Η Επιθεώρηση Εργασίας, εκ της φύσεως και του αντικειμένου της, λαμβάνει το «αποτύπωμα» της αγοράς εργασίας, καθώς με την καθημερινή τριβή της με εργαζόμενους και...
εργοδότες και με τα στοιχεία που τηρεί, μπορεί να αντιληφθεί και να αποδώσει, σε ικανοποιητικό βαθμό, την τρέχουσα κατάσταση στους εργασιακούς χώρους. Η μεταβατικότητα της περιόδου που διανύουμε και η ρευστότητά της, έχουν επιφέρει σημαντικές ανακατατάξεις στο χώρο της αγοράς εργασίας.
Ο τρόπος αφομοίωσης, κυρίως από πλευράς εργοδοτών, των νομοθετικών πρωτοβουλιών που έχουν συντελεστεί τα τελευταία έτη έχει σαφώς κεντρικό ρόλο στην διαμόρφωση του νέου τοπίου. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι οι ελαστικές μορφές εργασίας αποτελούν τον βασικό «πρωταγωνιστή» σε όλες αυτές τις αλλαγές που διαδραματίζονται στον εργασιακό χώρο, καθώς έχουν μια δυναμική εμφάνιση με ανοδική τάση. Ενδεικτικά να σας αναφέρω ότι στο σύνολο των νέων συμβάσεων που κατατίθενται στις Υπηρεσίες μας οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης το 2009 ήταν σε ποσοστό 79%, το 2010 έπεσαν στο 66,9% και το 2011 έφτασαν 60,40%. Αντίστροφα, οι συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης παρουσίασαν αύξηση καταγράφοντας ποσοστά 16,7% για το 2009, 26,1% για το 2010 και 30,65% για το 2011, ενώ τα ποσοστά των συμβάσεων για εκ περιτροπής εργασίας κυμάνθηκαν στο 4,3% για το 2009, στο 6,9% για το 2010 και στο 8,95% για το 2011. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι μέσα σε μια διετία τόσο το ποσοστό των νέων συμβάσεων μερικής εργασίας όσο και των εκ περιτροπής έχει διπλασιαστεί. Εξίσου σημαντικά είναι και τα στοιχεία που δείχνουν την επιλογή των εργοδοτών να μετατρέψουν τις ήδη υπάρχουσες συμβάσεις από πλήρους απασχόλησης σε μερικής ή εκ περιτροπής, καθώς στη διάρκεια του 2011 σημειώθηκε μια αύξηση μετατροπών από πλήρη σε μερική απασχόληση σε ποσοστό 73,25% σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2010, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την για την εκ περιτροπής απασχόληση, κατόπιν συμφωνίας με τους εργαζομένους έφτασε το 193,06% και για την εκ περιτροπής απασχόληση με μονομερή απόφαση του εργοδότη το 631,89% ! Βλέπουμε δηλαδή μια υπερβολική, για να μην πούμε καταχρηστική, άσκηση της δοθείσας δυνατότητας ευελιξίας στον εργοδότη.
Επίσης στη σημερινή οικονομοκοινωνική συγκυρία παρατηρείται αύξηση στην εμφάνιση παραβατικών συμπεριφορών στους εργασιακούς χώρους, για αυτό και εμείς δεν επιβραδύνουμε κατ’ ελάχιστον το έργο μας. Έτσι, με βάση τα στοιχεία που έχουμε και λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι το ποσοστό που καταγράφεται είναι συνάρτηση και του αριθμού ελέγχου που γίνεται σε κάθε κλάδο, ο οποίος ποικίλει αναλόγως των ελεγκτικών αναγκών, διαπιστώνουμε ότι ο κλάδος των κατασκευών κτιρίων παρουσιάζει τη μεγαλύτερη παραβατικότητα (124%) και ακολουθούν τα έργα πολιτικού μηχανικού με (76%), οι δραστηριότητες παροχής προστασίας και έρευνας με (54%), οι δραστηριότητας παροχής υπηρεσιών σε κτίρια και εξωτερικούς χώρους (συνεργεία καθαρισμού) με (53%), ο κλάδος των εξειδικευμένων κατασκευαστικών δραστηριοτήτων με (51%), οι υπόλοιποι κλάδοι με (35%), ο κλάδος του χονδρικού εμπορίου με (35%) κλπ.
Σε επίπεδο είδους παραβατικής συμπεριφοράς τα σκήπτρα ανήκουν δικαιωματικά στη μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών. Αρκεί να σας αναφέρω ότι το 68,8% των μηνύσεων που έχουν υποβάλλει οι Επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων αφορά ακριβώς σε μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών. Ακόμη παρατηρείται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό εργατικών διαφορών αφορά στην καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών (55,32%). Και με την κρίση να βρίσκεται σε έξαρση, σημειώνεται το άξιο προσοχής ποσοστό της τάξεως του 25%-30% των επιχειρήσεων να χρωστάνε δεδουλευμένα τριών μηνών κατ’ ελάχιστο. Οι βασικοί κλάδοι των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην μη καταβολή δεδουλευμένων είναι οι δραστηριότητες υπηρεσιών εστίασης (25,5%), το Λιανικό εμπόριο (24,71%) και τα Καταλύματα (8,85%).
