Η ηλιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας είναι μια πάθηση που τα τελευταία χρόνια προσβάλλει όλο και περισσότερο κόσμο. Πρόκειται για μια ασθένεια των ματιών, που ναι μεν δεν προκαλεί τύφλωση (παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις), αλλά περιορίζει την όραση του ασθενούς μόνο στο περιφερικό οπτικό πεδίο, ενώ στο κέντρο ο πάσχων βλέπει μαύρες τρύπες ή πολύ αμυδρές εικόνες.
Το φάρμακο δρα στο ανοσοποιητικό σύστημα, καταστέλλοντας τη δραστηριότητα του «συστήματος συμπληρώματος», το οποίο αποτελεί την πρώτη γραμμή άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού σε προσβολές από παθογόνους οργανισμούς.
Σε αρκετές ασθένειες όπως η «ηλιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας», το οξύ αναπνευστικό σύνδρομο, το Αλτσχάιμερ, τα εγκεφαλικά, οι καρδιακές προσβολές και άλλες, η πρώτη γραμμή άμυνας μπορεί παραδόξως, να αποτελέσει εχθρό του οργανισμού μας. Οι ασθένειες αυτές σχετίζονται με τη μη ελεγχόμενη δραστηριοποίηση του συστήματος συμπληρώματος.
Οι 3 ερευνητικές ομάδες λοιπόν κατάφεραν να δημιουργήσουν παράγωγα με βελτιωμένη ανασταλτική δραστηριότητα, εισάγοντας κατάλληλες τροποποιήσεις στο υπάρχον φάρμακο. Στη συνέχεια έκαναν δοκιμές με επιτυχία, σε επιθηλιακά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς. Το επίτευγμα αυτό συνιστά ένα ακόμη βήμα για την ολοκλήρωση ενός φαρμάκου που θα θεραπεύει την «ηλιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας».
Ο Δρ, Δημήτριος Μωρίκης, ο Δρ, Φανούριος Ταμάμης και ο καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του πανεπιστημίου Κύπρου, Γιώργος Αρχοντής, είναι οι 3 άνθρωποι που είναι εκ των υπευθύνων για αυτή την πρωτοποριακή δημιουργία.
Μάλιστα έκαναν προσομοιώσεις μοριακής δυναμικής στα εργαστήρια βιοφυσικής του πανεπιστημίου της Κύπρου, οι οποίες θα χρειάζονταν 20 χρόνια να γίνουν σε έναν επιτραπέζιο υπολογιστή και οι οποίες οδήγησαν στο σχεδιασμό μιας από τις επιτυχημένες νέες γενιές του φαρμάκου.
Την περίοδο αυτή στα άλλα δύο πανεπιστήμια των ΗΠΑ γίνονται επιπρόσθετες πειραματικές δοκιμές με σκοπό την εξεύρεση ακόμη πιο δραστικών φαρμάκων, που βασίζονται σε καινούργιες προσομοιώσεις μοριακής δυναμικής.
