Εντωμεταξύ η τρόικα συνεχίζει το χαβά της για τη ριζοσπαστική λιτότητα εν μέσω ύφεσης. Επιμένει σε μείωση του κατώτατου μισθού και στις περικοπές θέσεων των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι στο οποίο...
αντιτίθενται ακόμη και αυτές οι ενώσεις των εργοδοτών, που κρούουν των κώδωνα του κινδύνου για περαιτέρω πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης.
Και έρχονται τα στοιχεία να μιλήσουν για άλλη μια φορά για το πακετάκι που μας έχουν φορέσει. Σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων οι άνεργοι υπολογίζονται στους 1 200 000 έως και 1 300 000 ενώ περίπου 500 000 άτομα διατηρούν μεν τη θέση εργασίας τους αλλά είτε δεν αμείβονται είτε πληρώνονται ελάχιστα. Αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως καθυστέρηση έως και 5 μήνες καταβολής των μισθών του καθώς και δυσκολίες να ενταχθούν στο ταμείο ανεργίας αφού αν δεν τους καταβληθεί αποζημίωση δεν επιθυμούν να διακόψουν τις εργασιακές τους σχέσεις με τον εργοδότη τους.
Τα πακέτα περικοπών μοιάζουν να έχουν παρθεί από «σαδο-οικονομους»… οι οποίοι έχουν σαν όραμα να οικοδομηθεί μια νέα κοινωνία με λιγότερους ελέγχους, χαμηλότερους μισθούς, λιγότερα δικαιώματα για τους πολίτες, ένα κράτος αποδυναμωμένο και τις περισσότερες υπηρεσίες ιδιωτικοποιημένες.
Κάπως έτσι το ρήγμα ανάμεσα στην κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται η μετριότητα των ηγετικών τάξεων.