Αν σε αυτό το περιβάλλον συναθροίσουμε και την αδήλωτη εργασία, η οποία αποτελεί μία από τις οικονομικές πληγές της χώρας μας, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα. Από τους κοινούς ελέγχους που πραγματοποιήσαμε ως Σώμα με την ΕΥΠΕΑ προκύπτει ένα ποσοστό της τάξεως του 25,71% των ελεγχόμενων ημεδαπών να είναι ανασφάλιστοι, ποσοστό που όσον αφορά σε ανασφάλιστους αλλοδαπούς εργαζόμενους είναι 39,49%. Αν συμπεριλάβουμε σε αυτά τα νούμερα και την αδήλωτη εργασία που υποκρύπτεται πίσω από τις ελαστικές μορφές εργασίας, καθώς πολλοί εργοδότες προχωράνε στις προβλεπόμενες μειώσεις μισθών διατηρώντας, όμως, την εφαρμογή του ωραρίου πλήρους απασχόλησης, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι ακόμα και τα στοιχεία και οι μετρήσεις αδυνατούν να αποδώσουν τη σύγχρονη πραγματικότητα και ότι η αγορά εργασίας εξακολουθεί να βηματίζει σε λάθος δρόμο.
Όλη αυτή την αρνητική κατάσταση έρχεται να επιτείνει η εκτίναξη της ανεργίας, η οποία λειτουργεί ιδιαιτέρως πιεστικά προς τους μισθούς και αποτελεί σίγουρα ένα σημείο - κλειδί, του οποίου η αντιμετώπιση πρέπει να γίνει άμεσα, μεθοδικά και ριζοσπαστικά.
Αυτό, όμως, εμάς μας πεισμώνει ακόμα περισσότερο και καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε ο εργαζόμενος στη χώρα μας, αλλά και ο σύννομος εργοδότης, να βρίσκει σε εμάς καταφύγιο και ελπίδα. Πάνω από όλα πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε για την Ελλάδα που οραματιζόμαστε για εμάς και για τα παιδιά μας. Αλλιώς δεν θα χε νόημα…
εργοδότες και με τα στοιχεία που τηρεί, μπορεί να αντιληφθεί και να αποδώσει, σε ικανοποιητικό βαθμό, την τρέχουσα κατάσταση στους εργασιακούς χώρους. Η μεταβατικότητα της περιόδου που διανύουμε και η ρευστότητά της, έχουν επιφέρει σημαντικές ανακατατάξεις στο χώρο της αγοράς εργασίας.
Ο τρόπος αφομοίωσης, κυρίως από πλευράς εργοδοτών, των νομοθετικών πρωτοβουλιών που έχουν συντελεστεί τα τελευταία έτη έχει σαφώς κεντρικό ρόλο στην διαμόρφωση του νέου τοπίου. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι οι ελαστικές μορφές εργασίας αποτελούν τον βασικό «πρωταγωνιστή» σε όλες αυτές τις αλλαγές που διαδραματίζονται στον εργασιακό χώρο, καθώς έχουν μια δυναμική εμφάνιση με ανοδική τάση. Ενδεικτικά να σας αναφέρω ότι στο σύνολο των νέων συμβάσεων που κατατίθενται στις Υπηρεσίες μας οι συμβάσεις πλήρους απασχόλησης το 2009 ήταν σε ποσοστό 79%, το 2010 έπεσαν στο 66,9% και το 2011 έφτασαν 60,40%. Αντίστροφα, οι συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης παρουσίασαν αύξηση καταγράφοντας ποσοστά 16,7% για το 2009, 26,1% για το 2010 και 30,65% για το 2011, ενώ τα ποσοστά των συμβάσεων για εκ περιτροπής εργασίας κυμάνθηκαν στο 4,3% για το 2009, στο 6,9% για το 2010 και στο 8,95% για το 2011. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι μέσα σε μια διετία τόσο το ποσοστό των νέων συμβάσεων μερικής εργασίας όσο και των εκ περιτροπής έχει διπλασιαστεί. Εξίσου σημαντικά είναι και τα στοιχεία που δείχνουν την επιλογή των εργοδοτών να μετατρέψουν τις ήδη υπάρχουσες συμβάσεις από πλήρους απασχόλησης σε μερικής ή εκ περιτροπής, καθώς στη διάρκεια του 2011 σημειώθηκε μια αύξηση μετατροπών από πλήρη σε μερική απασχόληση σε ποσοστό 73,25% σε σχέση με τις αντίστοιχες του 2010, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για την για την εκ περιτροπής απασχόληση, κατόπιν συμφωνίας με τους εργαζομένους έφτασε το 193,06% και για την εκ περιτροπής απασχόληση με μονομερή απόφαση του εργοδότη το 631,89% ! Βλέπουμε δηλαδή μια υπερβολική, για να μην πούμε καταχρηστική, άσκηση της δοθείσας δυνατότητας ευελιξίας στον εργοδότη.
