το αναγεννούσε με ιδέες, αρχές και αξίες και σταμάτησε να υπηρετεί την ζωή των Ελλήνων.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τα μέλη της Π.Ε. τα απλά μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ Στερεάς Ελλάδας για τη συνεργασία και τους κοινούς συλλογικούς αγώνες που δώσαμε μαζί με το λαό της, ώστε να ξημερώσει μια διαφορετική μέρα για όλους.
Ευχαριστώ τα μέλη της Π.Ε. και τους Γραμματείς των Νομαρχιακών Επιτροπών των Νομών της Στερεάς Ελλάδας που με εμπιστεύθηκαν και με ανέδειξαν στη θέση του γραμματέα της Π.Ε.
Η παραίτησή μου ενδεχομένως κάποιους να δυσαρεστήσει. Σε θέματα, όμως, αρχών, αξιών, αξιοπρέπειας και συνείδησης δεν χωρούν συμβιβασμοί. Πίστευα όταν εκλέχτηκα Γραμματέας, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα αφήσει τους βουλευτές να εκφραστούν ελεύθερα, γιατί αυτό είχε ανάγκη η χώρα. Αντί αυτού επιλέχτηκε ο δρόμος της αστικής διαπαιδαγώγησης, της κομματικής πειθαρχίας και των διαγραφών.
Είναι προφανές ότι δεν θα «κάτσω σπίτι». Θα συνεχίσω. Επιλέγω να μάχομαι χωρίς να παραδίδομαι.
Σύντροφοι,
Αν επιλέξουμε στην δύσκολη αυτή στιγμή να ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει, είναι βέβαιο ότι θα στερήσουμε από τους εαυτούς μας την ενέργεια που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε μπροστά για την υλοποίηση των στόχων μας για Εθνική Ανεξαρτησία- Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να στερηθούμε την δύναμη;
Για πολιτικούς λόγους αποχωρώ άμεσα. Διατηρώ όμως την Βεβαιότητα ότι με πολλούς από τους συντρόφους θα ανταμώσουμε σύντομα!
