ΑΤΕ, έβγαινε στην επιφάνεια η συνειδητή προσπάθεια απαξίωσης και συρρίκνωσης της ΑΤΕ.
Αφού με εντολή της τρόικας και των ιδιωτικών τραπεζών άφησαν εκτός ταμείου χρηματοπιστωτικής σταθερότητας την ΑΤΕ. Σε αυτό το ταμείο προσέφυγαν όλες οι ιδιωτικές τράπεζες για να μειώσουν τις χασούρες του κουρέματος. Και όμως την κρατική ΑΤΕ την άφησαν εκτός, τυχαίο δεν νομίζουμε;
Τελικά το κανένα πρόβλημα του υφυπουργού σημαίνει κλείσιμο της ΣΕΚΑΠ μετά το ναυάγιο του ξεπουλήματος της. Σημαίνει σπάσιμο της ίδιας της ΑΤΕ στα δύο, κλείσιμο καταστημάτων της, απολύσεις εργαζομένων της και το κυριότερο που μας αφορά και στην περιοχή, το ξεπούλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ.
Το κράτος και η κυβέρνηση αν θέλει να στηρίξει την ΑΤΕ δεν πρέπει να το κάνει σε βάρος των αγροτών, των μικροκαταθετών, του ρόλου που θα έπρεπε να παίζει, των εργαζόμενων της και των συνεταιριστικών επιχειρήσεων που θα έπρεπε να στηρίζει.
Όχι δεν έχουμε καμιά αυταπάτη για αυτή την κυβέρνηση και για καμιά κυβέρνηση που κάνει την δουλειά των τραπεζών, του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Είναι όμως στο χέρι του αγωνιζόμενου λαού να πει όχι στην συρρίκνωση της ΑΤΕ, στο κλείσιμο της ΣΕΚΑΠ, στην ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ. Όπως όλο αυτό το διάστημα έχει δείξει η δύναμη του αγωνιζόμενου ηπειρώτικου λαού, των εργαζόμενων και των κτηνοτρόφων με αφορμή την ΔΩΔΩΝΗ.
Η δική μας πολιτική πρόταση είναι ξεκάθαρη: Κρατικοποίηση του τραπεζικού τομέα. Η ΑΤΕ ουσιαστικό εργαλείο στήριξης της συνεταιριστικοποιημένης αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Καθώς και των μεταποιητικών συνεταιριστικών βιομηχανιών, όπως είναι η ΣΕΚΑΠ, η ΔΩΔΩΝΗ, η ΕΛΒΙΖ, η ΣΒΕΚΗ. Όπως ήταν η ζάχαρη και όπως θα έπρεπε να ήταν ολόκληρη η βιομηχανία τροφίμων.
Αυτό όμως μπορεί να συμβεί μόνο όταν η εξουσία περάσει στα χέρια της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης, στα χέρια του αγωνιζόμενου λαού. Μόνο όταν ξεμπερδέψουμε με την ΕΕ-το ευρώ και τα ντόπια αφεντικά.
