συνοδεύουν ως κιβωτός εμπειριών, τη στόχευση για ένα μέλλον που δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτο. Ίσως, ούτε καν δεδομένο.
Οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται στην Ελλάδα, αποτελούν μια παράπλευρη… απώλεια της διαπίστωσης περί της μη αντικειμενικής αλήθειας. Τόσο τα αποτελέσματά τους, που πολλές φορές εξαρτώνται από τη μεθοδολογία που ακολουθείται, καθώς και από τον… εντολέα τους, όσο και η ανάγνωση που γίνεται, δημιουργούν νέα, πιο περίπλοκα δεδομένα.
Το «Βαρόμετρο» της Public Issue για τον ΣΚΑΪ και την «Καθημερινή», επιβεβαιώνει ένα… παχύρευστο πολιτικό σκηνικό. Εξαιρετικά σύνθετο και πολυεπίπεδο, που όσο θα πλησιάζουμε στις κάλπες, θα γίνεται ακόμη πιο συναρπαστικό. Η ανάγνωση που έγινε από τους περισσότερους, έδειχνε στην κατεύθυνση της μη αυτοδυναμίας, ώστε να καταστούν τα… ανορθόγραφα σενάρια περί συγκυβέρνησης, προφητεία που αυτοεκπληρώθηκε.
Υπάρχει ωστόσο και η ανάγνωση της εκλογικής ψυχολογίας. Της ψήφου πάνω στην κάλπη, που ποτέ δεν εξηγήθηκε επαρκώς, πέραν της παραδοχής ότι… στο Σάββατο που προηγείται κάθε Κυριακής των εκλογών, η κοινωνία… συνομιλεί με τον εαυτό της, και αποφασίζει ελαφρώς διαφορετικά σε σχέση με ό, τι διαπιστώνουν και προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις μέχρι και το βράδυ της… προηγούμενης Παρασκευής.
Μια αγαπημένη συνήθεια των Ελλήνων λοιπόν, είναι να συντάσσονται με την πλευρά των νικητών. Να προσθέτουν και τη δική τους ψήφο, στο κόμμα το οποίο δείχνει, σχεδόν μετά βεβαιότητας ότι θα έρθει πρώτο, πιθανότατα και με σημαντική διαφορά από το επόμενο. Έτσι, κάνουν τη νίκη του μεγάλη. Ή, στην περίπτωση των εκλογών που έρχονται, του δίνουν αυτοδυναμία.
Γιατί, ανεξαρτήτως των ποσοστών που δίνει κάθε δημοσκόπηση στη Νέα Δημοκρατία, είναι κοινή η διαπίστωση ότι η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση αποτελεί το μόνο εναπομείναν κόμμα εξουσίας. Και η κοινωνία έχει τον τρόπο της να βρίσκει τη διέξοδο για να κυβερνηθεί. Με καθαρές λύσεις. Και όχι με υβρίδια συμβιβασμών.
