Μεγάλο ποσοστό ιδιαιτέρως από τους γηραιότερους επαναλαμβάνει και αποδέχεται τη θεωρία περί συνευθύνης των πολιτών και της οικονομικό-πολιτικής ελίτ για την οικονομική κατάρρευση και χρεωκοπία της χώρας. Διότι, ας μη γελιόμαστε, έχουμε χρεωκοπήσει.
Δεν ξέρω, ίσως να χει δίκιο ο Πάγκαλος για ένα μέρος της κοινωνίας ότι "μαζί τα φάγανε".
Αλλά κι αν ακόμα έχει δικιο, εμένα τι με νοιάζει; Εμάς τι μας νοιάζει;
Όλους εμάς που δεν προλάβαμε να καρπωθούμε τα οφέλη του "φαγοποτιού" που επικαλούνται σχεδόν μηχανικά από τα προπαγανδιστικά ΜΜΕ οι νεοφιλελεύθεροι ταγοί.
Εμείς ούτε διοριστήκαμε απ την πίσω πόρτα στο Δημόσιο, ούτε πήραμε μαϊμού επιχορηγήσεις, ούτε πήραμε μαϊμού επιδόματα αναπηρίας, ούτε πήραμε φακελάκια, ούτε εμφανίζαμε μηδενικές φορολογικές δηλώσεις, ούτε δίναμε το ταλιράκι στο ΣΔΟΕ για να κάνει τα στραβά μάτια, ούτε ανελιχθήκαμε στα ανώτερα κλιμάκια της οικονομικής και πολιτικής ζωής, ούτε καν του διοικητικού ιστού της χώρας, ούτε golden boys υπήρξαμε ούτε τίποτα.
Μας βρήκε η Κρίση όταν είχαμε διανύσει κάποια λίγα χρόνια στην επαγγελματική μας σταδιοδρομία, αφού οι περισσότεροι είχαμε τη φαεινή ιδέα να σπουδάσουμε, και ήμασταν από τους χαμηλόμισθους, η κρατική κάνουλα είχε κλείσει για μας, οι προσλήψεις στο δημόσιο είχαν παγώσει, στον ιδιωτικό τομέα πλέον χρειαζόταν ως επί το πλείστον μέσον για να μπεις κάπου, τρέχαμε από 8μηνη σε 6μηνη σύμβαση, από σεμινάριο σε σεμινάριο, από επιμόρφωση σε παραμόρφωση, εργαζόμασταν άλλοτε ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι κι άλλοτε χαμάληδες πολυτελείας, με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα αναγνωριστούν τα προσόντα μας και θα ανελιχθούμε επαγγελματικά στο αντικείμενό μας.
Αυτά επί χρόνια, και τελευταία είχαμε αρχίσει να σταθεροποιούμαστε σε δουλειές και να ανερχόμαστε στην επαγγελματική ιεραρχία σιγά-σιγά.
Πάνω που βλέπαμε το εισόδημά μας να γίνεται... ανθρώπινο, ήρθαν τα Μνημόνια της καταστροφής και μας πετσόκοψαν ό,τι χτίζαμε με κόπο ως τότε.
Πολλοί από μας, οι πιο τολμηροί και πιο ικανοί ίσως, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και πήγαν στο εξωτερικό στην αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Τώρα πια όμως δεν υπάρχει το αμερικανικό όνειρο. Ο θείος Σαμ έχει πια καβούρια στην τσέπη, οι ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούν καλά-καλά να συντηρήσουν τους πολίτες τους και η επιβίωση των Ελλήνων μεταναστών (ή προσφύγων ακριβέστερα) γίνεται πολύ δύσκολη υπόθεση.
Η Αυστραλία, Γερμανία, η Ολλανδία, το Ντουμπάι έχουν πλημμυρίσει από τις αιτήσεις των Ελλήνων υπερ-πτυχιούχων που ψάχνουν για οποιαδήποτε δουλειά -ακόμη και ως καθαριστές δρόμων και πάρκων. Αρκεί να φύγουν από 'δω...
