Η αγγελία πώλησής του βάζει ως τιμή εκκίνησης τα 150 εκατ. ευρώ, αν και μια σειρά υποψήφιων επενδυτικών σχεδίων που είδαν το φως της δημοσιότητας την τελευταία 10ετία, έδειχναν ότι οι ιδιοκτήτες του νησιού συζητούν μια τιμή κοντά στα 120 εκατ. ευρώ.
Για το 2.800 στρεμμάτων νησάκι, έχουν εκδηλώσει κατά καιρούς ενδιαφέρον, μεταξύ άλλων, μια ισραηλινή εταιρεία (στην οποία είχε εμπλακεί και το όνομα του πρώην προέδρου Αριέλ Σαρόν), η Ντονατέλα Βερσάτσε και, τελευταία, επενδυτικό fund από το εμιράτο του Ντουμπάι. Στόχος όλων των προαναφερόμενων υποψήφιων επενδυτών ήταν η ανάπτυξη πολυτελούς ξενοδοχείου, θεματικού πάρκου, spa, γηπέδου γκολφ μέχρι και καζίνο. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας του νησιού ανήκουν στην οικογένεια Γιατράκου, ενώ πολλές επενδυτικές κινήσεις που επιχειρήθηκαν έχουν μπλοκαριστεί στο παρελθόν, λόγω της ανακήρυξης ενός μέρους του νησιού σε αρχαιολογική περιοχή.
Στην αγγελία, που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα privateislandsonline.com, γίνεται λόγος για 5.050 ελαιόδεντρα που βρίσκονται στο νησί, αλλά και για 150... κατσίκες. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην πολύ μικρή απόστασή του από το διεθνές αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος (25 χλμ.) και από το λιμάνι του Λαυρίου, καθώς και στο γεγονός ότι μπορεί να συνδεθεί με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ, της ΔΕΗ και του ΟΤΕ.
Η ερημική βραχονησίδα έχει τραβήξει, πολλάκις, το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών, αφού όλοι γνωρίζουν ότι μπορεί να αποδειχτεί χρυσωρυχείο.
Το πρώτο γνωστό επενδυτικό σχέδιο που αναπτύχθηκε ήταν από τον Ισραηλινό επιχειρηματία Νταβίντ Απέλ, το 1998. Ο συγκεκριμένος μεγαλοεπιχειρηματίας πρότεινε να αγοράσει το νησί έναντι 16 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ στην υπόθεση είχε εμπλακεί και το όνομα του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν.
Το επόμενο πρότζεκτ, αξίας 2,5 δισ. ευρώ, προτάθηκε το 2004. Αν και ο προϋπολογισμός ήταν μικρός, περιελάμβανε πολυτελή ξενοδοχεία, spa μεγάλης εταιρείας, αρχαίο θέατρο 16 χιλιάδων θεατών, γκολφ και θεματικό πάρκο. Για την πρόσβαση θα κατασκευάζονταν δύο λιμενοβραχίονες μήκους 500 μέτρων και ένα υποθαλάσσιο τούνελ, για τα αυτοκίνητα.
Αν και έφτασαν μέχρι τις υπογραφές και συμφώνησαν στο ποσό ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, το πρότζεκτ δεν προχώρησε, καθώς δεν κατάφεραν να αποχαρακτηριστεί (ως αρχαιολογικό μνημείο) η βραχονησίδα.
Το 2008, ο γνωστός Λιβανέζος επιχειρηματίας Antoine Maalouf κατέφτασε στην Ελλάδα έχοντας στη βαλίτσα του 15 δισ. ευρώ σε εγγυητικές επιστολές από τράπεζες του εξωτερικού και την υπογραφή της Donatella Versace, σε μια συμφωνία για την ανοικοδόμηση ενός ξενοδοχείου 6 αστέρων.