Επίσης στη σημερινή οικονομοκοινωνική συγκυρία παρατηρείται αύξηση στην εμφάνιση παραβατικών συμπεριφορών στους εργασιακούς χώρους, για αυτό και εμείς δεν επιβραδύνουμε κατ’ ελάχιστον το έργο μας. Έτσι, με βάση τα στοιχεία που έχουμε και λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι το ποσοστό που καταγράφεται είναι συνάρτηση και του αριθμού ελέγχου που γίνεται σε κάθε κλάδο, ο οποίος ποικίλει αναλόγως των ελεγκτικών αναγκών, διαπιστώνουμε ότι ο κλάδος των κατασκευών κτιρίων παρουσιάζει τη μεγαλύτερη παραβατικότητα (124%) και ακολουθούν τα έργα πολιτικού μηχανικού με (76%), οι δραστηριότητες παροχής προστασίας και έρευνας με (54%), οι δραστηριότητας παροχής υπηρεσιών σε κτίρια και εξωτερικούς χώρους (συνεργεία καθαρισμού) με (53%), ο κλάδος των εξειδικευμένων κατασκευαστικών δραστηριοτήτων με (51%), οι υπόλοιποι κλάδοι με (35%), ο κλάδος του χονδρικού εμπορίου με (35%) κλπ.
Σε επίπεδο είδους παραβατικής συμπεριφοράς τα σκήπτρα ανήκουν δικαιωματικά στη μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών. Αρκεί να σας αναφέρω ότι το 68,8% των μηνύσεων που έχουν υποβάλλει οι Επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων αφορά ακριβώς σε μη καταβολή δεδουλευμένων αποδοχών. Ακόμη παρατηρείται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό εργατικών διαφορών αφορά στην καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων αποδοχών (55,32%). Και με την κρίση να βρίσκεται σε έξαρση, σημειώνεται το άξιο προσοχής ποσοστό της τάξεως του 25%-30% των επιχειρήσεων να χρωστάνε δεδουλευμένα τριών μηνών κατ’ ελάχιστο. Οι βασικοί κλάδοι των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην μη καταβολή δεδουλευμένων είναι οι δραστηριότητες υπηρεσιών εστίασης (25,5%), το Λιανικό εμπόριο (24,71%) και τα Καταλύματα (8,85%).
Αν σε αυτό το περιβάλλον συναθροίσουμε και την αδήλωτη εργασία, η οποία αποτελεί μία από τις οικονομικές πληγές της χώρας μας, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα. Από τους κοινούς ελέγχους που πραγματοποιήσαμε ως Σώμα με την ΕΥΠΕΑ προκύπτει ένα ποσοστό της τάξεως του 25,71% των ελεγχόμενων ημεδαπών να είναι ανασφάλιστοι, ποσοστό που όσον αφορά σε ανασφάλιστους αλλοδαπούς εργαζόμενους είναι 39,49%. Αν συμπεριλάβουμε σε αυτά τα νούμερα και την αδήλωτη εργασία που υποκρύπτεται πίσω από τις ελαστικές μορφές εργασίας, καθώς πολλοί εργοδότες προχωράνε στις προβλεπόμενες μειώσεις μισθών διατηρώντας, όμως, την εφαρμογή του ωραρίου πλήρους απασχόλησης, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι ακόμα και τα στοιχεία και οι μετρήσεις αδυνατούν να αποδώσουν τη σύγχρονη πραγματικότητα και ότι η αγορά εργασίας εξακολουθεί να βηματίζει σε λάθος δρόμο.
Όλη αυτή την αρνητική κατάσταση έρχεται να επιτείνει η εκτίναξη της ανεργίας, η οποία λειτουργεί ιδιαιτέρως πιεστικά προς τους μισθούς και αποτελεί σίγουρα ένα σημείο - κλειδί, του οποίου η αντιμετώπιση πρέπει να γίνει άμεσα, μεθοδικά και ριζοσπαστικά.
Αυτό, όμως, εμάς μας πεισμώνει ακόμα περισσότερο και καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε ο εργαζόμενος στη χώρα μας, αλλά και ο σύννομος εργοδότης, να βρίσκει σε εμάς καταφύγιο και ελπίδα. Πάνω από όλα πρέπει να συνεχίσουμε να παλεύουμε για την Ελλάδα που οραματιζόμαστε για εμάς και για τα παιδιά μας. Αλλιώς δεν θα χε νόημα…
