Πληροφορούμαι ότι και οι νέες δημοσκοπήσεις που έρχονται- ειδικά στις λεγόμενες «λαϊκές» περιφέρειες- δείχνουν σαφή άνοδο των δυνάμεων της ριζοσπαστικής δεξιάς, γνωστής και ως άκρας δεξιάς, και των δυνάμεων της άκρας αριστεράς. Το να θεωρούμε ότι αυτό είναι ένα παροδικό φαινόμενο, δεν είναι μόνο αφελές αλλά και ενδεικτικό της «αφασίας» που επικρατεί σε μεγάλη μερίδα του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου.
Οι δημοκράτες, είτε είναι ενταγμένοι στη κεντροδεξιά είτε στην κεντροαριστερά, είναι ανάγκη να συνεννοηθούν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον φανατισμό και τον λαϊκισμό των άκρων. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο να ξεπερασθούν αντιλήψεις και νοοτροπίες δεκαετιών. Εκεί όμως ποντάρουν και οι ακραίες δυνάμεις του αντικοινοβουλευτισμού. Εκμεταλλεύονται την αντιπαλότητα των δύο μεγάλων παρατάξεων ώστε να πετύχουν τους στόχους τους.
Αξιοποιούν στο έπακρο την αδυναμία των αστικών κομμάτων να αντιληφθούν το συμφέρον τους και επενδύοντας στη μισαλλοδοξία, ενεργοποιούν το φόβο και την ανασφάλεια του κόσμου, την οποία μετατρέπουν σε ιδεολογικό κίνημα κατά του πολιτικού συστήματος. Εν προκειμένω κατά της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που με τη «συμβολή» μερίδας του τύπου, χρεώνουν όλα τα δεινά της χώρας.
Αυτή η ισοπεδωτική αντίληψη είναι πλέον κρατούσα στην ελληνική κοινωνία. Κι αν οι δύο μεγάλες ιστορικές παρατάξεις δεν την ανατρέψουν, αργά ή γρήγορα θα αποτελούν παρελθόν με τη σημερινή τους μορφή. Προφανώς η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με εκατέρωθεν επιθέσεις. Η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά χρειάζεται να σκεφθούν εθνικά και να ενεργήσουν πολιτικά ώστε να εμποδίσουν από κοινού τον αφανισμό της Δημοκρατίας. Πρωτίστως χρειάζεται να ξυπνήσουν…
