η Ελλάδα να ξαναγίνει ανταγωνιστική στον Πρωτογενή τομέα Παραγωγής.
Σημαντική είναι η καθίζηση της εσωτερικής γεωργικής παραγωγής, καθώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ενώ σε αρκετά προϊόντα η Ελλάδα είναι παραδοσιακά, παραγωγός χώρα, πλέον δεν καλύπτεται ούτε η εσωτερική κατανάλωση. Χαρακτηριστικό είναι ότι πλέον δίνουμε περισσότερα χρήματα για να εισάγουμε γεωργικά προϊόντα από όσα εισπράττουμε από τις εξαγωγές, με αποτέλεσμα να δημιουργείται έλλειμμα σχεδόν 2 δις ευρώ τον χρόνο.
Στο σημείο αυτό, θεωρούμε πως πρέπει να επικροτηθούν οι πρωτοβουλίες διάθεσης γεωργικών εκτάσεων προς καλλιέργεια σε “αδύναμες” κοινωνικές ομάδες, όπως αυτές από το Α.Π.Θ. και από ορισμένες Περιφερειακές ενότητες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουν την ευκαιρία νέοι άνθρωποι να αποκτήσουν γνώση πάνω στο αντικείμενο της Γεωργίας και να ακολουθήσουν επαγγελματικά αυτόν τον δρόμο μιας και είναι επιτακτική ανάγκη για τον τόπο λόγω του ότι ο κοινωνικός ιστός των αγροτών έχει φθαρεί. Παράλληλα θα δημιουργηθεί νέα προοπτική στην αγροτική ανάπτυξη της χώρας τη στιγμή που υπάρχουν νομοί με το 30-40% των εκτάσεών τους ακαλλιέργητες.
Βλέποντας θετικά τις παραπάνω κινήσεις, καταθέτουμε τις δικές μας προτάσεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα ώστε να μετεξελιχθεί σε πραγματικά κερδοφόρα προσπάθεια για την οικονομία και την αγροτική κοινωνία. Προτείνουμε:
§ Μεγαλύτερη ευελιξία στον χρόνο μίσθωσης εκτάσεων μέχρι να καλυφθούν τα συνταξιοδοτήσιμα χρόνια του μισθωτή.
§ Συνολική καταγραφή των δημοσίων καλλιεργήσιμων εκτάσεων γης και διαχωρισμός “ζωνών καλλιέργειας”, βάσει των προϊόντων που ευδοκιμούν ανά περιοχή με αποτέλεσμα την αύξηση της αυτάρκειας στην εγχώρια κατανάλωση και κατ’ επέκταση την εξαγωγική προοπτική.
§ Διασύνδεση του προγράμματος διάθεσης εκτάσεων γης με επιδοτούμενα προγράμματα πρωτοποριακών καλλιεργειών ώστε να εξελιχθεί η τεχνογνωσία στο αγροτικό δυναμικό.
§ Μόνιμη συμβουλευτική υποστήριξη από αρμόδιους φορείς, ώστε οι νέοι καλλιεργητές να λαμβάνουν την απαραίτητη βοήθεια από γεωπόνους και ειδικούς του αντικειμένου.
