Είναι προφανές ότι οι ενεργειακές ισορροπίες έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία δέκα χρόνια.
Μετά την εισβολή στο Ιράκ, την «επιστροφή» της Ρωσίας του Πούτιν, την ανάπτυξη του Ιράν, τις αλλαγές καθεστώτων σε Αίγυπτο και Λιβύη και τις εξαλίξεις στη Συρία. Παράλληλα η Τουρκία αυτοαναβάθμισε το ρόλο της σε περιφερειακής δύναμης, παρουσιάζοντας μας το δόγμα Νταβούτογλου, ενώ η Ελλάδα αυτοπυροβολήθηκε και οδηγήθηκε σε χρεοκοπία.
Μέσα σε μια δεκαετία η περιοχή της Μεσογείου και της Ανατολής άλλαξε πολιτικά και οικονομικά. Και όλ’ αυτά έγιναν, επειδή αλλάζει συνεχώς ο ενεργειακός χάρτης της περιοχής.
Η οικονομική κρίση του 2008, απλά επιβράδυνε την σταθεροποίηση των τιμών πετρελαίου σε πάνω από 100 δολάρια το βαρέλι.
Απ’ ότι φαίνεται οι μόνοι που αντιλήφθηκαν καλύτερα απ’ όλους τις εξελίξεις είναι τ’ αδέρφια μας οι Κύπριοι, οι οποίοι έχουν καταφέρει να τα έχουν καλά και με την Ρωσία και με το Ισραήλ, στρατηγική συμμαχία που μέχρι πρότινος φάνταζε το λιγότερο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Τα παράδειγμα της Κύπρου, θα έπρεπε λογικά να ακολουθήσει και η Ελλάδα, συμπληρώνοντας το ισχυρότερο ενεργειακό – και όχι μόνο – «τετράγωνο», το οποίο θα μπορούσε να δημιουργηθεί στις ημέρες μας.
Αντιθέτως εμείς κυρίως λόγω του Παπανδρέου, γίναμε δέσμιοι των Αμερικανικών συμφερόντων, τα οποία είναι αλήθεια ότι προσπαθούν να μας «σώσουν» από την χρεοκοπία, στα πρόθυρα της οποίας οι ίδιοι οι Αμερικανοί μας έστειλαν. Είναι προφανές ότι στους οδικούς χάρτες συμφερόντων υπάρχουν πολλοί παράδρομοι. Θα πρέπει να είναι κάποιος αφελής αν πιστεύει ότι μπορεί να σπάσει τόσο εύκολα η προαιώνια συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ. Ωστόσο κάποιες συγκυρίες και φυσικά η «αντικειμενική» ικανότητα του Πούτιν να συνδιαλέγεται ικανοποιητικά και με τον χειρότερο εχθρό του, έχουν οδηγήσει την - ανέκαθεν ένα βήμα μπροστά - αμερικάνικη διπλωματία, σε πρωτοφανή νευρικότητα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος δυο μέλη της ΕΕ και το Ισραήλ, ψυχρός γείτονας μέχρι πρόσφατα, σήμερα πάει να γίνει προνομιακός συνεταίρος. Αν ο γάμος επιτευχθεί δημιουργείται αυτόματα το ισχυρότερο ενεργειακό τρίγωνο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, το οποίο δικαίως θα μπορεί να καυχιέται ότι μπορεί να γίνει τρίτος πόλος προμηθευτή και ν’ αλλάξει τον ενεργειακό χάρτη στην Ευρώπη. Αυτό σε συνδυασμό με τον τεράστιο ενεργειακό πλούτο της Ρωσίας και την ικανότητα των Ελλήνων και Ισραηλινών σε Ναυτιλία και Εμπόριο, μπορεί ν’ αλλάξει άρδην τις γεωστρατηγικές ισορροπίες παγκοσμίως, αφού οι ΗΠΑ, βρίσκονται πολύ μακριά γεωγραφικά και η Ευρώπη, μοιάζει εγκλωβισμένη στην Γερμανική αυταρέσκεια.
Αφήστε που ο Πούτιν έχει αποδείξει ότι αρέσκεται να κερδίζει τα «εκτός έδρας» παιχνίδια. Δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι Ελλάδα και Ισραήλ είναι χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, ενώ Ελλάδα και Κύπρος είναι χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
stamparismata.blogspot.com