Είμαστε όμως κι εμείς που μειναμε πίσω.
Πολλοί εγκαταλείψαμε ήδη τις πόλεις που γεννηθήκαμε και φύγαμε στην επαρχία για να ξεκινήσουμε απ' την αρχή και να μη ζήσουμε τους νέους "Χειμώνες '41" που ετοιμάζονται τα μεγάλα αστικά κέντρα να ζήσουν.
Άλλοι πάλι μείναμε πίσω στις πόλεις και περιμένουμε να ρθει η σειρά μας για το ξεροκόμματό μας από τα αποφάγια της άρχουσας τάξης.
Αρκετοί έχουμε ανοίξει τις δικές μας δουλειές και, σε πείσμα των καιρών, οραματιζόμαστε μια -ελάχιστη έστω- εργασιακή ευημερία.
Οι δουλειές μας δε μας δίνουν κέρδος για να ζήσουμε αξιοπρεπώς, αλλά τις διατηρούμε για να δουλεύουμε, για να μην είμαστε αδρανείς.
Όσοι έχουμε κι ένα κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι μας, είμαστε τυχεροί και η χρεία της "έξωθεν βοήθειας" περιορίζεται σε επιπλέον ανάγκες από τις βασικές της επιβίωσης.
Στην ουσία απλώς διατηρούμε μια θέση εργασίας στους εαυτούς μας για να μην βυθιστούμε στο ψυχολογικό κάτεργο της ανεργίας.
Εμείς λοιπόν κληρονομούμε μια Ελλάδα χρεωκοπημένη, μια Ελλάδα εξαρτημένη από τα όργανα του Διεθνούς Οικονομικού Φασισμού που μας εξοντώνει και ρίχνει στον Καιάδα του, ιδίως τους πιο ανίσχυρους και παίρνουμε σειρά και οι επόμενοι σιγά-σιγά.
Ρωτώ λοιπόν:
Έχουμε χρέος να αποδεχτούμε αυτό το "έτοιμο" παρόν και μέλλον που μας κληροδοτεί η προηγούμενη γενιά, η απερχόμενη γενιά που ενδεχομένως να "τα 'φαγε μαζί" με τον Πάγκαλο;;
Προφανώς και ΟΧΙ!
Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να βυθίσουμε τις ζωές μας σε αιώνιο σκοτάδι, πληρώνοντας τα λάθη των προηγουμένων.
Κάθε κληρονομιά μπορεί κανείς να την αποδεχτεί και να αναλάβει το υψηλό της κόστος ή να την αρνηθεί και να ξεκινήσει απ' την αρχή.
Εμείς λοιπόν το δηλώνουμε σε όλους τους τόνους:
ΔΕΝ αποδεχόμαστε την κληρονομιά σας!
Αρνούμαστε να πληρώσουμε για τα εγκλήματά σας!
Έχουμε δικαίωμα στη ζωή και το διεκδικούμε!
Αρνούμαστε κάθε χρέος που δημιουργήσατε σ' εμάς, χωρίς εμάς.
Μηδενίζουμε και ξαναρχίζουμε απ' την αρχή το χτίσιμο της νέας Ελλάδας με πρώτη ύλη το όραμά μας για μια καλύτερη ζωή, για μια καλύτερη κοινωνία, στην οποία κουμάντο θα κάνουμε εμείς!
Για μια κοινωνία που θα μας εξασφαλίζει τα αυτονόητα δικαιώματα στην ασφαλή εργασία με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, στη δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, στην συμμετοχή μας στις αποφάσεις περί μείζονος δημοσίου συμφέροντος, στην ασφάλεια, στην αξιοκρατία, στην οικονομική ανεξαρτησία, στην ισονομία, στην έκφραση.
Κι αυτή η νέα κοινωνία απέχει χιλιόμετρα μακριά από την "Ελλάδα" που χτίζεται με σχέδιο από τους Νεοφιλελεύθερους χαρτογιακάδες της διεθνούς και εγχώριας οικονομικο-πολιτικης ελίτ.