Το σχέδιό του, όπως αποκαλύφθηκε σε δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού BusinessWeek, προέβλεπε την αγορά έναντι 120 εκατ. ευρώ του νησιού Πάτροκλος. Με τα υπόλοιπα θα κατασκευαζόταν εκεί θεματικό πάρκο στα πρότυπα του Λας Βέγκας, που θα φιλοξενούσε έως 50.000 επισκέπτες και θα απασχολούσε έως 8.000 άτομα. Αλλά όταν ο Λιβανέζος επιχειρηματίας ζήτησε γραπτή την υπόσχεση της ελληνικής κυβέρνησης ότι θα βοηθήσει το έργο, πήρε απλώς τη διαβεβαίωση ότι ο λόγος του ελληνικού κράτους αποτελεί... εγγύηση.
Ο Maalouf αφιέρωσε έξι μήνες στο project, κατά τη διάρκεια των οποίων επισκέφτηκε την Ελλάδα 4-5 φορές. Όμως τελικά, αποθαρρυμένος από την ατέρμονη γραφειοκρατία, αποφάσισε να εγκαταλείψει την προσπάθεια.
Πού σκοντάφτουν Η αγορά ενός ιδιωτικού νησιού απαιτεί, εκτός από γερό πορτοφόλι, και... γαϊδουρινή υπομονή. Η γραφειοκρατία για μια τέτοια αγοραπωλησία είναι πραγματικός κυκεώνας. Πέραν των συνηθισμένων διαδικασιών και εγγράφων, απαιτούνται εγκρίσεις από πέντε διαφορετικά υπουργεία που, μεταξύ άλλων, θα επικυρώνουν ότι το προς πώληση νησί δεν έχει αμυντική σημασία για τη χώρα, δεν προστατεύεται από το κοινοτικό περιβαλλοντικό πρόγραμμα Natura και δεν έχει ιδιαίτερη αρχαιολογική αξία.
Η περίπτωση του Πατρόκλου είναι βέβαια δύσκολη, καθώς τα σοβαρότερα εμπόδια παρουσιάζονται όταν οι υποψήφιοι επενδυτές επιχειρούν να εξασφαλίσουν την απαραίτητη γνωμάτευση της Αρχαιολογίας. Στο νησί διασώζονται τα ερείπια ενός κτίσματος περίπου 40 τ.μ., που πιστεύεται ότι χρονολογείται από τους ελληνιστικούς χρόνους, όταν ο ναύαρχος του Πτολεμαίου Πάτροκλος αγκυροβόλησε εκεί.
Με τιμές πώλησης που ξεκινούν από 1,5 εκατ. ευρώ και φτάνουν σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, μεγάλος αριθμός ιδιωτικών ελληνικών νησιών βγαίνει στο σφυρί μέσω διεθνών ιστοσελίδων. Ωστόσο, φαίνεται ότι και αυτές τις κατηγορίες ακινήτων τις έχει πλήξει η κρίση, καθώς παρατηρείται εξαιρετικά μεγάλη αναμονή για την εξεύρεση ιδιοκτήτη των λόγω επίγειων παραδείσων.
Μεγάλο χαρτοφυλάκιο πώλησης ελληνικών νησιών διαθέτει η καναδέζικη εταιρεία Private Islands Inc., η οποία αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η αγορά ελληνικών νησιών είναι ιδιαίτερα σημαντική, με τιμές σχετικά προσιτές, που δεν ξεπερνούν εκείνες για ένα σαλέ στο δημοφιλές χειμερινό θέρετρο Άσπεν των ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα, πωλούνται: η Καρδιώτισσα (κοντά στη Φολέγανδρο) έναντι 6,5 εκατ. ευρώ, η Ναυσικά έναντι 6,9 εκατ. ευρώ, το St Thomas έναντι 12 εκατ. ευρώ, το St Athanasios έναντι 1,5 εκατ. ευρώ, το Λιχνάρι Πενινσούλα έναντι 3 εκατ. ευρώ, η Μικρή Αμοργός έναντι 6,1 εκατ. ευρώ, το Μόντι έναντι 1,5 εκατ. δολ., αλλά και το Βούβαλος, το Τραγονήσι, το St Johns και 3 ανώνυμα ελληνικά νησιά, για τα οποία δεν γίνεται γνωστή η τιμή πώλησής τους.
